Paweł I: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
Jego pontyfikat obejmował lata 757-767. | Jego pontyfikat obejmował lata 757-767. | ||
Był świeckim Rzymianinem, bratem [[Stefan II|Stefana II]], a jednocześnie pierwszym papieżem, który objął Stolicę Piotrową wraz z terytorium Państwa Kościelnego. Był | Był świeckim Rzymianinem, bratem [[Stefan II|Stefana II]], a jednocześnie pierwszym papieżem, który objął Stolicę Piotrową wraz z terytorium Państwa Kościelnego. Był nie tylko biskupem Rzymu, ale również panem i władcą obszernego państwa. O swoim wyborze powiadomił Pepina - władcę Franków, z którymi nawiązał współpracę. W 765 roku Pepin zgodził się na ustanowienie obowiązkowej dziesięciny w celu zapewnienia Kościołowi podstaw materialnych. Niestety Pawłowi I nie udało się nawiązać stosunków z cesarzem Bizancjum, ani odzyskać ziem od Longobardów, którzy porozumieli się z Konstantynem V. Wprowadził natomiast wiele zmian wobec trudnej sytuacji w samym Rzymie. | ||
Rozpad dotychczasowych struktur władzy świeckiej w Rzymie i brak regulacji prawnych stosunków między arystokracją, urzędami świeckimi, a duchowieństwem prowadził do walki o władzę i rozruchów, także podczas elekcji Pawła I, które papież ostro stłumił. Władza świecka została podporządkowana papieżowi i urzędnikom kościelnym rezydującym na Lateranie, gdzie mieściła się kancelaria papieska i administracja dóbr kościelnych, z których wyłoniła się później kuria papieska. Doradcami papieża było 25 proboszczów najważniejszych rzymskich parafii, 14 diakonów - administratorów majątku kościelnego, a także biskupi podmiejskich diecezji; duchownych tych nazywano kardynałami. | Rozpad dotychczasowych struktur władzy świeckiej w Rzymie i brak regulacji prawnych stosunków między arystokracją, urzędami świeckimi, a duchowieństwem prowadził do walki o władzę i rozruchów, także podczas elekcji Pawła I, które papież ostro stłumił. Władza świecka została podporządkowana papieżowi i urzędnikom kościelnym rezydującym na Lateranie, gdzie mieściła się kancelaria papieska i administracja dóbr kościelnych, z których wyłoniła się później kuria papieska. Doradcami papieża było 25 proboszczów najważniejszych rzymskich parafii, 14 diakonów - administratorów majątku kościelnego, a także biskupi podmiejskich diecezji; duchownych tych nazywano kardynałami. | ||
Kronikarz papieski wspomina, że papież był osobą łagodnego usposobienia, odwiedzał więźniów w miejscu kaźni, zamieniał karę śmierci na dożywocie. Z jego inicjatywy zbudowano nową kaplicę w Bazylice Świętego Piotra, w której umieścił relikwie [[Św. Petronela|św. Petroneli]]. Zmarł 28 czerwca 767 | Kronikarz papieski wspomina, że papież był osobą łagodnego usposobienia, odwiedzał więźniów w miejscu kaźni, zamieniał karę śmierci na dożywocie. Z jego inicjatywy zbudowano nową kaplicę w Bazylice Świętego Piotra, w której umieścił relikwie [[Św. Petronela|św. Petroneli]]. Zmarł 28 czerwca 767. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
M. Banaszak, Historia Kościoła Katolickiego, t.2, Średniowiecze, Warszawa 1987; J. Wierusz Kowalski, Poczet Papieży, Warszawa 1986. | M. Banaszak, Historia Kościoła Katolickiego, t. 2, Średniowiecze, Warszawa 1987; J. Wierusz Kowalski, Poczet Papieży, Warszawa 1986. | ||
{{Papież}} | {{Papież}} | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Papieże - P|Paweł]] | [[Kategoria:Papieże - P|Paweł]] | ||
[[Kategoria:Biografie - P|Paweł]] | [[Kategoria:Biografie - P|Paweł]] |
Aktualna wersja na dzień 21:17, 28 paź 2021
Paweł I (zm. 767), papież
Jego pontyfikat obejmował lata 757-767.
Był świeckim Rzymianinem, bratem Stefana II, a jednocześnie pierwszym papieżem, który objął Stolicę Piotrową wraz z terytorium Państwa Kościelnego. Był nie tylko biskupem Rzymu, ale również panem i władcą obszernego państwa. O swoim wyborze powiadomił Pepina - władcę Franków, z którymi nawiązał współpracę. W 765 roku Pepin zgodził się na ustanowienie obowiązkowej dziesięciny w celu zapewnienia Kościołowi podstaw materialnych. Niestety Pawłowi I nie udało się nawiązać stosunków z cesarzem Bizancjum, ani odzyskać ziem od Longobardów, którzy porozumieli się z Konstantynem V. Wprowadził natomiast wiele zmian wobec trudnej sytuacji w samym Rzymie.
Rozpad dotychczasowych struktur władzy świeckiej w Rzymie i brak regulacji prawnych stosunków między arystokracją, urzędami świeckimi, a duchowieństwem prowadził do walki o władzę i rozruchów, także podczas elekcji Pawła I, które papież ostro stłumił. Władza świecka została podporządkowana papieżowi i urzędnikom kościelnym rezydującym na Lateranie, gdzie mieściła się kancelaria papieska i administracja dóbr kościelnych, z których wyłoniła się później kuria papieska. Doradcami papieża było 25 proboszczów najważniejszych rzymskich parafii, 14 diakonów - administratorów majątku kościelnego, a także biskupi podmiejskich diecezji; duchownych tych nazywano kardynałami. Kronikarz papieski wspomina, że papież był osobą łagodnego usposobienia, odwiedzał więźniów w miejscu kaźni, zamieniał karę śmierci na dożywocie. Z jego inicjatywy zbudowano nową kaplicę w Bazylice Świętego Piotra, w której umieścił relikwie św. Petroneli. Zmarł 28 czerwca 767.
Bibliografia
M. Banaszak, Historia Kościoła Katolickiego, t. 2, Średniowiecze, Warszawa 1987; J. Wierusz Kowalski, Poczet Papieży, Warszawa 1986.
|
|