Poradnia Życia Rodzinnego: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 1: Linia 1:
Początek poradnictwa rodzinnego zbiegł się z konfrontacją polskiego katolicyzmu z wrogim mu neomaltuzjanizmem, głoszącym prawo do przerywania ciąży i stosowania środków antykoncepcyjnych, co w polskim prawodawstwie znalazło wyraz w ustawie z 27 kwietnia 1956  o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Kościół rozpoczął propagowanie naturalnych metod regulacji poczęć, zgodnych z etyką katolicką. Przystąpiono do zakładania katolickich poradni życia małżeńskiego i rodzinnego. W diecezji katowickiej zadania te spełniała poradnia Katolicka Pomoc Psychiczno-Pedagogiczna, która powstała z inicjatywy bpa [[Bednorz Herbert|Herberta Bednorza]] 4 listopada 1957. W 1958 poradnia zmieniła nazwę na Diecezjalna Poradnia Życia Rodzinnego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach.
Początek poradnictwa rodzinnego zbiegł się z konfrontacją polskiego katolicyzmu z wrogim mu neomaltuzjanizmem, głoszącym prawo do przerywania ciąży i stosowania środków antykoncepcyjnych, co w polskim prawodawstwie znalazło wyraz w ustawie z 27 kwietnia 1956  o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Kościół rozpoczął propagowanie naturalnych metod regulacji poczęć, zgodnych z etyką katolicką. Przystąpiono do zakładania katolickich poradni życia małżeńskiego i rodzinnego. W diecezji katowickiej zadania te spełniała poradnia Katolicka Pomoc Psychiczno-Pedagogiczna, która powstała z inicjatywy [[Bednorz Herbert|bpa Herberta Bednorza]] 4 listopada 1957. W 1958 roku poradnia zmieniła nazwę na ''Diecezjalna Poradnia Życia Rodzinnego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach''.


Po utworzeniu podyplomowych studiów rodziny (w 1986 roku) poradnie przestały koncentrować się wyłącznie na uczeniu naturalnych metod planowania rodziny. W parafialnych poradniach życia rodzinnego pojawiły się nowe osoby, a mianowicie powiernicy, czy osoby z wyższym wykształceniem i po ukończeniu podyplomowych studiów rodziny. Wśród powierników rodzin znajdują się teolodzy, psychologowie, lekarze, pedagodzy, prawnicy i nauczyciele. Poradnie stały się miejscem, do którego parafianie zaczęli przychodzić ze swoimi problemami osobistymi, małżeńskimi, rodzinnymi.  
Po utworzeniu podyplomowych studiów rodziny (w 1986 roku) poradnie przestały koncentrować się wyłącznie na uczeniu naturalnych metod planowania rodziny. W parafialnych poradniach życia rodzinnego pojawiły się nowe osoby, a mianowicie powiernicy, czy osoby z wyższym wykształceniem i po ukończeniu podyplomowych studiów rodziny. Wśród powierników rodzin znajdują się teolodzy, psychologowie, lekarze, pedagodzy, prawnicy i nauczyciele. Poradnie stały się miejscem, do którego parafianie zaczęli przychodzić ze swoimi problemami osobistymi, małżeńskimi, rodzinnymi.  


Dotychczasowe funkcje Diecezjalnej Poradni Życia Rodzinnego częściowo przejęły Dekanalne Poradnie życia Rodzinnego. Zgodnie z Zaleceniami bpa Damiana Zimonia z dnia 14 kwietnia 1987  - w sprawie powstawania dekanalnych ośrodków rodziny – dekanalne poradnie specjalistyczne powinny świadczyć pomoc „w zakresie psychologii, pedagogiki, etyki małżeńskiej i teologii rodziny”.  
Dotychczasowe funkcje Diecezjalnej Poradni Życia Rodzinnego częściowo przejęły Dekanalne Poradnie życia Rodzinnego. Zgodnie z Zaleceniami [[Zimoń Damian|bpa Damiana Zimonia]] z dnia 14 kwietnia 1987  - w sprawie powstawania dekanalnych ośrodków rodziny – dekanalne poradnie specjalistyczne powinny świadczyć pomoc „w zakresie psychologii, pedagogiki, etyki małżeńskiej i teologii rodziny”.  


Dekanalni „powiernicy rodzin” weszli w skład Diecezjalnej Rady Powierników Rodzin. Wszystkie zebrania, podobnie jak i warsztaty i dni skupienia miały charakter formacyjno-szkoleniowy, jak również informacyjno-organizacyjny.  Do Poradni mogły zgłaszać  się osoby niekoniecznie związane z daną parafią. Poradnie zajmowały się również uczeniem przedmiotu „Przygotowanie do życia w rodzinie”, prowadziły spotkania z rodzicami przed chrztem św. dziecka, uczestniczyły w studium przedmałżeńskim. Formacji "powierników rodzin służyło specjalnie w tym celu powołane do życia czasopismo pt. [[Powiernik Rodzin]].
Dekanalni „powiernicy rodzin” weszli w skład Diecezjalnej Rady Powierników Rodzin. Wszystkie zebrania, podobnie jak i warsztaty i dni skupienia miały charakter formacyjno-szkoleniowy, jak również informacyjno-organizacyjny.  Do Poradni mogły zgłaszać  się osoby niekoniecznie związane z daną parafią. Poradnie zajmowały się również uczeniem przedmiotu ''Przygotowanie do życia w rodzinie'', prowadziły spotkania z rodzicami przed chrztem świętym dziecka, uczestniczyły w studium przedmałżeńskim. Formacji "powierników rodzin" służyło specjalnie w tym celu powołane do życia czasopismo pt. [[Powiernik Rodzin]].


Katowicka poradnia, oprócz propagowania zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, zajmowała się również problemami psychologiczno-pedagogicznymi. Zadania, jakie początkowo pełniła poradnia diecezjalna, z czasem były przejmowane przez poradnie dekanalne i parafialne,  w których w 1994 roku pracowało ok. dwustu powierników.  
Katowicka poradnia, oprócz propagowania zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, zajmowała się również problemami psychologiczno-pedagogicznymi. Zadania, jakie początkowo pełniła poradnia diecezjalna, z czasem były przejmowane przez poradnie dekanalne i parafialne,  w których w 1994 roku pracowało ok. dwustu powierników.  


25 marca 1993 abp Damian Zimoń powołał Archidiecezjalną Poradnię Adopcyjną, która obecnie nosi nazwę: "Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy".
25 marca 1993 abp Damian Zimoń powołał Archidiecezjalną Poradnię Adopcyjną, która obecnie nosi nazwę: [[Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy Archidiecezji Katowickiej|''Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy'']].


W celu ujednolicenia nazewnictwa osób świeckich pracujących w duszpasterstwie rodzin, zgodnie z dokumentem Konferencji Episkopatu Polski "Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin" abp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń]] zmienił z dniem 1 listopada 2007 dotychczasową nazwę "Powiernik Rodzin" na "Doradcę Życia Rodzinnego".
W celu ujednolicenia nazewnictwa osób świeckich pracujących w duszpasterstwie rodzin, zgodnie z dokumentem [[Konferencja Episkopatu Polski|Konferencji Episkopatu Polski]] ''Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin'' abp Damian Zimoń zmienił z dniem 1 listopada 2007 dotychczasową nazwę ''Powiernik Rodzin'' na ''Doradcę Życia Rodzinnego''.


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Aktualna wersja na dzień 22:42, 24 cze 2017

Początek poradnictwa rodzinnego zbiegł się z konfrontacją polskiego katolicyzmu z wrogim mu neomaltuzjanizmem, głoszącym prawo do przerywania ciąży i stosowania środków antykoncepcyjnych, co w polskim prawodawstwie znalazło wyraz w ustawie z 27 kwietnia 1956 o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Kościół rozpoczął propagowanie naturalnych metod regulacji poczęć, zgodnych z etyką katolicką. Przystąpiono do zakładania katolickich poradni życia małżeńskiego i rodzinnego. W diecezji katowickiej zadania te spełniała poradnia Katolicka Pomoc Psychiczno-Pedagogiczna, która powstała z inicjatywy bpa Herberta Bednorza 4 listopada 1957. W 1958 roku poradnia zmieniła nazwę na Diecezjalna Poradnia Życia Rodzinnego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach.

Po utworzeniu podyplomowych studiów rodziny (w 1986 roku) poradnie przestały koncentrować się wyłącznie na uczeniu naturalnych metod planowania rodziny. W parafialnych poradniach życia rodzinnego pojawiły się nowe osoby, a mianowicie powiernicy, czy osoby z wyższym wykształceniem i po ukończeniu podyplomowych studiów rodziny. Wśród powierników rodzin znajdują się teolodzy, psychologowie, lekarze, pedagodzy, prawnicy i nauczyciele. Poradnie stały się miejscem, do którego parafianie zaczęli przychodzić ze swoimi problemami osobistymi, małżeńskimi, rodzinnymi.

Dotychczasowe funkcje Diecezjalnej Poradni Życia Rodzinnego częściowo przejęły Dekanalne Poradnie życia Rodzinnego. Zgodnie z Zaleceniami bpa Damiana Zimonia z dnia 14 kwietnia 1987 - w sprawie powstawania dekanalnych ośrodków rodziny – dekanalne poradnie specjalistyczne powinny świadczyć pomoc „w zakresie psychologii, pedagogiki, etyki małżeńskiej i teologii rodziny”.

Dekanalni „powiernicy rodzin” weszli w skład Diecezjalnej Rady Powierników Rodzin. Wszystkie zebrania, podobnie jak i warsztaty i dni skupienia miały charakter formacyjno-szkoleniowy, jak również informacyjno-organizacyjny. Do Poradni mogły zgłaszać się osoby niekoniecznie związane z daną parafią. Poradnie zajmowały się również uczeniem przedmiotu Przygotowanie do życia w rodzinie, prowadziły spotkania z rodzicami przed chrztem świętym dziecka, uczestniczyły w studium przedmałżeńskim. Formacji "powierników rodzin" służyło specjalnie w tym celu powołane do życia czasopismo pt. Powiernik Rodzin.

Katowicka poradnia, oprócz propagowania zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, zajmowała się również problemami psychologiczno-pedagogicznymi. Zadania, jakie początkowo pełniła poradnia diecezjalna, z czasem były przejmowane przez poradnie dekanalne i parafialne, w których w 1994 roku pracowało ok. dwustu powierników.

25 marca 1993 abp Damian Zimoń powołał Archidiecezjalną Poradnię Adopcyjną, która obecnie nosi nazwę: Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy.

W celu ujednolicenia nazewnictwa osób świeckich pracujących w duszpasterstwie rodzin, zgodnie z dokumentem Konferencji Episkopatu Polski Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin abp Damian Zimoń zmienił z dniem 1 listopada 2007 dotychczasową nazwę Powiernik Rodzin na Doradcę Życia Rodzinnego.

Bibliografia

H. Krzysteczko, Powiernicy rodzin, [w:] W trosce o rodzinę, pr. zb. pod red. W. Świątkiewicza, Katowice 1994, s. 151-162; W służbie rodzinie. 50-lecie Duszpasterstwa Rodzin Archidiecezji Katowickiej, red. E. Porada, M. Wandrasz, Katowice 2008.