Potępa Jan

Potępa Jan (1906-1994)

Urodził się w 1906 roku w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął we Lwowie w 1937 roku z rąk abpa B. Twardowskiego. Kolejno był, od 1937 roku, katechetą szkoły dla dziewcząt i wikariuszem w Chorostkowie (dekanat Trembowla), potem administratorem parafii w Broszniowie (dekanat Dolina). Po przeżyciach wojny i okupacji, od 1946 roku, pracował w parafii w Administracji Apostolskiej we Wrocławiu w Braszowicach (k. Ząbkowic Śląskich). W 1953 roku, jako jeden z pierwszych księży, ślubował we Wrocławiu wierność dla PRL.

W 1953 roku zwolnił się na własną prośbę z diecezji i zamieszkał w Jaśle (dawniej woj. rzeszowskie), skąd starał się u wikariusza kapitulnego ks. J. Piskorza o przyjęcie do diecezji katowickiej. Został przyjęty i mianowany 4 sierpnia 1954 wikariuszem expozytem parafii w Zwonowicach. Prezydium WRN w Katowicach nominację zatwierdziło. Mimo tej nominacji wikariusza kapitulnego i władz państwowych, parafią opiekował się nadal proboszcz z sąsiednich Lysek ks. Jerzy Stefani. Po 1956 roku wrócił na Dolny Śląsk, gdzie od 1957 roku był proboszczem, równocześnie dziekanem parafii i dekanatu Strzegom oraz od 1968 roku proboszczem w Niemczy. Otrzymał godność kanonika, potem kapelana Jego Świątobliwości. W 1990 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł w 1994 roku.

Bibliografia

J. Krętosz, Duchowieństwo Archidiecezji Lwowskiej na terenie Diecezji Katowickiej po 1945 r., SSHT 2004, t. 37, z. 2 (2004), s. 203-219.