Prusy wkraczają na Śląsk
Podbój Śląska przez Prusy
Na początku XVIII wieku wśród państw europejskich pojawił się nowy, ambitny i groźny dla całej Europy organizm polityczny i gospodarczy, jakim się okazało Królestwo Prus. 18 stycznia 1701 w Królewcu książę-elektor Fryderyk III ogłosił się królem w Prusach, przyjmując imię Fryderyka I. Genezy tego nowego królestwa trzeba upatrywać w okolicznościach i skutkach upadku państwa krzyżackiego oraz postępów reformacji na terenie Prus Książęcych. W historii Królestwa Prus należy cofnąć się do czasu upadku państwa krzyżackiego, który nastąpił w 1525 roku. Wtedy to ostatni wielki mistrz Albrecht Hohenzollern przeszedł na luteranizm i złożył hołd Prus Książęcych polskiemu królowi Zygmuntowi Staremu. Po wygaśnięciu linii pruskiej wraz ze śmiercią Albrechta Fryderyka król polski Zygmunt III Waza 1618 roku wyraził zgodę, aby Prusy Książęce zostały przejęte przez elektora brandenburskiego Jana Zygmunta Hohenzollerna. Od tej chwili Prusy Książęce zwane także Księstwem Pruskim pozostawało w unii z Brandenburgią. W 1657 roku elektor Fryderyk Wilhelm korzystając z potopu szwedzkiego i osłabienia Rzeczypospolitej na mocy traktatu welawsko-bydgoskiego uzyskał suwerenność Prus Książęcych od Rzeczypospolitej.
W 1741 roku wojsko Fryderyka II przekroczyło granice Śląska. Rozpoczęła się nowa era dla Śląska. W wyniku wojen prusko-austriackich, toczonych w latach 1741-1742, we władanie króla pruskiego wpadł prawie cały obszar historycznego Śląska, w tym księstwa: opolskie, raciborskie, północne części księstw opawskiego i karniowskiego oraz Wolne Państwa Stanowe: pszczyńskie i bytomskie, z wyjątkiem jedynie Śląska Cieszyńskiego i Opawskiego, które pozostały w Cesarstwie Austriackim.
Próby odzyskania przez Austrię utraconych terytoriów w następnych dwóch dekadach nie powiodły się i ostatecznie 15 lutego 1763 w zamku myśliwskim Hubertusburgu w Saksonii Prusy i Austria podpisały traktat kończący wojnę siedmioletnią. Potwierdzono w nim ustalenia pokoju wrocławskiego (11 czerwca 1742) i drezdeńskiego (25 grudnia 1745). Prusy utrzymały swój stan posiadania i zatrzymały Hrabstwo Kłodzkie. Z kolei Prusy musiały zrezygnować z planu wymiany terytoriów między diecezją wrocławską i archidiecezją praską. Hrabstwo kłodzkie bowiem, mimo przynależności państwowej do Prus, nadal miało podlegać kościelnie – biskupowi praskiemu, natomiast austriacka część Śląska – biskupowi wrocławskiemu.
Bibliografia
C.d.
