Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
(dr) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Orzesze NMP1.jpg|right|thumb]] | [[Plik:Orzesze NMP1.jpg|right|thumb]] | ||
Nazwa Orzesza już w 1529 roku była wymieniana w "Księdze Dochodów Beneficjów diecezji krakowskiej". Wchodziła wówczas w skład okręgu parafialnego Woszczyc. Po przesunięciu granicy parafialnej - Orzesze znalazło się w zasięgu wspólnoty dębieńskiej.W drugiej połowie XIX wieku miejscowość została podzielona między dwie parafie. Wschodnia część znalazła się w granicach [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach|wspólnoty woszczyckiej]], natomiast zachodnia należała do [[Parafia św. Jerzego w Dębieńsku|parafii dębieńskiej]]. | Nazwa Orzesza już w 1529 roku była wymieniana w "Księdze Dochodów Beneficjów diecezji krakowskiej". Wchodziła wówczas w skład okręgu parafialnego Woszczyc. Po przesunięciu granicy parafialnej - Orzesze znalazło się w zasięgu wspólnoty dębieńskiej. W drugiej połowie XIX wieku miejscowość została podzielona między dwie parafie. Wschodnia część znalazła się w granicach [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach|wspólnoty woszczyckiej]], natomiast zachodnia należała do [[Parafia św. Jerzego w Dębieńsku|parafii dębieńskiej]]. | ||
Starania o wybudowanie w Orzeszu drugiego kościoła podjęto w latach 20. | Starania o wybudowanie w Orzeszu drugiego kościoła podjęto w latach 20. XX wieku. Po uzyskaniu pomocy finansowej od Dyrekcji Dóbr hr. Thiele - Wincklera, Kurii Biskupiej, Starostwa pszczyńskiego oraz Urzędu Wojewódzkiego przystąpiono w 1926 roku do budowy nowego kościoła. Projektantem i konstruktorem został [[Wygacz Teofil| Teofil Wygacz]] z Orzesza. Budowa trwała cztery lata. Neoromański kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny został poświęcony 14 grudnia 1930 przez [[Skowroński Aleksander|ks. Aleksandra Skowrońskiego]] z [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|Mikołowa]]. Kościół posiadał jeden główny i dwa boczne ołtarze. W ołtarzu głównym został umieszczony obraz autorstwa [[Wałach Jan|Jana Wałacha]] przedstawiający scenę Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. W oknach umieszczono witraże z wizerunkami św. Wawrzyńca i św. Katarzyny. Zakupiono również dwa dzwony kościelne z ludwisarni Szwabe w Białej noszące wezwania św. Józefa i Najświętszego Serca Pana Jezusa. Podczas II wojny światowej kościół uległ uszkodzeniu. Prace naprawcze związane z naprawą dachu i wymiany rynien rozpoczęto w 1945 roku. Konsekracji kościoła dokonał 7 maja 1960 [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]]. | ||
Gruntownemu odnowieniu kościół poddano w połowie lat 90. | Gruntownemu odnowieniu kościół poddano w połowie lat 90. XX wieku. Wymieniono wówczas posadzkę na marmurową, a dach pokryto dachówką. Obecny wystrój kościoła stanowi dzieło [[Czarnecki Edmund|Edmunda Czarneckiego]] i [[Gierlotka Karol|Karola Gierlotki]]. | ||
==Proboszczowie== | ==Proboszczowie== | ||
*[[Kulig Józef I|ks. Józef Kulig]] kuratus (1906-1912), proboszcz (1912-1946) | *[[Kulig Józef I|ks. Józef Kulig]] kuratus (1906-1912), proboszcz (1912-1946) |
Aktualna wersja na dzień 23:47, 1 gru 2022
Nazwa Orzesza już w 1529 roku była wymieniana w "Księdze Dochodów Beneficjów diecezji krakowskiej". Wchodziła wówczas w skład okręgu parafialnego Woszczyc. Po przesunięciu granicy parafialnej - Orzesze znalazło się w zasięgu wspólnoty dębieńskiej. W drugiej połowie XIX wieku miejscowość została podzielona między dwie parafie. Wschodnia część znalazła się w granicach wspólnoty woszczyckiej, natomiast zachodnia należała do parafii dębieńskiej.
Starania o wybudowanie w Orzeszu drugiego kościoła podjęto w latach 20. XX wieku. Po uzyskaniu pomocy finansowej od Dyrekcji Dóbr hr. Thiele - Wincklera, Kurii Biskupiej, Starostwa pszczyńskiego oraz Urzędu Wojewódzkiego przystąpiono w 1926 roku do budowy nowego kościoła. Projektantem i konstruktorem został Teofil Wygacz z Orzesza. Budowa trwała cztery lata. Neoromański kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny został poświęcony 14 grudnia 1930 przez ks. Aleksandra Skowrońskiego z Mikołowa. Kościół posiadał jeden główny i dwa boczne ołtarze. W ołtarzu głównym został umieszczony obraz autorstwa Jana Wałacha przedstawiający scenę Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. W oknach umieszczono witraże z wizerunkami św. Wawrzyńca i św. Katarzyny. Zakupiono również dwa dzwony kościelne z ludwisarni Szwabe w Białej noszące wezwania św. Józefa i Najświętszego Serca Pana Jezusa. Podczas II wojny światowej kościół uległ uszkodzeniu. Prace naprawcze związane z naprawą dachu i wymiany rynien rozpoczęto w 1945 roku. Konsekracji kościoła dokonał 7 maja 1960 bp Herbert Bednorz.
Gruntownemu odnowieniu kościół poddano w połowie lat 90. XX wieku. Wymieniono wówczas posadzkę na marmurową, a dach pokryto dachówką. Obecny wystrój kościoła stanowi dzieło Edmunda Czarneckiego i Karola Gierlotki.
Proboszczowie
- ks. Józef Kulig kuratus (1906-1912), proboszcz (1912-1946)
- ks. Władysław Wojciech adiutor (1945-1946), administrator (1946-1957), proboszcz (1957-1971)
- ks. Władysław Wala wikariusz-ekonom (1971)
- ks. Jerzy Nyga wikariusz-ekonom (1971)
- ks. Stanisław Adamczyk (1971-1995)
- ks. Henryk Centner administrator (1995-1996), proboszcz (1996-2019)
- ks. Grzegorz Hawel proboszcz (2019-nadal)
Bibliografia
Dekret przyłączenia gminy Zawiść do parafji Orzesze, WD 1931, nr 10, s. 119; Przyłączenie parafii Orzesze do dekanatu dębieńskiego, WD 1956, nr 3-4, s. 47; Dekanat Orzesze, red. R. Ratajczak, S. Zarzycka, Czerwionka-Leszczyny 2009, s. 37-45; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 222-223; J. Starosta, Dzieje parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu w latach 1912-1990, Katowice 1993, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach.
|