Posłaniec Niedzielny: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
W ostatniej dekadzie XIX wieku wzrosła znacznie rola prasy wykorzystywanej coraz częściej jako trybuna agitacji politycznej. Poszczególne partie prześcigały się w publikowaniu artykułów propagujących swój światopogląd, a bardzo często również w tworzeniu swoich własnych tytułów. W tej sytuacji pojawiła się nagląca potrzeba jasnego określenia wymagań stawianych prasie katolickiej, takich jak obrona Kościoła Katolickiego, poszanowanie godności i nauki biskupa i księży, wspomaganie realizacji celów partii Centrum. W owym czasie na górnośląskim katolickim rynku prasowym najbardziej znanymi pismami były [[Katolik - czasopismo|"Katolik"]] redagowany od 1869, ''Kurier Górnośląski'', wydawany od 1893 i "Gazeta Katolicka", której pierwszy numer ukazał się w 1896. Z czasem można było jednak zaobserwować, że pisma katolickie, które powołane zostały, aby w pewien sposób chronić katolików przed postępującą laicyzacją oraz szkodliwym wpływem ideologii politycznych, w istocie nie spełniały do końca swego zadania. Wtedy, w 1895 roku,  wydawanie swego tytułu prasowego rozpoczął ówczesny ordynariusz diecezji wrocławskiej. Pismem tym był "Posłaniec niedzielny dla Diecezji Wrocławskiej". [[Kopp Georg|Kardynał Kopp]] wkrótce poinformował wiernych, że w "Posłańcu Niedzielnym" będzie przekazywał swój pasterski głos oraz rady dla duchowieństwa i ludu. Gazeta ta miała być wydawana również w Brandenburgii, na Pomorzu i w austriackiej części Śląska, gdzie miano z jej pomocą bronić interesów tamtejszych diecezjan.  
W ostatniej dekadzie XIX wieku wzrosła znacznie rola prasy wykorzystywanej coraz częściej jako trybuna agitacji politycznej. Poszczególne partie prześcigały się w publikowaniu artykułów propagujących swój światopogląd, a bardzo często również w tworzeniu swoich własnych tytułów. W tej sytuacji pojawiła się nagląca potrzeba jasnego określenia wymagań stawianych prasie katolickiej, takich jak obrona Kościoła Katolickiego, poszanowanie godności i nauki biskupa i księży, wspomaganie realizacji celów partii Centrum. W owym czasie na górnośląskim katolickim rynku prasowym najbardziej znanymi pismami były [[Katolik - czasopismo|"Katolik"]] redagowany od 1869, ''Kurier Górnośląski'', wydawany od 1893 i "Gazeta Katolicka", której pierwszy numer ukazał się w 1896. Z czasem można było jednak zaobserwować, że pisma katolickie, które powołane zostały, aby w pewien sposób chronić katolików przed postępującą laicyzacją oraz szkodliwym wpływem ideologii politycznych, w istocie nie spełniały do końca swego zadania. Wtedy, w 1895 roku,  wydawanie swego tytułu prasowego rozpoczął ówczesny ordynariusz diecezji wrocławskiej. Pismem tym był "Posłaniec niedzielny dla Diecezji Wrocławskiej". [[Kopp Georg|Kardynał Kopp]] wkrótce poinformował wiernych, że w "Posłańcu Niedzielnym" będzie przekazywał swój pasterski głos oraz rady dla duchowieństwa i ludu. Gazeta ta miała być wydawana również w Brandenburgii, na Pomorzu i w austriackiej części Śląska, gdzie miano z jej pomocą bronić interesów tamtejszych diecezjan.  


W latach 1898-1918 funkcję redaktora "Posłańca Niedzielnego" pełnił jezuita Augustyn Arndt. Na stanowiskach redaktorskich pracowali: Jan Melzer, Antoni Strzybny, Leopold Bruehl oraz Franciszek Skiba. W okresie od marca 1900 do grudnia 1917 ukazywał się dodatek "Wstrzemięźliwość", a oprócz niego także "Dodatek ilustrowany do Posłańca Niedzielnego", przemianowany wnet na "Świat Katolicki. Kronika ilustrowana z życia kościelnego".
W latach 1898-1918 funkcję redaktora "Posłańca Niedzielnego" pełnił jezuita [[Arndt Augustyn|Augustyn Arndt]]. Na stanowiskach redaktorskich pracowali: Jan Melzer, Antoni Strzybny, Leopold Bruehl oraz Franciszek Skiba. W okresie od marca 1900 do grudnia 1917 ukazywał się dodatek "Wstrzemięźliwość", a oprócz niego także "Dodatek ilustrowany do Posłańca Niedzielnego", przemianowany wnet na "Świat Katolicki. Kronika ilustrowana z życia kościelnego".


W niedługim czasie pismo powołane przez kardynała Koppa zostało dobrze  przyjęte w kręgach duchowieństwa, które znalazło w "Posłańcu Niedzielnym" skuteczny lek przeciwko zideologizowanym treściom zamieszczanych w prasie świeckiej.
W niedługim czasie pismo powołane przez kardynała Koppa zostało dobrze  przyjęte w kręgach duchowieństwa, które znalazło w "Posłańcu Niedzielnym" skuteczny lek przeciwko zideologizowanym treściom zamieszczanych w prasie świeckiej.

Wersja z 22:28, 9 lis 2009

"Posłaniec niedzielny dla Diecezji Wrocławskiej" (1895-1939), tygodnik katolicki

W ostatniej dekadzie XIX wieku wzrosła znacznie rola prasy wykorzystywanej coraz częściej jako trybuna agitacji politycznej. Poszczególne partie prześcigały się w publikowaniu artykułów propagujących swój światopogląd, a bardzo często również w tworzeniu swoich własnych tytułów. W tej sytuacji pojawiła się nagląca potrzeba jasnego określenia wymagań stawianych prasie katolickiej, takich jak obrona Kościoła Katolickiego, poszanowanie godności i nauki biskupa i księży, wspomaganie realizacji celów partii Centrum. W owym czasie na górnośląskim katolickim rynku prasowym najbardziej znanymi pismami były "Katolik" redagowany od 1869, Kurier Górnośląski, wydawany od 1893 i "Gazeta Katolicka", której pierwszy numer ukazał się w 1896. Z czasem można było jednak zaobserwować, że pisma katolickie, które powołane zostały, aby w pewien sposób chronić katolików przed postępującą laicyzacją oraz szkodliwym wpływem ideologii politycznych, w istocie nie spełniały do końca swego zadania. Wtedy, w 1895 roku, wydawanie swego tytułu prasowego rozpoczął ówczesny ordynariusz diecezji wrocławskiej. Pismem tym był "Posłaniec niedzielny dla Diecezji Wrocławskiej". Kardynał Kopp wkrótce poinformował wiernych, że w "Posłańcu Niedzielnym" będzie przekazywał swój pasterski głos oraz rady dla duchowieństwa i ludu. Gazeta ta miała być wydawana również w Brandenburgii, na Pomorzu i w austriackiej części Śląska, gdzie miano z jej pomocą bronić interesów tamtejszych diecezjan.

W latach 1898-1918 funkcję redaktora "Posłańca Niedzielnego" pełnił jezuita Augustyn Arndt. Na stanowiskach redaktorskich pracowali: Jan Melzer, Antoni Strzybny, Leopold Bruehl oraz Franciszek Skiba. W okresie od marca 1900 do grudnia 1917 ukazywał się dodatek "Wstrzemięźliwość", a oprócz niego także "Dodatek ilustrowany do Posłańca Niedzielnego", przemianowany wnet na "Świat Katolicki. Kronika ilustrowana z życia kościelnego".

W niedługim czasie pismo powołane przez kardynała Koppa zostało dobrze przyjęte w kręgach duchowieństwa, które znalazło w "Posłańcu Niedzielnym" skuteczny lek przeciwko zideologizowanym treściom zamieszczanych w prasie świeckiej.

Po I wojnie światowej w redakcji "Posłańca Niedzielnego" zaszły zmiany personalne, podobnie jak w zespołach wielu innych pism. Z końcem grudnia 1931 roku likwidacji uległ zasłużony w swych działaniach "Katolik", który po roku co prawda odrodził się pod szyldem "Katolik Trzyrazowy", ale nie odegrał już takiej roli jak wcześniej.

Wiele tytułów zniesiono podczas rządów hitlerowskich na Śląsku. W lutym 1939 przez odebranie praw redaktorskich Rochowi Szajcy, zlikwidowano "Posłańca Niedzielnego". Władza reglamentowała słowo drukowane do tego stopnia, że już na początku 1939 w diecezji wrocławskiej wydawano jedynie dwa pisma katolickie, wyłącznie w języku niemieckim.

W czasie swojego ponad czterdziestoletniego istnienia "Posłaniec Niedzielny" poruszał na swoich łamach szeroką tematykę. Dużo miejsca poświęcał rodzinie, problemom społecznym, wychowawczym, etycznym, kościelnym, politycznym. Zwracał uwagę na nieocenioną rolę rodziny, wskazywał ojca jako jej opokę, podnosił problematykę uzależnień (dodatek "Wstrzemięźliwość"), podkreślał wagę dawania dobrego przykładu w procesie wychowania. Dużo miejsca na łamach "Posłańca Niedzielnego" poświęcano na zagadnienia polityczne, ostrzeganie przed zagrożeniami zwłaszcza socjalizmu. Informowano o wszelkich zmianach w przepisach kościelnych, liturgicznych, wspominano rocznice, przypominano o uroczystościach, świętach, wspomnieniach obchodzonych w Kościele. Prezentowano sylwetki świętych, drukowano relacje z pielgrzymek oraz bieżące wiadomości z życia kościoła. Światopogląd prezentowany przez redakcję "Posłańca Niedzielnego" wpisywał się w nurt wyznający dewizę " bez religii nie ma szczęścia ".

Redaktorzy naczelni

Bibliografia

Giela Joachim, Rola polskiej prasy katolickiej w diecezji wrocławskiej (1895-1939), [w:] Śląsk a czynniki zewnętrzne w XIX i XX wieku, red. L. Smołka, Wrocław 1992, s. 49-54.