Parafia św. Barbary w Bykowinie

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 10:24, 10 paź 2022 autorstwa Jakub21 (dyskusja | edycje) (→‎Proboszczowie)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Parafia św. Barbary w Bykowinie została wydzielona z parafii: Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bykowinie, Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach oraz św. Wawrzyńca w Wirku. Jej wspólnotę stanowią mieszkańcy osiedla potocznie zwanego Nową Bykowiną. Pierwszym, który podjął starania o budowę nowego kościoła był ks. Józef Cogiel, proboszcz w parafii NSPJ w Bykowinie. Po wyznaczeniu ks. Henryka Stegmana na budowniczego nowego kościoła obaj duchowni podjęli odpowiednie kroki w celu uzyskania zgody i innych formalności związanych z budową. Obok kwestii technicznych problemem była struktura społeczna nowej parafii, w której jedynie 20% stanowili rdzenni Ślązacy, a resztę ludność napływowa ze wszystkich województw Polski. Jak pokazały prace budowlane, większość parafian pozytywnie podeszła do przedsięwzięcia angażując się w jego realizację. 24 czerwca 1984 ogłoszono dekret erygujący nową parafię. Wybór patronki był zasługą ks. Stegmana, który uzasadniał, iż jest ona bliska ludziom mieszkającym na Górnym Śląsku, bowiem członkowie „Solidarności” proponowali za patrona św. Rafała Kalinowskiego. W dniach od 26 listopada do 3 grudnia 2000 odbyły się w parafii misje, będące jednocześnie przygotowaniem do poświęcenia nowo wybudowanego kościoła. 3 grudnia abp Damian Zimoń poświęcił kościół pw. św. Barbary. W trakcie uroczystości w ołtarzu umieszczono relikwie św. Faustyny Kowalskiej.

Budowa kościoła

Władze komunistyczne były niechętne wznoszeniu nowych obiektów sakralnych, stąd stawiały rozliczne trudności. Teren wyznaczony pod budowę stanowił staw, który należało osuszyć, a następnie podwyższyć o 2,5 m. Bryłę kościoła zaprojektowali inżynierowie Henryk Nawrat i Piotr Fischer, wcześniej projektujący osiedle. 3 października 1983 rozpoczęto budowę kaplicy, którą 19 grudnia tego samego roku poświęcił bp Herbert Bednorz. W maju 1985 roku rozpoczęto budowę Domu Katechetycznego, poświęconego przez bpa Damiana Zimonia 6 grudnia 1986. Zasadniczą budowę kościoła rozpoczęto wiosną 1987 roku. Dodatkowymi trudnościami przy realizacji były szkody górnicze, co wymagało dodatkowych zbrojeń i odpowiednich fundamentów. W 1994 roku rozpoczęto montaż konstrukcji stalowej dachu, którą ukończono w 1995 roku. Konstrukcję wykonała Huta Pokój oraz firma Konsbak, a montaż firma Kozubek. W kolejnych latach prowadzono prace wykończeniowe i instalacyjne. Parafia może się poszczycić bezemisyjnym i energooszczędnym systemem grzewczym zainstalowanym w kościele. W 1999 roku rozpoczęto budowę probostwa.

Na wieży kościelnej znajdują się trzy dzwony o następujących imionach: Najświętszego Serca Pana Jezusa, św. Barbary oraz Świętej Rodziny. Stacje Drogi Krzyżowej zostały wykonane ze szkła stapianego, autorstwa artysty plastyka T. Łączyńskiego z Warszawy. Witraże umieszczone w oknach wykonano w technologii stopienia poszczególnych kawałków szkła, bez konieczności stosowania metalu jako łącznika i zostały wykonane przez firmę Glasini Art. Witraże przedstawiają: Matkę Bożą Piekarską, św. Barbarę, św. Floriana, św. Jacka, św. Jerzego, św. Marka, a w dwóch widnieje logo Roku Jubileuszowego 2000. Prezbiterium jest wyłożone granitem Brasiliana.

Proboszczowie

Bibliografia

Dekret erekcji parafii św. Barbary w Bykowinie (Ruda Śląska), WD 1984, nr 7, s. 190-192; Historia budowy kościoła św. Barbary w Rudzie Śl. Bykowinie, WA 2001, nr 6-7, s. 351-353; W. Skworc, Budownictwo kościołów, s. 169, 171.