Patykiewicz Jadwiga: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 1: Linia 1:
== Jadwiga Patykiewicz (1926-) ==  
==Patykiewicz Jadwiga z d. Konarzewska (1926-)==  
[[Plik:Gobelin 1985.jpg|right|thumb|gobelin, Autor: J. Patykiewicz, 1985]]
[[Plik:Gobelin 1985.jpg|right|thumb|gobelin, Autor: J. Patykiewicz, 1985]]
z domu Konarzewska - ur. w 1926 roku. Uprawia tkactwo artystyczne; młodsza córka malarza i rzeźbiarza [[Konarzewski Ludwik|Ludwika Konarzewskiego – seniora]] oraz siostra – również malarza i rzeźbiarza – [[Konarzewski Ludwik (1918-1989)|Ludwika Konarzewskiego – juniora]], [[Konarzewski Stanisław|Stanisława Konarzewskiego]] – architekta oraz artystki-ceramika – [[Konarzewska-Wszołek Maria|Marii Konarzewskiej-Wszołek]].  
Urodziła się w 1926 roku. Uprawia tkactwo artystyczne; młodsza córka malarza i rzeźbiarza [[Konarzewski Ludwik|Ludwika Konarzewskiego – seniora]] oraz siostra – również malarza i rzeźbiarza – [[Konarzewski Ludwik (1918-1989)|Ludwika Konarzewskiego – juniora]], [[Konarzewski Stanisław|Stanisława Konarzewskiego]] – architekta oraz artystki-ceramika – [[Konarzewska-Wszołek Maria|Marii Konarzewskiej-Wszołek]].  


Pierwsze zainteresowania sztuką plastyczną zawdzięcza w dużej mierze swemu ojcu. Następnie podjęła, ukończone w 1948 r., studia w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie u Stefana Gałkowskiego – w zakresie sztuki tkactwa, Antoniego Waśkowskiego – zagadnień malarskich i Tadeusza Kantora – kompozycji plastycznej. Jako pedagog, swoje umiejętności techniczno-artystyczne przekazywała następnie w śląskich i krakowskich szkołach, nauczając plastyki i zajęć praktycznych.
Pierwsze zainteresowania sztuką plastyczną zawdzięcza w dużej mierze swemu ojcu. Następnie podjęła, ukończone w 1948 roku, studia w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie u Stefana Gałkowskiego – w zakresie sztuki tkactwa, Antoniego Waśkowskiego – zagadnień malarskich i Tadeusza Kantora – kompozycji plastycznej. Jako pedagog, swoje umiejętności techniczno-artystyczne przekazywała następnie w śląskich i krakowskich szkołach, nauczając plastyki i zajęć praktycznych.


Jest autorką gobelinów i kilimów, często realistycznych w formie, którą we wcześniejszych latach poddawała także dość ograniczonej syntezie rysunkowej, stosując jednak w większości przypadków bogatą – dynamiczną kolorystykę. Częstym tematem gobelinów są wizerunki Matki Boskiej, przedstawienia religijne, sceny z bajek i legend regionalnych oraz narodowych, a także rośliny (zwłaszcza kwiaty). Jest też autorką gobelinów przedstawiających herb Polski w różnych wersjach historycznych. Osobną grupę stanowią gobeliny portretowe, powstające zazwyczaj z wiernego przeniesienia na tkaninę malarskich kompozycji zwłaszcza ojca – Ludwika Konarzewskiego – seniora, a czasem stanowiące także ich plastyczne przetworzenie. Natomiast w zakresie techniki kilimów tworzy przede wszystkim pasowe kompozycje o charakterze geometrycznym, czasami również z zastosowaniem uproszczonych motywów roślinnych.
Jest autorką gobelinów i kilimów, często realistycznych w formie, którą we wcześniejszych latach poddawała także dość ograniczonej syntezie rysunkowej, stosując jednak w większości przypadków bogatą – dynamiczną kolorystykę. Częstym tematem gobelinów są wizerunki Matki Boskiej, przedstawienia religijne, sceny z bajek i legend regionalnych oraz narodowych, a także rośliny (zwłaszcza kwiaty). Jest też autorką gobelinów przedstawiających herb Polski w różnych wersjach historycznych. Osobną grupę stanowią gobeliny portretowe, powstające zazwyczaj z wiernego przeniesienia na tkaninę malarskich kompozycji zwłaszcza ojca – Ludwika Konarzewskiego – seniora, a czasem stanowiące także ich plastyczne przetworzenie. Natomiast w zakresie techniki kilimów tworzy przede wszystkim pasowe kompozycje o charakterze geometrycznym, czasami również z zastosowaniem uproszczonych motywów roślinnych.

Wersja z 19:32, 27 cze 2017

Patykiewicz Jadwiga z d. Konarzewska (1926-)

gobelin, Autor: J. Patykiewicz, 1985

Urodziła się w 1926 roku. Uprawia tkactwo artystyczne; młodsza córka malarza i rzeźbiarza Ludwika Konarzewskiego – seniora oraz siostra – również malarza i rzeźbiarza – Ludwika Konarzewskiego – juniora, Stanisława Konarzewskiego – architekta oraz artystki-ceramika – Marii Konarzewskiej-Wszołek.

Pierwsze zainteresowania sztuką plastyczną zawdzięcza w dużej mierze swemu ojcu. Następnie podjęła, ukończone w 1948 roku, studia w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie u Stefana Gałkowskiego – w zakresie sztuki tkactwa, Antoniego Waśkowskiego – zagadnień malarskich i Tadeusza Kantora – kompozycji plastycznej. Jako pedagog, swoje umiejętności techniczno-artystyczne przekazywała następnie w śląskich i krakowskich szkołach, nauczając plastyki i zajęć praktycznych.

Jest autorką gobelinów i kilimów, często realistycznych w formie, którą we wcześniejszych latach poddawała także dość ograniczonej syntezie rysunkowej, stosując jednak w większości przypadków bogatą – dynamiczną kolorystykę. Częstym tematem gobelinów są wizerunki Matki Boskiej, przedstawienia religijne, sceny z bajek i legend regionalnych oraz narodowych, a także rośliny (zwłaszcza kwiaty). Jest też autorką gobelinów przedstawiających herb Polski w różnych wersjach historycznych. Osobną grupę stanowią gobeliny portretowe, powstające zazwyczaj z wiernego przeniesienia na tkaninę malarskich kompozycji zwłaszcza ojca – Ludwika Konarzewskiego – seniora, a czasem stanowiące także ich plastyczne przetworzenie. Natomiast w zakresie techniki kilimów tworzy przede wszystkim pasowe kompozycje o charakterze geometrycznym, czasami również z zastosowaniem uproszczonych motywów roślinnych.

Prace J. Patykiewicz, zdobiące zazwyczaj wnętrza mieszkalne w Polsce, były też eksponowane podczas wystaw indywidualnych, które odbyły się m.in. w krakowskiej Galerii „Stańczyk”, Gminnym Ośrodku Kultury w Istebnej – na rodzimym Śląsku Cieszyńskim, oraz w małopolskich Niepołomicach i Trzcianie.

Bibliografia

Bibliografia przedmiotowa: [1]; Patrz również: [2]

Zobacz

  • [3] Film z cyklu A życie toczy się dalej TVP Katowice 2014, scenariusz i realizacja: Ewa Kozik, prowadzenie: Dagmara Drzazga, zdjęcia: Sławomir Chudowski; emisja 7 grudnia 2014 r. w TVP Katowice