Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodzku: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 7: Linia 7:
Prace wznowiono po 1458 roku.  Budowa wieży północnej zwanej Czarną przypadła na okres władania Kłodzkiem przez księcia Henryka Ziębickiego, syna króla Jerzego z Podiebradu. W 1458 roku utworzył on z Ziemi Kłodzkiej hrabstwo, które nadał swoim synom. Budowniczym był wówczas kłodzki mistrz Hans Stransberger. W 1482 roku, od strony północnej dobudowana została do kościoła kaplica tzw. Ogrójec. Natomiast od strony południowej powstała zakrystia i kaplica św. Jakuba, poświęcona w 1503 roku.  W latach 1522-1555 wykonano sieciowe sklepienie nawy głównej.  Ostatecznie powstała budowla w formie trójnawowej bazyliki kamiennej, o trzech absydach od wschodu, dwóch wieżach od zachodu z kaplicami, zakrystią, wieżyczkami schodowymi po obu stronach dłuższych elewacji. W najpiękniejszy detal architektoniczny, przywodzący porównanie z dekoracjami katedry św. Wita w Pradze, wyposażona została wieża Czarna i Ogrójec.  
Prace wznowiono po 1458 roku.  Budowa wieży północnej zwanej Czarną przypadła na okres władania Kłodzkiem przez księcia Henryka Ziębickiego, syna króla Jerzego z Podiebradu. W 1458 roku utworzył on z Ziemi Kłodzkiej hrabstwo, które nadał swoim synom. Budowniczym był wówczas kłodzki mistrz Hans Stransberger. W 1482 roku, od strony północnej dobudowana została do kościoła kaplica tzw. Ogrójec. Natomiast od strony południowej powstała zakrystia i kaplica św. Jakuba, poświęcona w 1503 roku.  W latach 1522-1555 wykonano sieciowe sklepienie nawy głównej.  Ostatecznie powstała budowla w formie trójnawowej bazyliki kamiennej, o trzech absydach od wschodu, dwóch wieżach od zachodu z kaplicami, zakrystią, wieżyczkami schodowymi po obu stronach dłuższych elewacji. W najpiękniejszy detal architektoniczny, przywodzący porównanie z dekoracjami katedry św. Wita w Pradze, wyposażona została wieża Czarna i Ogrójec.  


W drugiej połowie  XVI wieku reformacja luterańska objęła również Ziemię Kłodzką. W latach 1562-1623 kościół Wniebowzięcia został przejęty przez protestantów. Na katolickie nabożeństwa wynegocjowali [[Joannici na Śląsku|joannici]] tylko część nawy południowej i kaplicę św. Jakuba. Pod koniec XVI wieku do Kłodzka zostali sprowadzeni [[jezuici]], którzy rozpoczęli intensywną akcję [[Rekatolicyzacja|rekatolicyzacji]]. W 1624 roku wykupili oni kościół i komandorię od coraz mniej popularnych w mieście joannitów i rozpoczęli przebudowę kościoła i budowę szkoły zakonnej, w nowym barokowym stylu. Do przeprowadzenia modernizacji wnętrza w latach 1660-1670 jezuici sprowadzili włoskich sztukatorów. Całość sztukaterii sklepiennej nawy głównej stanowi jedno z najlepszych dzieł powstałych na Śląsku w drugiej połowie XVII wieku.  
W drugiej połowie  XVI wieku [[Skutki Reformacji na Śląsku|reformacja luterańska]] objęła również Ziemię Kłodzką. W latach 1562-1623 kościół pw. Wniebowzięcia NMP został przejęty przez protestantów. Na katolickie nabożeństwa wynegocjowali [[Joannici na Śląsku|joannici]] tylko część nawy południowej i kaplicę św. Jakuba. Pod koniec XVI wieku do Kłodzka zostali sprowadzeni [[jezuici]], którzy rozpoczęli intensywną akcję [[Rekatolicyzacja|rekatolicyzacji]]. W 1624 roku wykupili oni kościół i komandorię od coraz mniej popularnych w mieście joannitów i rozpoczęli przebudowę kościoła i budowę szkoły zakonnej, w nowym barokowym stylu. Do przeprowadzenia modernizacji wnętrza w latach 1660-1670 jezuici sprowadzili włoskich sztukatorów. Całość sztukaterii sklepiennej nawy głównej stanowi jedno z najlepszych dzieł powstałych na Śląsku w drugiej połowie XVII wieku.  


W pierwszej połowie XVIII w. następuje drugi etap realizacji wystroju kościoła. Powstała wówczas znaczna część dekoracji zachowanej do dziś. Powstały główne elementy wystroju, takie jak: ambona, ołtarze, chór organowy i konfesjonały. Wykonują ją miejscowi lub osiadli w Kłodzku artyści: [[Klahr Michael starszy|Michał Klahr Starszy]], Karol Sebastian Flacker, czy Michał Kossler. Po skasowaniu klasztoru jezuitów w Kłodzku, za panowania pruskiego, w 1776  roku  patronat nad kościołem przejął Królewsko-Pruski Zarząd Szkół. Po restytucji zakonu w 1814 roku do Kłodzka wrócili jezuici, którzy pozostają tu do dziś.  
W pierwszej połowie XVIII w. nastąpił drugi etap realizacji wystroju kościoła. Powstała wówczas znaczna część dekoracji zachowanej do dziś. Powstały główne elementy wystroju, takie jak: ambona, ołtarze, chór organowy i konfesjonały. Wykonali ją miejscowi lub osiadli w Kłodzku artyści: [[Klahr Michael starszy|Michał Klahr Starszy]], Karol Sebastian Flacker, czy Michał Kossler. Po skasowaniu klasztoru jezuitów w Kłodzku, za panowania pruskiego, w 1776  roku  patronat nad kościołem przejął Królewsko-Pruski Zarząd Szkół. Po restytucji zakonu w 1814 roku do Kłodzka wrócili jezuici, którzy pozostają tu do dziś.  


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Aktualna wersja na dzień 18:52, 12 lis 2019

Klodzko MB wniebo1.jpg
Klodzko MB wniebo3.jpg
Klodzko WniebowzieciaNMP19.JPG
Klodzko MB wniebo2.jpg

Budowę kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny rozpoczęto po 1364 roku, po śmierci fundatora - pierwszego arcybiskupa praskiego Arnosta z Pardubic - urodzonego prawdopodobnie w Kłodzku. Ziemia Kłodzka była wówczas częścią Królestwa Czeskiego, zaś pod względem kościelnym należała do arcybiskupstwa praskiego (1344). Do czasu wojen husyckich zdołano podciągnąć mury trójnawowej bazyliki.

Prace wznowiono po 1458 roku. Budowa wieży północnej zwanej Czarną przypadła na okres władania Kłodzkiem przez księcia Henryka Ziębickiego, syna króla Jerzego z Podiebradu. W 1458 roku utworzył on z Ziemi Kłodzkiej hrabstwo, które nadał swoim synom. Budowniczym był wówczas kłodzki mistrz Hans Stransberger. W 1482 roku, od strony północnej dobudowana została do kościoła kaplica tzw. Ogrójec. Natomiast od strony południowej powstała zakrystia i kaplica św. Jakuba, poświęcona w 1503 roku. W latach 1522-1555 wykonano sieciowe sklepienie nawy głównej. Ostatecznie powstała budowla w formie trójnawowej bazyliki kamiennej, o trzech absydach od wschodu, dwóch wieżach od zachodu z kaplicami, zakrystią, wieżyczkami schodowymi po obu stronach dłuższych elewacji. W najpiękniejszy detal architektoniczny, przywodzący porównanie z dekoracjami katedry św. Wita w Pradze, wyposażona została wieża Czarna i Ogrójec.

W drugiej połowie XVI wieku reformacja luterańska objęła również Ziemię Kłodzką. W latach 1562-1623 kościół pw. Wniebowzięcia NMP został przejęty przez protestantów. Na katolickie nabożeństwa wynegocjowali joannici tylko część nawy południowej i kaplicę św. Jakuba. Pod koniec XVI wieku do Kłodzka zostali sprowadzeni jezuici, którzy rozpoczęli intensywną akcję rekatolicyzacji. W 1624 roku wykupili oni kościół i komandorię od coraz mniej popularnych w mieście joannitów i rozpoczęli przebudowę kościoła i budowę szkoły zakonnej, w nowym barokowym stylu. Do przeprowadzenia modernizacji wnętrza w latach 1660-1670 jezuici sprowadzili włoskich sztukatorów. Całość sztukaterii sklepiennej nawy głównej stanowi jedno z najlepszych dzieł powstałych na Śląsku w drugiej połowie XVII wieku.

W pierwszej połowie XVIII w. nastąpił drugi etap realizacji wystroju kościoła. Powstała wówczas znaczna część dekoracji zachowanej do dziś. Powstały główne elementy wystroju, takie jak: ambona, ołtarze, chór organowy i konfesjonały. Wykonali ją miejscowi lub osiadli w Kłodzku artyści: Michał Klahr Starszy, Karol Sebastian Flacker, czy Michał Kossler. Po skasowaniu klasztoru jezuitów w Kłodzku, za panowania pruskiego, w 1776 roku patronat nad kościołem przejął Królewsko-Pruski Zarząd Szkół. Po restytucji zakonu w 1814 roku do Kłodzka wrócili jezuici, którzy pozostają tu do dziś.

Bibliografia

Za: K. Toczyńska-Rudysz, Kłodzko – kościół Wniebowzięcia NMP, brw.