Poradnia Życia Rodzinnego: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
Początek poradnictwa rodzinnego zbiegł się z konfrontacją polskiego katolicyzmu z wrogim mu neomaltuzjanizmem, głoszącym prawo do przerywania ciąży i stosowania środków antykoncepcyjnych, co w polskim prawodawstwie znalazło wyraz w ustawie z 27 kwietnia 1956 o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Kościół rozpoczął propagowanie naturalnych metod regulacji poczęć, zgodnych z etyką katolicką. Przystąpiono do zakładania katolickich poradni życia małżeńskiego i rodzinnego. W diecezji katowickiej zadania te spełniała poradnia Katolicka Pomoc Psychiczno-Pedagogiczna, która powstała z inicjatywy | Początek poradnictwa rodzinnego zbiegł się z konfrontacją polskiego katolicyzmu z wrogim mu neomaltuzjanizmem, głoszącym prawo do przerywania ciąży i stosowania środków antykoncepcyjnych, co w polskim prawodawstwie znalazło wyraz w ustawie z 27 kwietnia 1956 o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Kościół rozpoczął propagowanie naturalnych metod regulacji poczęć, zgodnych z etyką katolicką. Przystąpiono do zakładania katolickich poradni życia małżeńskiego i rodzinnego. W diecezji katowickiej zadania te spełniała poradnia Katolicka Pomoc Psychiczno-Pedagogiczna, która powstała z inicjatywy [[Bednorz Herbert|bpa Herberta Bednorza]] 4 listopada 1957. W 1958 roku poradnia zmieniła nazwę na ''Diecezjalna Poradnia Życia Rodzinnego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach''. | ||
Po utworzeniu podyplomowych studiów rodziny (w 1986 roku) poradnie przestały koncentrować się wyłącznie na uczeniu naturalnych metod planowania rodziny. W parafialnych poradniach życia rodzinnego pojawiły się nowe osoby, a mianowicie powiernicy, czy osoby z wyższym wykształceniem i po ukończeniu podyplomowych studiów rodziny. Wśród powierników rodzin znajdują się teolodzy, psychologowie, lekarze, pedagodzy, prawnicy i nauczyciele. Poradnie stały się miejscem, do którego parafianie zaczęli przychodzić ze swoimi problemami osobistymi, | Po utworzeniu podyplomowych studiów rodziny (w 1986 roku) poradnie przestały koncentrować się wyłącznie na uczeniu naturalnych metod planowania rodziny. W parafialnych poradniach życia rodzinnego pojawiły się nowe osoby, a mianowicie powiernicy, czy osoby z wyższym wykształceniem i po ukończeniu podyplomowych studiów rodziny. Wśród powierników rodzin znajdują się teolodzy, psychologowie, lekarze, pedagodzy, prawnicy i nauczyciele. Poradnie stały się miejscem, do którego parafianie zaczęli przychodzić ze swoimi problemami osobistymi, małżeńskimi, rodzinnymi. | ||
Dotychczasowe funkcje Diecezjalnej Poradni Życia Rodzinnego częściowo przejęły Dekanalne Poradnie życia Rodzinnego. Zgodnie z Zaleceniami bpa Damiana Zimonia z dnia 14 kwietnia 1987 - w sprawie powstawania dekanalnych ośrodków rodziny – dekanalne poradnie specjalistyczne powinny świadczyć pomoc „w zakresie psychologii, pedagogiki, etyki małżeńskiej i teologii rodziny”. | Dotychczasowe funkcje Diecezjalnej Poradni Życia Rodzinnego częściowo przejęły Dekanalne Poradnie życia Rodzinnego. Zgodnie z Zaleceniami [[Zimoń Damian|bpa Damiana Zimonia]] z dnia 14 kwietnia 1987 - w sprawie powstawania dekanalnych ośrodków rodziny – dekanalne poradnie specjalistyczne powinny świadczyć pomoc „w zakresie psychologii, pedagogiki, etyki małżeńskiej i teologii rodziny”. | ||
Dekanalni „powiernicy rodzin” weszli w skład Diecezjalnej Rady Powierników Rodzin. Wszystkie zebrania, podobnie jak i warsztaty i dni skupienia miały charakter formacyjno-szkoleniowy, jak również informacyjno-organizacyjny. Do Poradni mogły zgłaszać się osoby niekoniecznie związane z daną | Dekanalni „powiernicy rodzin” weszli w skład Diecezjalnej Rady Powierników Rodzin. Wszystkie zebrania, podobnie jak i warsztaty i dni skupienia miały charakter formacyjno-szkoleniowy, jak również informacyjno-organizacyjny. Do Poradni mogły zgłaszać się osoby niekoniecznie związane z daną parafią. Poradnie zajmowały się również uczeniem przedmiotu ''Przygotowanie do życia w rodzinie'', prowadziły spotkania z rodzicami przed chrztem świętym dziecka, uczestniczyły w studium przedmałżeńskim. Formacji "powierników rodzin" służyło specjalnie w tym celu powołane do życia czasopismo pt. [[Powiernik Rodzin]]. | ||
Katowicka poradnia, oprócz propagowania zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, zajmowała się również problemami psychologiczno-pedagogicznymi. Zadania, jakie początkowo pełniła poradnia diecezjalna, z czasem były przejmowane przez poradnie dekanalne i parafialne, w których w 1994 roku pracowało ok. dwustu powierników. | Katowicka poradnia, oprócz propagowania zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, zajmowała się również problemami psychologiczno-pedagogicznymi. Zadania, jakie początkowo pełniła poradnia diecezjalna, z czasem były przejmowane przez poradnie dekanalne i parafialne, w których w 1994 roku pracowało ok. dwustu powierników. | ||
25 marca 1993 abp Damian Zimoń powołał Archidiecezjalną Poradnię Adopcyjną, która obecnie nosi nazwę: | 25 marca 1993 abp Damian Zimoń powołał Archidiecezjalną Poradnię Adopcyjną, która obecnie nosi nazwę: [[Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy Archidiecezji Katowickiej|''Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy'']]. | ||
W celu ujednolicenia nazewnictwa osób świeckich pracujących w duszpasterstwie rodzin, zgodnie z dokumentem Konferencji Episkopatu Polski | W celu ujednolicenia nazewnictwa osób świeckich pracujących w duszpasterstwie rodzin, zgodnie z dokumentem [[Konferencja Episkopatu Polski|Konferencji Episkopatu Polski]] ''Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin'' abp Damian Zimoń zmienił z dniem 1 listopada 2007 dotychczasową nazwę ''Powiernik Rodzin'' na ''Doradcę Życia Rodzinnego''. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Aktualna wersja na dzień 22:42, 24 cze 2017
Początek poradnictwa rodzinnego zbiegł się z konfrontacją polskiego katolicyzmu z wrogim mu neomaltuzjanizmem, głoszącym prawo do przerywania ciąży i stosowania środków antykoncepcyjnych, co w polskim prawodawstwie znalazło wyraz w ustawie z 27 kwietnia 1956 o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Kościół rozpoczął propagowanie naturalnych metod regulacji poczęć, zgodnych z etyką katolicką. Przystąpiono do zakładania katolickich poradni życia małżeńskiego i rodzinnego. W diecezji katowickiej zadania te spełniała poradnia Katolicka Pomoc Psychiczno-Pedagogiczna, która powstała z inicjatywy bpa Herberta Bednorza 4 listopada 1957. W 1958 roku poradnia zmieniła nazwę na Diecezjalna Poradnia Życia Rodzinnego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach.
Po utworzeniu podyplomowych studiów rodziny (w 1986 roku) poradnie przestały koncentrować się wyłącznie na uczeniu naturalnych metod planowania rodziny. W parafialnych poradniach życia rodzinnego pojawiły się nowe osoby, a mianowicie powiernicy, czy osoby z wyższym wykształceniem i po ukończeniu podyplomowych studiów rodziny. Wśród powierników rodzin znajdują się teolodzy, psychologowie, lekarze, pedagodzy, prawnicy i nauczyciele. Poradnie stały się miejscem, do którego parafianie zaczęli przychodzić ze swoimi problemami osobistymi, małżeńskimi, rodzinnymi.
Dotychczasowe funkcje Diecezjalnej Poradni Życia Rodzinnego częściowo przejęły Dekanalne Poradnie życia Rodzinnego. Zgodnie z Zaleceniami bpa Damiana Zimonia z dnia 14 kwietnia 1987 - w sprawie powstawania dekanalnych ośrodków rodziny – dekanalne poradnie specjalistyczne powinny świadczyć pomoc „w zakresie psychologii, pedagogiki, etyki małżeńskiej i teologii rodziny”.
Dekanalni „powiernicy rodzin” weszli w skład Diecezjalnej Rady Powierników Rodzin. Wszystkie zebrania, podobnie jak i warsztaty i dni skupienia miały charakter formacyjno-szkoleniowy, jak również informacyjno-organizacyjny. Do Poradni mogły zgłaszać się osoby niekoniecznie związane z daną parafią. Poradnie zajmowały się również uczeniem przedmiotu Przygotowanie do życia w rodzinie, prowadziły spotkania z rodzicami przed chrztem świętym dziecka, uczestniczyły w studium przedmałżeńskim. Formacji "powierników rodzin" służyło specjalnie w tym celu powołane do życia czasopismo pt. Powiernik Rodzin.
Katowicka poradnia, oprócz propagowania zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, zajmowała się również problemami psychologiczno-pedagogicznymi. Zadania, jakie początkowo pełniła poradnia diecezjalna, z czasem były przejmowane przez poradnie dekanalne i parafialne, w których w 1994 roku pracowało ok. dwustu powierników.
25 marca 1993 abp Damian Zimoń powołał Archidiecezjalną Poradnię Adopcyjną, która obecnie nosi nazwę: Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy.
W celu ujednolicenia nazewnictwa osób świeckich pracujących w duszpasterstwie rodzin, zgodnie z dokumentem Konferencji Episkopatu Polski Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin abp Damian Zimoń zmienił z dniem 1 listopada 2007 dotychczasową nazwę Powiernik Rodzin na Doradcę Życia Rodzinnego.
Bibliografia
H. Krzysteczko, Powiernicy rodzin, [w:] W trosce o rodzinę, pr. zb. pod red. W. Świątkiewicza, Katowice 1994, s. 151-162; W służbie rodzinie. 50-lecie Duszpasterstwa Rodzin Archidiecezji Katowickiej, red. E. Porada, M. Wandrasz, Katowice 2008.