Przybyła Jerzy: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
Urodził się 24 marca 1750 w Markowicach k. Raciborza. Święcenia kapłańskie przyjął 28 marca 1773 w Ołomuńcu. Nosił tytuł kieleckiego kanonika honorowego. Był dziekanem bytomskim w latach 1777-1823. Gdy zauważył, że ponad dwustuletni kościółek drewniany w Kochłowicach jest zbyt mały i wymagający gruntownego remontu, postanowił wznieść większy, murowany kościół. Ksiądz Przybyła skierował zatem prośbę do mieszkającego wówczas w Halembie hrabiego [[Donnersmarck Łazarz Henckel von|Łazarza Henckel von Donnersmarck]] o sfinansowanie tejże budowy. Hrabia, katolik znany z pobożności, przychylił się do prośby ludności kochłowickiej wyrażonej przez usta swego proboszcza i pokrył dwie trzecie kosztów budowy, a resztę pokryli poddani. Zorganizował on mieszkańców Kochłowic wokół prac budowlanych, ponieważ miejsce, na którym kościół miał być wzniesiony było zbyt bagniste. Na prośbę swego proboszcza Kochłowiczanie zwozili kamienie i ziemię z daleka, aby stworzyć podwaliny pod budowlę. W obecności 12 proboszczów 21 października 1806 poświęcono nowy kościół pw. Trójcy Przenajświętszej (dziś [[Kościół pw. Matki Bożej z Lourdes w Kochłowicach|sanktuarium MB z Lourdes]]) na miejscu wcześniejszego, rozebranego uprzednio. Ze starego, drewnianego kościoła przeniósł on niektóre elementy wyposażenia (m.in. chrzcielnicę, którą do dziś można podziwiać w [[prezbiterium]]). Również w tym czasie (1792) zostało zbudowane nowe dwupiętrowe probostwo wraz z zabudowaniami gospodarczymi. Do jego zasług należy sprowadzenie do parafii relikwii Krzyża Świętego, które od początku aż po dzień dzisiejszy są adorowane przez wiernych przez ucałowanie podczas [[Droga Krzyżowa|drogi krzyżowej]] w [[Wielki Post|Wielkim Poście]]. Niestety zmazą na jego życiorysie pozostaje zatarg z parafianami o opłaty za dzwonienie w czasie pogrzebów. Z tego też tytułu opisał go [[Nyga Mateusz|ks. Mateusz Nyga]], proboszcz mysłowicki w swoich wierszach o tematyce żartobliwej: '' Zbożność udana dała współbraciom za dziekana. Walka przeklęta o grosz wzięła mu tę godność już''. Jednak akta wskazują na jego uczciwość i sumienność. Zmarł 4 czerwca 1823 i został pochowany w podziemiach kościoła, który wybudował. | Urodził się 24 marca 1750 w Markowicach k. Raciborza. Święcenia kapłańskie przyjął 28 marca 1773 w Ołomuńcu. Nosił tytuł kieleckiego kanonika honorowego. Był dziekanem bytomskim w latach 1777-1823. Gdy zauważył, że ponad dwustuletni kościółek drewniany w Kochłowicach jest zbyt mały i wymagający gruntownego remontu, postanowił wznieść większy, murowany kościół. Ksiądz Przybyła skierował zatem prośbę do mieszkającego wówczas w Halembie hrabiego [[Donnersmarck Łazarz Henckel von|Łazarza Henckel von Donnersmarck]] o sfinansowanie tejże budowy. Hrabia, katolik znany z pobożności, przychylił się do prośby ludności kochłowickiej wyrażonej przez usta swego proboszcza i pokrył dwie trzecie kosztów budowy, a resztę pokryli poddani. Zorganizował on mieszkańców Kochłowic wokół prac budowlanych, ponieważ miejsce, na którym kościół miał być wzniesiony było zbyt bagniste. Na prośbę swego proboszcza Kochłowiczanie zwozili kamienie i ziemię z daleka, aby stworzyć podwaliny pod budowlę. W obecności 12 proboszczów 21 października 1806 poświęcono nowy kościół pw. Trójcy Przenajświętszej (dziś [[Kościół pw. Matki Bożej z Lourdes w Kochłowicach|sanktuarium MB z Lourdes]]) na miejscu wcześniejszego, rozebranego uprzednio. Ze starego, drewnianego kościoła przeniósł on niektóre elementy wyposażenia (m.in. chrzcielnicę, którą do dziś można podziwiać w [[prezbiterium]]). Również w tym czasie (1792) zostało zbudowane nowe dwupiętrowe probostwo wraz z zabudowaniami gospodarczymi. Do jego zasług należy sprowadzenie do parafii relikwii Krzyża Świętego, które od początku aż po dzień dzisiejszy są adorowane przez wiernych przez ucałowanie podczas [[Droga Krzyżowa|drogi krzyżowej]] w [[Wielki Post|Wielkim Poście]]. Niestety zmazą na jego życiorysie pozostaje zatarg z parafianami o opłaty za dzwonienie w czasie pogrzebów. Z tego też tytułu opisał go [[Nyga Mateusz|ks. Mateusz Nyga]], proboszcz mysłowicki w swoich wierszach o tematyce żartobliwej: '' Zbożność udana dała współbraciom za dziekana. Walka przeklęta o grosz wzięła mu tę godność już''. Jednak akta wskazują na jego uczciwość i sumienność. Zmarł 4 czerwca 1823 i został pochowany w podziemiach kościoła, który wybudował. | ||
==Bibliografia == | ==Bibliografia == | ||
Opracowanie własne, JM | |||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - P]] | [[Kategoria:Biografie - P]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:45, 10 lip 2020
Przybyła Jerzy (Przybyłła, Przibilla) (1750-1823), proboszcz w Kochłowicach
Urodził się 24 marca 1750 w Markowicach k. Raciborza. Święcenia kapłańskie przyjął 28 marca 1773 w Ołomuńcu. Nosił tytuł kieleckiego kanonika honorowego. Był dziekanem bytomskim w latach 1777-1823. Gdy zauważył, że ponad dwustuletni kościółek drewniany w Kochłowicach jest zbyt mały i wymagający gruntownego remontu, postanowił wznieść większy, murowany kościół. Ksiądz Przybyła skierował zatem prośbę do mieszkającego wówczas w Halembie hrabiego Łazarza Henckel von Donnersmarck o sfinansowanie tejże budowy. Hrabia, katolik znany z pobożności, przychylił się do prośby ludności kochłowickiej wyrażonej przez usta swego proboszcza i pokrył dwie trzecie kosztów budowy, a resztę pokryli poddani. Zorganizował on mieszkańców Kochłowic wokół prac budowlanych, ponieważ miejsce, na którym kościół miał być wzniesiony było zbyt bagniste. Na prośbę swego proboszcza Kochłowiczanie zwozili kamienie i ziemię z daleka, aby stworzyć podwaliny pod budowlę. W obecności 12 proboszczów 21 października 1806 poświęcono nowy kościół pw. Trójcy Przenajświętszej (dziś sanktuarium MB z Lourdes) na miejscu wcześniejszego, rozebranego uprzednio. Ze starego, drewnianego kościoła przeniósł on niektóre elementy wyposażenia (m.in. chrzcielnicę, którą do dziś można podziwiać w prezbiterium). Również w tym czasie (1792) zostało zbudowane nowe dwupiętrowe probostwo wraz z zabudowaniami gospodarczymi. Do jego zasług należy sprowadzenie do parafii relikwii Krzyża Świętego, które od początku aż po dzień dzisiejszy są adorowane przez wiernych przez ucałowanie podczas drogi krzyżowej w Wielkim Poście. Niestety zmazą na jego życiorysie pozostaje zatarg z parafianami o opłaty za dzwonienie w czasie pogrzebów. Z tego też tytułu opisał go ks. Mateusz Nyga, proboszcz mysłowicki w swoich wierszach o tematyce żartobliwej: Zbożność udana dała współbraciom za dziekana. Walka przeklęta o grosz wzięła mu tę godność już. Jednak akta wskazują na jego uczciwość i sumienność. Zmarł 4 czerwca 1823 i został pochowany w podziemiach kościoła, który wybudował.
Bibliografia
Opracowanie własne, JM
| |||||