Parafia Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach

Kościół w Zebrzydowicach po raz pierwszy figuruje w spisach świętopietrza z 1335. Kościół drewniany, znajdujący się, podobnie jak większość kościołów z terenu Śląska Cieszyńskiego, w rękach protestantów, w 1616 staraniem szlachcica Prokopa (protestanta) postanowiono zastąpić murowanym. W niedługim czasie budowla została zwrócona stronie katolickiej, której służyła do 1751, kiedy to spłonęła w pożarze.

Kościół murowany wzniesiono w latach 1774 – 1776, dzięki ofiarności księdza Andrzeja Piguły. Konsekracji dokonał biskup wrocławski Filip Gothard Schafgotsch 25 VIII 1776.

Z dniem 28 października 1925, kiedy to papież Pius XI wydał bullę "Vixdum Poloniae unitas" wprowadzającą nowy podział administracyjny archidiecezji wrocławskiej, miejscowość Zebrzydowice znalazła się w nowo powołanej do życia diecezji katowickiej. Zaś 25 marca 1992 r. Papież Jan Paweł II bullą "Totus Tuus Poloniae populus" dokonał reorganizacji istniejących diecezji i prowincji kościelnych na terenie Polski, w wyniku której miejscowość Zebrzydowice została włączona do diecezji bielsko – żywieckiej.

Kościół w Zebrzydowicach, zniszczony ponownie zniszczony w wyniku działań wojennych w 1945 odbudowano w latach 1945 – 1946. Zaprojektowany został w stylu późnego baroku. Prezbiterium kościoła jest dwuprzęsłowe, trójbocznie zamknięte. Z jego północnej strony znajduje się zakrystia z emporą na piętrze. Nawa kościoła jest trójprzęsłowa, szersza i wyższa od prezbiterium. Z południowej strony usytuowana jest kaplica zwana Kisielowską. Pod nią znajduje się niedostępna krypta. W kaplicy ustawiono chrzcielnicę z barokową rzeźbą św. Jana Chrzciciela. W oknach prezbiterium umieszczone są dwa witraże według projektu prof. Adama Bunscha z Krakowa, wykonane przez krakowski zakład witraży Żeleńskiego w 1963 roku.

Ołtarz główny składa się z dużych rozmiarów obrazu Wniebowzięcia Matki Bożej, ujętego po bokach korynckimi kolumnami na postumentach, które podtrzymują bogate belkowanie, z klęczącymi postaciami aniołów adorujących ukoronowany w szczycie monogram "IHS". Zachowany na tylnej ścianie ołtarza napis fundacyjny w języku niemieckim informował, że ołtarz ufundowany został przez Jana barona Mettencloit w 1843. Obecny ołtarz stanowi rekonstrukcję oryginału, usuniętego z kościoła w 1990 r. Obraz pochodzi z 1884 r., wykonany został przez malarza Ignacego Berżera z Nowego Jiczyna. Przedstawia Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Z lewej strony nawy znajduje się późnobarokowa ambona z połowy XVIII wieku z płaskorzeźbami Ojców Kościoła: św. Augustyna, św. Grzegorza i św. Ambrożego. Z zachodniej strony kościoła znajduje się wysunięta ryzalitem wieża z kruchtą przyziemną. Schody z wieży są drewniane. Jeszcze w 1805 roku istniały trzy dzwony, wszystkie ulane w roku 1772 w Opawie. Żaden z tych dzwonów obecnie nie istnieje. Dziś w wieży znajdują się również trzy dzwony z 1961 roku. Są to Święta Barbara, Święty Józef, Matka Boska Nieustającej Pomocy. Kościół w Zebrzydowicach otoczony jest cmentarzem. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1335 roku.

PROBOSZCZOWIE

Nie są znane nazwiska pierwszych proboszczów. W kronice znajduje się jedynie informacja że w momencie zagarnięcia kościoła i probostwa przez protestantów proboszczem był ksiądz Pretznar (około 1555 roku)

Ks. Ferdynand Gabriel Gwidziński 1661 – 1665

Ks. Szymon Rosini 1666 – 1690

Ks. Franciszek Chalik 1960 – 1965

Ks. Marcin Czapczyk 1696 – 1719

Ks. Antoni I. Szlachta 1720 – 1733

Ks. Ignacy Wilchwański 1733 – 1734

Ks. Andrzej Piguła 1734 – 1771

Ks. Jan Moczygęba (1765 – 1771 capelanus aulae) 1771 – 1789

Ks. Józef Scholtis 1789 – 1819

Ks. Józef Scholtis 1822 – 1827

Ks. Lautenrius Wawrzyczny 1827 – 1837

Ks. Ludwik Reger 1837 – 1848

Ks. Antoni Janusz 1848 – 1861

Ks. Franciszek Strzyzik 1861 – 1886

Ks. dr Józef Bulowski 1886 – 1893

Ks. Jan Korner 1893 – 1897

Ks. Antoni Stiskala 1897 – 1908

Ks. Jan Biłko 1908 – 1917

Ks. Brunon Stefan 1919 – 1940

Ks. Jerzy Koptoń 1940 – 1960

Ks. Józef Oleś 1961 – 1963

Ks. Stanisław Dyrda 1963 – 1971

Ks. Antoni Gorczyk 1971 – 1996

Ks. Jerzy Hermais 1996 – 2006

ks. Marian Brańka 2006 – nadal