Pielesz Włodzimierz

Pielesz Włodzimierz (1928-1997), proboszcz w Czarkowie

Urodził się 12 lutego 1928 w Nowej Wsi k. Kęt w rodzinie kierownika szkoły podstawowej Karola i Heleny z d. Jaroszek. Szkołę podstawową rozpoczął w rodzinnej Nowej Wsi i ukończył w Kętach. W czasie wojny pracował jako pomocnik biurowy w urzędzie rolnym, ukończył klasę piątą i pierwszą gimnazjum w konspiracji pod kierunkiem ks. dr. Tobiasiewicza. Po wojnie naukę kontynuował w gimnazjum ogólnokształcącym w Kętach, ukończoną w 1946 roku tzw. małą maturą. W latach 1946-1948 uczęszczał do liceum humanistycznego w Kętach i w 1948 roku uzyskał maturę. Wraz z rodzicami przeniósł się do Szczyrku. W 1948 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończył magisterium z teologii na podstawie napisanej pracy pt. Filozofia Feliksa Konecznego. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1953 w Krakowie z rąk bpa Franciszka Jopa.

Po święceniach pełnił zastępstwa wakacyjne w charakterze wikariusza substytuta i wikariusza kolejno w parafiach: pw. św. Marcina bpa w Międzyrzeczu (6-25 lipca 1953) i św. Mikołaja w Lublińcu (25 lipca-31 sierpnia 1953). W roku akademickim 1953/1954 studiował teologię pastoralną w Kolegium w Katowicach Załężu. 14 lutego 1954 wrócił do Lublińca, gdzie pracował jako wikariusz do 3 października 1957. Od 4 października 1955 był ojcem duchownym w Niższym Seminarium Duchownym w Katowicach, od 5 sierpnia 1957 katechetą w katowickich szkołach: Technikum Ekonomicznym, Szkole Zawodowej dla Głuchych. W 1959 roku został dodatkowo mianowany kapelanem szpitala klinicznego w Katowicach. W latach 1959-1960 był wikariuszem przy parafii św. Antoniego w Siemianowicach, w latach 1960-1963 wikariuszem w parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie.

Równocześnie starał się o skierowanie do parafii, gdzie było prowadzone duszpasterstwo głuchych. W latach 1960-1963 opiekował się głuchoniemymi skupionymi przy parafii pszczyńskiej. Od 1 grudnia 1958 był referentem diecezjalnym do spraw związanych ze środkami masowego przekazu. W latach 1987-1988 zorganizował 3 dekanalne pielgrzymki do Rzymu. Przez 2 kadencje (1992-1998) był dziekanem dekanatu pszczyńskiego. 1 lutego 1963 został mianowany rektorem kościoła w Czarkowie. Organizacja parafii, która była jego dziełem zakończyła się oficjalną erekcją parafii św. Józefa Robotnika 18 września 1978. Dzięki też jego staraniom wybudowano na terenie parafii w Radostowicach salki katechetyczne i kościół Imienia Maryi (poświęcenie 20 listopada 1985), przy którym erygowano 15 stycznia 1989 parafię. Od 24 sierpnia 1996 przeszedł na emeryturę i zamieszkał na probostwie w Czarkowie. Zmarł 16 lutego 1997 w szpitalu w Pszczynie. Eksportacja i pogrzeb odbyły się w Czarkowie 18 lutego. Spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Włodzimierza Pielesza; J. Krętosz, Nekrolog, WA 1997, nr 11, s. 559-561; GN 1997, nr 9, s. 14; Schematyzm 1977-1995; Samodzielnie myśleć i wybierać (II). Dzieje Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach, red. A. A. Sroczyński, Katowice 2005, s. 72; Grajewski, Wygnanie, s. 228; Myszor, Historia diecezji, s. 596; Śp. ks. Włodzimerz Pielesz, Nekrolog, GN 1997, nr 9, (dodatek katowicki), s. 14; Ł. Marek, Aparat bezpieczeństwa wobec kurii katowickiej w latach 1956-1970, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 98, 99; Ł. Marek, „Kler to nasz wróg”. Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na terenie województwa katowickiego w latach 1956-1970, Katowice 2009, s. 243, 491, 494; WD 1959, nr 9-10, s. 191.