Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zbrosławicach

Nazwa miejscowości została umieszczona w Liber Fundationis Episcopatus Wratisłaviensis. W 1447 roku stał tutaj już kamienno-ceglany kościół, być może wzniesiony na miejscu starszego drewnianego. Jego pozostałości zachowały się jako niższa część obecnej budowli. Do 1731 roku kościół nosił wezwanie Wszystkich Świętych, następnie zmienione na patrocinium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W latach 1610-1629 kościół znajdował się w rękach protestanckich. W tym czasie - od 1610 do 1620 roku - dzięki Larischom, właścicielom miejscowości zyskał nawę zachodnią, wyższą od pozostałej części budowli. Kolejna przebudowa - dokonana za sprawą Bogusława Bujakowskiego, zarządcy dóbr w Zbrosławicach - nastąpiła w latach 1754-1762 oraz w 1775 roku i wiązała się ze zmianą stylu z gotyckiego na barokowy. Autorem zmian był m.in arch. Krzysztof Worbs. We wnętrzu zachowały się płyty nagrobne z początków XVII wieku z figurami zmarłych naturalnej wielkości: Jerzego von Larisch und Nimsdorf aus Broslawitz, sędziego ziemskiego księstwa opolsko-raciborskiego oraz Anny von Larisch. W kościele znajdują się również zabytkowe organy z 1882 roku.

W 1707 roku parafia otrzymała słynącą łaskami, wykonaną z drewna lipowego figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus przy Sercu, umieszczoną w kościele w 1825 roku. Sama figurka prawdopodobnie została wyrzeźbiona przez artystę z Krems niedaleko Wiednia, żyjącego na przełomie XIII i XIV wieku. Była czczona przez dominikanki z klasztoru w Imbach i do Polski została przywieziona przez Petronelę von Hessen-Darmstadt (spoczywa w bocznej kaplicy kościoła w Zbrosławicach).