Pusch Ludwik

Pusch Ludwik Wilhelm (1779-1833), architekt i budowniczy kościołów

Urodził się 26 września 1779 w Pszczynie, w rodzinie architekta książęcego Wilhelma i Augusty Marii z d. Eich. Szkołę średnią ukończył we Wrocławiu. Studia w zakresie architektury podjął i ukończył w Akademii Budowlanej w Berlinie. Po powrocie do Pszczyny został współpracownikiem ojca. Pracował jako geometra, a od 1801 roku inspektor budowlany - architekt książęcy w Pszczynie. 26 listopada 1811 poślubił córkę Georga Andreasa Doerrer, Susanne, z którą miał pięcioro dzieci. 30 marca 1822 został mianowany kierownikiem Książęcego Urzędu Budowlanego.

Na podstawie jego planów i pod jego nadzorem powstało wiele znakomitych przedsięwzięć, m.in.: wieża kościoła w Mikołowie (1811), przebudowa chóru w tyskim kościele (1822), renowacja dachu kościoła św. Jadwigi w Pszczynie (1833), kościół w Wiśle Małej (1823 i 1833), kościół w Łące (1826), czy też stajnie k. dworku "Ludwikówka" w Pszczynie. Zmarł 22 sierpnia 1833 w Czarkowie k. Pszczyny. Jego ciało spoczęło na cmentarzu św. Krzyża w Pszczynie.

Bibliografia

J. Szczepańczyk, Pusch Ludwik Wilhelm (hasło), [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, pod red. A. Lysko, Pszczyna, s. 238.