Przybyła Alfons

Przybyła Alfons (1907-1976), proboszcz parafii NSPJ w Chorzowie-Batorym

Urodził się 25 października 1907 w Katowicach w rodzinie urzędnika Karola i Pauliny z d. Popanda. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Dębie, Pyskowicach i Strzelcach Opolskich. Od 1919 roku uczęszczał do gimnazjum w Strzelcach Opolskich. Naukę kontynuował w gimnazjum Klasycznym w Katowicach. W 1927 roku zdał egzamin dojrzałości. Chcąc umożliwić swemu bratu naukę w szkole budowlano-technicznej przyjął zatrudnienie w państwowej administracji skarbowej, a równocześnie studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1929 roku został przyjęty do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 24 czerwca 1934 przyjął święcenia kapłańskie.

Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Józefa w Józefowcu (1934-1936) i NSPJ w Mysłowicach. Od 1938 roku współpracował ze Związkiem Polaków w Niemczech. W czerwcu 1939 roku został mianowany notariuszem Sądu Biskupiego w Katowicach. Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej jako kapelan wojskowy. Obawiając się represji niemieckich udał się do Krakowa. 24 października 1939 na prośbę bpa kieleckiego Cz. Kaczmarka został oddelegowany i jednocześnie inkardynowany, jako ksiądz znający język niemiecki, do pracy w diecezji kieleckiej.

Był kapelanem i sekretarzem bpa Cz. Kaczmarka, delegatem kurii do kontaktów z władzami, a następnie notariuszem Kurii Biskupiej w Kielcach, obrońcą węzła małżeńskiego i duszpasterzem sióstr nazaretanek. Wiosną 1942 roku w obawie przed aresztowaniem opuścił Kielce. Ukrywał się w Sukowie, Brzezinach k. Kielc, Miechowie oraz w Imbramowicach, gdzie wstąpił do AK. W 1943 roku otrzymał przydział na kapelana polowego inspektoratu miechowskiego AK. Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej został ponownie inkardynowany (w sierpniu 1945 roku) do diecezji katowickiej i skierowany do pomocy Administratorowi Apostolskiemu Dolnego Śląska ks. Karolowi Milikowi. We wrześniu 1945 roku objął obowiązki kanclerza kurii we Wrocławiu. Redagował tam „Wiadomości Kościelne. Organ Administracji Apostolskiej Dolnego Śląska”.

Po powrocie do diecezji katowickiej w 1948 roku został zatwierdzony na stanowisku administratora w parafii NSPJ w Chorzowie-Batorym. Pełnił różne funkcje ogólnodiecezjalne: był pełnomocnikiem i adwokatem w sprawach małżeńskich w Sądzie Biskupim w Katowicach oraz należał do Komisji Głównej I Synodu Diecezji Katowickiej. W 1955 roku został wybrany dziekanem dekanatu chorzowskiego. Był autorem m.in. Katechizmu diecezjalnego i opracowania pt. Problem terytorialnej reorganizacji rzymsko-katolickich diecezji w Polsce. Zmarł 14 października 1976 w szpitalu w Katowicach. Został pochowany w grobowcu przy kościele w Chorzowie-Batorym.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Alfonsa Przybyły; C. Domin, Nekrolog, WD 1977, nr 6-7, s. 153; 1976, nr 11, s. 260 a; Grajewski, Wygnanie, s. 182-183, 221; Myszor, Historia diecezji, s. 400 i nn.; J. Pietrzak, Przybyła Alfons (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 332-333; Represje wobec duchowieństwa, s. 70, 260; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 213, 229; J. Mandziuk, Przybyła LAfons (1907-1976), SPTK, t. 6, Warszawa 1983, s. 735.