Tekst źródłowy strony Paterok Franciszek (ur. 1861)

==Paterok Franciszek (1861-?)==

Urodził się 2 kwietnia 1861 w Księżej Wsi koło Leśnicy. Podobnie jak grupa przyszłych duchownych pochodzących ze Śląska formację seminaryjną i święcenia odbył w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym Ducha Świętego w Bukareszcie, co było konsekwencją polityki Kulturkampfu utrudniającej realizację powołania w państwie pruskim. Sakrament święceń przyjął w stolicy Rumunii w 1884 roku. Jak pośrednio wynika z relacji „Katolika” już jako neoprezbiter otrzymał placówkę proboszczowską w Calafat na granicy rumuńsko-bułgarskiej, co w sytuacji tamtejszych struktur kościelnych nie było czymś nadzwyczajnym. Miał tam odnieść spore sukcesy duszpasterskie, gdyż zastał po przybyciu jedynie siedem katolickich rodzin, a już po roku wspólnota ta liczyła czterdzieści rodzin. Poza tym zorganizował szkołę katolicką, w której był nauczycielem, a rodzice chętnie posyłali do niej swoje dzieci. 18 października 1885 został ustanowiony proboszczem w Popeşti – Leordeni. Bardzo przysłużył się dla tamtejszych katolików zwłaszcza w sferze duszpasterskiej jak i zainicjowaniem budowy kościoła parafialnego. Jest wspominany człowiek „postawny i silny mężczyzna, z którym nikt w mieście nie mógł się równać”. Bardzo piętnował i reagował, również podczas kazań, wszelkie przejawy nieobyczajności i braku kultury. Bardzo szybko, bo już 7 czerwca 1886, rozpoczęto z jego inicjatywy budowę nowego kościoła. W pracach, obok zawodowych budowlańców, byli zaangażowani parafianie, a środki był przekazał abp Paul Iosif Palma, poprzednik ks. Pateroka, ks. Ignaţio d’Alessandro, parafianie i wreszcie sam proboszcz, który trzykrotnie podróżował na Śląsk celem zebrania na ten cel pieniędzy. Dodatkowo z własnych dochodów łożył on na budowę. Liturgię zaczęto sprawować w kościele w 1901 roku ze względu na wciąż wzrastającą liczbę wiernych, chociaż prace wykończeniowe jeszcze trwały. W 1903 roku, w wyniku różnicy zdań między proboszczem a parafianami, ks. Paterok zrezygnował z administrowania wspólnotą w Popeşti. Pracował kolejno w parafiach w Tulcea, Campina (od 28 sierpnia 1907) i w Caramurat. W 1914 roku powrócił na Śląsk. Jednak oficjalne źródła wrocławskie nie odnotowują tego. Nie zakończył jednak czynnej pracy duszpasterskiej, gdyż przeszedł do duchowieństwa nowo powstałej w 1925 roku diecezji częstochowskiej. Tam w tymże roku został ustanowiony proboszczem parafii św. Mikołaja w Chróścinie w dek. bolesławieckim koło Wielunia. Około 1938/39 roku przeszedł na emeryturę otrzymując tytuł radcy honorowego. Zamieszkał na terenie parafii św. Jakuba Apostoła w Dzietrzykowicach w tym samym dekanacie. Niestety nie wiadomo kiedy zmarł i gdzie został pochowany.  

==Bibliografia==
Schematismus częstochoviensis 1926-1939; „Katolik” 1885, nr 79; "Kurier Bydgoski" 1934, nr 211; C. Propinaţiu Kitsch orbitor şi geniu înaripat Nobel-ul românului Cărtarescu, Edago 2007, s. 82; C. P. Reneti, Germanii din România în anii Primului Război Mondial, Bucuresti 2012, s. 156 (mps); [https://cozmosoft.files.wordpress.com/2010/04/22525955-popesti-leordeni.pdf] .

{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - P]]