Peregrynacja

Diecezja katowicka włączyła się w program odnowy religijnej inicjowany przez kard. Stefana Wyszyńskiego. W tym programie istotną rolę miała spełnić peregrynacja Ikony Jasnogórskiej podjęta przez prymasa Polski w 1956 roku. O jej ostatecznym kształcie i przebiegu zadecydowała Konferencja Plenarna Episkopatu Polski, obradująca 11 kwietnia 1957. Od początku tej inicjatywie towarzyszyła irytacja władz, przejawiająca się często w małostkowym szykanowaniu uczestników nabożeństw maryjnych w poszczególnych miastach Polski. W Poznaniu zakazano procesji z obrazem z fary do miejscowej archikatedry, zaś w Krakowie zmieniono trasę przejazdu. Również w diecezji katowickiej peregrynacja nie obyła się bez spektakularnych szykan. Pierwsza wizyta kopii obrazu na terenie diecezji katowickiej rozpoczęła się od konfliktu o trasę przewozu obrazu. 18 maja 1966 obraz przewożono z Częstochowy do Katowic, skąd miał trafić na uroczystości milenijne do Piekar Śląskich. Samochód z obrazem został jednak zatrzymany pod Bytomiem i skierowany bezpośrednio do Piekar Śląskich. Władze chciały za wszelką cenę nakłonić Kurię katowicką, aby „odwołała przyjazd Matki Boskiej Częstochowskiej do Katowic” . Do peregrynacji Cudownego Obrazu na terenie diecezji katowickiej władze podchodziły z narastającą wrogością. W 1959 roku., chcąc przeszkodzić planom peregrynacji po parafiach diecezji obrazu Matki Boskiej Fatimskiej z Turzy Śląskiej, Wydział do Spraw Wyznań w Katowicach tłumaczył, że przyjdzie i do nas kopia Matki Boskiej Częstochowskiej, więc po co urządzać wędrówkę „jakiejś tam z Fatimy”. Na zaostrzenie stanowiska władz komunistycznych wpłynął sukces milenijnych uroczystości kościelnych w Piekarach Śląskich (22 maja 1966).

Pułkownik Jerzy Ziętek w rozmowie z biskupem Bednorzem wspominał o nieprzyjemnościach, jakie miał Edward Gierek w związku z wystąpieniem prymasa Stefana Wyszyńskiego w Piekarach oraz dawał niedwuznacznie do zrozumienia, że władze zrobią wszystko, aby zablokować peregrynację. Polecenie „internowania” ikony Jasnogórskiej wydał Edward Gierek, który - jak stwierdził - nie miał zamiaru nadal tolerować tej „hecy”. W piątek, 2 września 1966, po obraz do Warszawy udała się delegacja z diecezji katowickiej: biskup Józef Kurpas, ks. prałat Walter Wrzoł oraz ks. Arnold Szuła. Wczesnym ranem samochodem „Nysa” wywieźli obraz z katedry warszawskiej. Duchowni byli przekonani, że są bacznie obserwowani, a wywóz był zupełnie oficjalny. Zostali zatrzymani przez silny oddział milicji 6 kilometrów przed Będzinem. Zakazano im kontynuowania przejazdu do Katowic, uznając, że jest on nielegalny. Po ponad godzinnym przetrzymywaniu pojazdu obraz został odwieziony na Jasną Gorę i przekazany ojcom paulinom. Delegacja z biskupem Kurpasem wróciła do Katowic, nie bez przygód, ponieważ ich samochód został zatrzymany w granicach Częstochowy.

Bibliografia

---

Cd. Jan Paweł II w Katowicach | Powrót do spisu treści