Tekst źródłowy strony Przybyła Alfons

== Przybyła Alfons (1907-1976), proboszcz parafii NSPJ w Chorzowie-Batorym ==
[[Grafika:Przybyla Alfons1.jpg|left|thumb]]
Urodził się 25 października 1907 w Katowicach w rodzinie urzędnika Karola i Pauliny z d. Popanda. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Dębie, Pyskowicach i Strzelcach Opolskich. Od 1919 roku uczęszczał do  gimnazjum w Strzelcach Opolskich. Naukę kontynuował w gimnazjum Klasycznym w Katowicach. W 1927 roku zdał egzamin dojrzałości. Chcąc umożliwić swemu bratu naukę w szkole budowlano-technicznej przyjął zatrudnienie w państwowej administracji skarbowej, a równocześnie studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1929 roku został przyjęty do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. 24  czerwca 1934 przyjął święcenia kapłańskie. 

Jako wikariusz pracował w parafiach: [[Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu|św. Józefa w Józefowcu]] (1934-1936) i [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach|NSPJ w Mysłowicach]]. Od 1938 roku współpracował ze Związkiem Polaków w Niemczech. W czerwcu 1939 roku został mianowany notariuszem Sądu Biskupiego w Katowicach. Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej jako kapelan wojskowy. Obawiając się represji niemieckich udał się do Krakowa. 24 października 1939 na prośbę bpa kieleckiego [[Kaczmarek Czesław|Cz. Kaczmarka]] został oddelegowany i jednocześnie inkardynowany, jako ksiądz znający język niemiecki, do pracy w diecezji kieleckiej. 

Był kapelanem i sekretarzem  bpa Cz. Kaczmarka, delegatem kurii do kontaktów z władzami, a następnie notariuszem Kurii Biskupiej w Kielcach, obrońcą węzła małżeńskiego i duszpasterzem sióstr nazaretanek. Wiosną 1942 roku w obawie przed aresztowaniem opuścił Kielce. Ukrywał się w Sukowie, Brzezinach k. Kielc, Miechowie oraz w Imbramowicach, gdzie wstąpił do AK. W 1943 roku otrzymał przydział na kapelana polowego inspektoratu miechowskiego AK. Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej został ponownie inkardynowany (w sierpniu 1945 roku) do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]] i skierowany do pomocy Administratorowi Apostolskiemu Dolnego Śląska [[Milik Karol|ks. Karolowi Milikowi]]. We wrześniu 1945 roku objął obowiązki kanclerza kurii we Wrocławiu. Redagował tam „Wiadomości Kościelne. Organ Administracji Apostolskiej Dolnego Śląska”. 

Po powrocie do diecezji katowickiej w 1948 roku został zatwierdzony na stanowisku administratora w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chorzowie Batorym|parafii NSPJ w Chorzowie-Batorym]]. Pełnił różne funkcje ogólnodiecezjalne: był pełnomocnikiem i adwokatem w sprawach małżeńskich w Sądzie Biskupim w Katowicach oraz należał do Komisji Głównej [[I Synod Diecezji Katowickiej|I Synodu Diecezji Katowickiej]]. W 1955 roku został wybrany dziekanem dekanatu chorzowskiego. Był autorem m.in. ''Katechizmu diecezjalnego'' i opracowania pt. ''Problem terytorialnej reorganizacji rzymsko-katolickich diecezji w Polsce''. Zmarł 14 października 1976 w szpitalu w Katowicach. Został pochowany w grobowcu przy kościele w Chorzowie-Batorym. 

== Bibliografia ==
AAKat, Akta personalne ks. Alfonsa Przybyły; C. Domin, Nekrolog, WD 1977, nr 6-7, s. 153; 1976, nr 11, s. 260 a; Grajewski, Wygnanie, s. 182-183, 221; Myszor, Historia diecezji, s. 400 i nn.; J. Pietrzak, Przybyła Alfons (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 332-333; Represje wobec duchowieństwa, s. 70, 260; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 213, 229;  J. Mandziuk, Przybyła LAfons (1907-1976), SPTK, t. 6, Warszawa 1983, s. 735.
 
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - P]]
[[Kategoria:Wojskowi]]
[[Kategoria:Represjonowani]]