Pucher Paweł: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 08:46, 17 lis 2009

Pucher Paweł (1883-1946), proboszcz w Łagiewnikach

Urodził się 15 maja 1883 w Łaziskach Górnych, w rodzinie chałupnika Michała i Marii z d. Góralczyk. Wykształcenie średnie otrzymał w gimnazjum bytomskim w latach 1895-1902. Następnie wstąpił na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Brał udział w zajęciach i wykładach ze slawistyki, ekonomii politycznej i pedagogiki. W konwikcie dla teologów działał bardzo czynnie w Kółku Polskim. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1906.

Pierwszymi placówkami duszpasterskimi były kolejno: Jastrzębie Górne, Łany i Szopienice. W czasie I wojny światowej od 1915 roku pełnił funkcję kapelana szpitala wojskowego w Sławięcicach. Po zakończeniu wojny krótko pracował w charakterze wikariusza w Kochłowicach, by 21 czerwca 1918 objąć kurację w Pawłowie. Po utworzeniu Administracji Apostolskiej dla Śląska Górnego został proboszczem w Łagiewnikach (8 luty 1923), gdzie pracował do śmierci. Będąc proboszczem pełnił liczne funkcje diecezjalne. Od 1931 roku zajmował stanowisko diecezjalnego dyrektora Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ. W 1933 roku został wybrany na dziekana dekanatu rudzkiego, a w 1934 roku otrzymał nominację na sędziego prosynodalnego.

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się na liście księży przeznaczonych do aresztowania. 3 maja 1940 w czasie masowych aresztowań inteligencji i duchowieństwa śląskiego wraz ze swoim wikarym, ks. Feliksem Zielińskim, został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau (5 maj 1940), następnie został przeniesiony do Mauthausen (26 czerwiec 1940–15 sierpień 1940). W miesiąc po powrocie do Dachau został zwolniony z obozu (20 wrzesień 1940). Otrzymał zakaz powrotu do Łagiewnik. Z polecenia kurii zamieszkał w Piekarach. Wikariusz generalny ks. F. Strzyż mianował go 6 maja 1940 referentem finansowym kurii. Po zakończeniu wojny powrócił do Łagiewnik. Zmarł 9 października 1946 w Łagiewnikach i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Pawła Puchera; Schematismus 1912; Schematyzm (1923-1947); WD 1931, nr 9, s. 110; J. Myszor, Pucher Paweł (hasło), Słownik biograficzny, s.337; H. Bednorz, Odszedł gorliwy duszpasterz, GN 1946 (17 XI); Martyrologium, s. 201; E. Weiler, Die Geistlichen in Dachau, Mödling [1967], s. 545; Myszor, Historia diecezji, s. 116-118, 307; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 131; J. Knosała, Bielszowice, Kończyce, Pawłów. Historyczny zarys, Zabrze 2006, s.94.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Pucher Paweł (1883-1946), proboszcz w Łagiewnikach ==
-Urodził się 15 maja 1883 w Łaziskach Górnych, w rodzinie chałupnika Michała i Marii z d. Góralczyk. Wykształcenie średnie otrzymał w gimnazjum bytomskim w 1atach 1895-1902. Następnie wstąpił na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Brał udział w zajęciach i wykładach ze slawistyki, ekonomii politycznej i pedagogiki. W konwikcie dla teologów działał bardzo czynnie w [[Kółko Polskie - Wrocław|Kółku Polskim]]. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1906.
+Urodził się 15 maja 1883 w Łaziskach Górnych, w rodzinie chałupnika Michała i Marii z d. Góralczyk. Wykształcenie średnie otrzymał w gimnazjum bytomskim w latach 1895-1902. Następnie wstąpił na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Brał udział w zajęciach i wykładach ze slawistyki, ekonomii politycznej i pedagogiki. W konwikcie dla teologów działał bardzo czynnie w [[Kółko Polskie - Wrocław|Kółku Polskim]]. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1906.
-Pierwszymi placówkami duszpasterskimi były kolejno: Jastrzębie Górne, Łany i Szopienice. W czasie I wojny światowej od 1915 roku pełnił funkcję kapelana szpitala wojskowego w Sławięcicach. Po zakończeniu wojny krótko pracował w charakterze wikariusza w Kochłowicach, by 21 czerwca 1918 objąć kurację w Pawłowie. Po utworzeniu [[Administracja Apostolska dla Śląska Górnego|Administracji Apostolskiej dla Śląska Górnego]] został proboszczem w Łagiewnikach (8 luty 1923), gdzie pracował do śmierci. Będąc proboszczem, pełnił liczne funkcje diecezjalne. Od 1931 roku zajmował stanowisko diecezjalnego dyrektora Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ. W 1933 roku został wybrany na dziekana dekanatu rudzkiego, a w 1934 roku otrzymał nominację na sędziego prosynodalnego.
+Pierwszymi placówkami duszpasterskimi były kolejno: Jastrzębie Górne, Łany i Szopienice. W czasie I wojny światowej od 1915 roku pełnił funkcję kapelana szpitala wojskowego w Sławięcicach. Po zakończeniu wojny krótko pracował w charakterze wikariusza w Kochłowicach, by 21 czerwca 1918 objąć kurację w Pawłowie. Po utworzeniu [[Administracja Apostolska dla Śląska Górnego|Administracji Apostolskiej dla Śląska Górnego]] został proboszczem w Łagiewnikach (8 luty 1923), gdzie pracował do śmierci. Będąc proboszczem pełnił liczne funkcje diecezjalne. Od 1931 roku zajmował stanowisko diecezjalnego dyrektora Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ. W 1933 roku został wybrany na dziekana dekanatu rudzkiego, a w 1934 roku otrzymał nominację na sędziego prosynodalnego.
 Po wybuchu II wojny światowej znalazł się na liście księży przeznaczonych do aresztowania. 3 maja 1940 w czasie masowych aresztowań inteligencji i duchowieństwa śląskiego wraz ze swoim wikarym, [[Zieliński Feliks|ks. Feliksem Zielińskim]], został aresztowany i osadzony w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|obozie koncentracyjnym w Dachau]] (5 maj 1940), następnie został przeniesiony do [[Obóz koncentracyjny - Mauthausen-Gusen|Mauthausen]] (26 czerwiec 1940–15 sierpień 1940). W miesiąc po powrocie do Dachau został zwolniony z obozu (20 wrzesień 1940). Otrzymał zakaz powrotu do Łagiewnik. Z polecenia kurii zamieszkał w Piekarach. Wikariusz generalny [[Strzyż Franciszek|ks. F. Strzyż]] mianował go 6 maja 1940 referentem finansowym kurii. Po zakończeniu wojny powrócił do Łagiewnik. Zmarł 9 października 1946 w Łagiewnikach i tam został pochowany.