Parafia Wojskowa św. Barbary w Gliwicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 1: Linia 1:
Początek parafii św. Barbary w Gliwicach stanowi kaplica wybudowana pod koniec XV wieku. Z racji bardzo bliskiego położenia kaplicy przy drodze królewskiej nie było wokół niej cmentarza. Zgodnie z dokumentem wizytacji z 1687 roku, kaplica posiadała nową dzwonnicę z dzwonem oraz sygnaturkę. Sprawowano w niej msze św. jedynie 3 razy w roku: we wspomnienie [[ św. Barbara| św. Barbary]], [[Św. Marek Ewangelista|św. Marka]] oraz ''Dies Rogationum'', czyli dawny dzień modlitw z procesją błagalną do św. Marka, którego uważano za orędownika w sprawach pogody, a więc także i urodzaju. Według wizytacji z 1687 roku, nabożeństwa oprócz mszy św. z fundacji prywatnych odbywały się w kaplicy 5 razy w roku. Nie posiadała żadnego sprzętu liturgicznego, w razie potrzeby przynoszono go z kościoła parafialnego. W pobliżu mieszkał w drewnianej chałupie "kaplicznik" , który dbał o to, aby nie powstały żadne zniszczenia i pełnił dozór. Miał on w obowiązku także dzwonienie na modlitwy.  
Początek parafii św. Barbary w Gliwicach stanowi kaplica wybudowana pod koniec XV wieku. Z racji bardzo bliskiego położenia kaplicy przy drodze królewskiej nie było wokół niej [[Cmentarz|cmentarza]]. Zgodnie z dokumentem wizytacji z 1687 roku, kaplica posiadała nową dzwonnicę z dzwonem oraz sygnaturkę. Sprawowano w niej msze św. jedynie 3 razy w roku: we wspomnienie [[ św. Barbara| św. Barbary]], [[Św. Marek Ewangelista|św. Marka]] oraz ''Dies Rogationum'', czyli dawny dzień modlitw z procesją błagalną do św. Marka, którego uważano za orędownika w sprawach pogody, a więc także i urodzaju. Według wizytacji z 1687 roku, nabożeństwa oprócz mszy św. z fundacji prywatnych odbywały się w kaplicy 5 razy w roku. Nie posiadała żadnego sprzętu liturgicznego, w razie potrzeby przynoszono go z kościoła parafialnego. W pobliżu mieszkał w drewnianej chałupie "kaplicznik" , który dbał o to, aby nie powstały żadne zniszczenia i pełnił dozór. Miał on w obowiązku także dzwonienie na modlitwy.  


Po przejściu w 1742 roku Gliwic z pozostałą częścią  Śląska pod panowanie pruskie, nastąpił napływ ludności protestanckiej do miasta. 11 lutego 1805 [[wikariat generalny we Wrocławiu]]  został zmuszony przez władze pruskie  do udostępnienia protestantom kaplicy św. Barbary.  7  lipca 1815  gmina protestancka przejęła całkowicie kościół św. Barbary. Społeczność protestancka 15  maja 1855 rozpoczęła budowę nowego kościoła, kaplica św. Barbary została rozebrana, a w miejscu gdzie znajdował się ołtarz  dawnego kościółka  postawiono pomnik z kamienia. Nowy kościół  wzniesiono w latach  1855-1859  według projektu architekta dworskiego Friedricha Augusta Stülera.  Uroczyste poświęcenie kościoła nastąpiło 1 listopada 1859.  Ze względu  na konieczność naprawienia wad konstrukcyjnych, obiekt sakralny oddano do użytku  w 1863 roku.
Po przejściu w 1742 roku Gliwic z pozostałą częścią  Śląska pod panowanie pruskie, nastąpił napływ ludności protestanckiej do miasta. 11 lutego 1805 [[wikariat generalny we Wrocławiu]]  został zmuszony przez władze pruskie  do udostępnienia protestantom kaplicy św. Barbary.  7  lipca 1815  gmina protestancka przejęła całkowicie kościół św. Barbary. Społeczność protestancka 15  maja 1855 rozpoczęła budowę nowego kościoła, kaplica św. Barbary została rozebrana, a w miejscu gdzie znajdował się ołtarz  dawnego kościółka  postawiono pomnik z kamienia. Nowy kościół  wzniesiono w latach  1855-1859  według projektu architekta dworskiego Friedricha Augusta Stülera.  Uroczyste poświęcenie kościoła nastąpiło 1 listopada 1859.  Ze względu  na konieczność naprawienia wad konstrukcyjnych, obiekt sakralny oddano do użytku  w 1863 roku.

Aktualna wersja na dzień 23:49, 4 gru 2022

Początek parafii św. Barbary w Gliwicach stanowi kaplica wybudowana pod koniec XV wieku. Z racji bardzo bliskiego położenia kaplicy przy drodze królewskiej nie było wokół niej cmentarza. Zgodnie z dokumentem wizytacji z 1687 roku, kaplica posiadała nową dzwonnicę z dzwonem oraz sygnaturkę. Sprawowano w niej msze św. jedynie 3 razy w roku: we wspomnienie św. Barbary, św. Marka oraz Dies Rogationum, czyli dawny dzień modlitw z procesją błagalną do św. Marka, którego uważano za orędownika w sprawach pogody, a więc także i urodzaju. Według wizytacji z 1687 roku, nabożeństwa oprócz mszy św. z fundacji prywatnych odbywały się w kaplicy 5 razy w roku. Nie posiadała żadnego sprzętu liturgicznego, w razie potrzeby przynoszono go z kościoła parafialnego. W pobliżu mieszkał w drewnianej chałupie "kaplicznik" , który dbał o to, aby nie powstały żadne zniszczenia i pełnił dozór. Miał on w obowiązku także dzwonienie na modlitwy.

Po przejściu w 1742 roku Gliwic z pozostałą częścią Śląska pod panowanie pruskie, nastąpił napływ ludności protestanckiej do miasta. 11 lutego 1805 wikariat generalny we Wrocławiu został zmuszony przez władze pruskie do udostępnienia protestantom kaplicy św. Barbary. 7 lipca 1815 gmina protestancka przejęła całkowicie kościół św. Barbary. Społeczność protestancka 15 maja 1855 rozpoczęła budowę nowego kościoła, kaplica św. Barbary została rozebrana, a w miejscu gdzie znajdował się ołtarz dawnego kościółka postawiono pomnik z kamienia. Nowy kościół wzniesiono w latach 1855-1859 według projektu architekta dworskiego Friedricha Augusta Stülera. Uroczyste poświęcenie kościoła nastąpiło 1 listopada 1859. Ze względu na konieczność naprawienia wad konstrukcyjnych, obiekt sakralny oddano do użytku w 1863 roku.

Do końca II wojny światowej kościół był w użytku ewangelików. Po zakończeniu II wojny światowej kościół pw. św. Barbary przeszedł pod zarząd duszpasterstwa wojskowego (26 kwietnia 1949).

Bibliografia

Historia kościoła pw. św. Barbary, patrz: [1]; R. Cop, Stosunki wyznaniowe w archiprezbiteracie gliwickim w XVII wieku, Katowice 2008, pr. mgr Biblioteka WTL.