Parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
[[Grafika:Welnowiec_obraz.jpg|250px|thumb|right]]
[[Grafika:Welnowiec_obraz.jpg|250px|thumb|right]]
==Parafia==
==Parafia==
Samodzielna placówka duszpasterska w postaci kuracji pw. Najświętszej Maryi Panny w Wełnowcu została założona 1 października 1920. Wcześniej Wełnowiec, liczący około 500 katolików należał do [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii Michałkowice]]. Wielka odległość Wełnowca od parafii michałkowickiej, wynosząca około jednej godziny drogi, skłoniła mieszkańców, by zwrócić się do miejscowego proboszcza - ks. [[Gerlich Maksymilian|Gerlicha]] oraz Huty Hohenlohe ("Hohenlohe Werke”) jako właścicielki tego obszaru, z prośbą o zbudowanie tymczasowego małego kościoła, przy którym można by utworzyć parafię. Wszczęto pertraktacje, które prowadzone przez dyrektora Zawelberga, kierownika Huty Hohenlohego, uwieńczone zostały powodzeniem.  
Samodzielna placówka duszpasterska w postaci kuracji pw. Najświętszej Maryi Panny w Wełnowcu została założona 1 października 1920. Wcześniej Wełnowiec, liczący około 500 katolików należał do [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii w Michałkowicach]]. Znaczna odległość Wełnowca od parafii michałkowickiej, wynosząca około jednej godziny drogi, skłoniła mieszkańców, by zwrócić się do miejscowego proboszcza - ks. [[Gerlich Maksymilian|Gerlicha]] oraz zarządu Huty Hohenlohe ("Hohenlohe Werke”) jako właścicieli tego obszaru, z prośbą o zbudowanie tymczasowego małego kościoła. Przy tymże kościele planowano utworzenie nowej parafii. Wszczęto pertraktacje, które prowadzone przez dyrektora Zawelberga, kierownika Huty Hohenlohego, uwieńczone zostały powodzeniem.  


Zakłady Hohenlohe dały mieszkańcom Wełnowca do dyspozycji jeden budynek położony w centrum miejscowości, który służył w czasie I wojny światowej jako obóz dla jeńców rosyjskich, a pierwotnie - to jest na początku XIX wieku - były odlewnią żelaza. W międzyczasie budynek ten traktowany był jako magazyn. W celu pokrycia kosztów przebudowy tego budynku, na tymczasowy kościół wynoszących 20 000 marek niemieckich, zaciągnięto pożyczkę w Zakładach Hohenlohe. Prace adaptacyjne rozpoczęto jesienią 1919 roku pod kierownictwem budowniczego Hundta. Zakończono je w kwietniu 1920 roku. Tymczasowy kościół poświęcił ks. [[Kubis Józef|Kubis]] z Załęża.  
Zakłady Hohenlohe oddały mieszkańcom Wełnowca do dyspozycji jeden budynek położony w centrum miejscowości, który służył w czasie I wojny światowej jako obóz dla jeńców rosyjskich, a pierwotnie - tj. na początku XIX wieku - mieściła się w nim odlewnią żelaza. W międzyczasie budynek ten traktowany był jako magazyn. W celu pokrycia kosztów przebudowy tego budynku, na tymczasowy kościół wynoszących 20 000 marek niemieckich, zaciągnięto pożyczkę w Zakładach Hohenlohe. Prace adaptacyjne rozpoczęto jesienią 1919 roku pod kierownictwem budowniczego Hundta. Zakończono je w kwietniu 1920 roku. Tymczasowy kościół poświęcił ks. [[Kubis Józef|Kubis]] z Załęża.  


Pierwszym duszpasterzem nowej placówki duszpasterskiej był ks. [[Schulz Georg|Georg Schulz]]. Już po kilku miesiącach kuracja (15 sierpnia 1921) została przekształcona w samodzielną parafię, a ks. Schulz został mianowany jej pierwszym proboszczem. Nowy duszpasterz z wielką energią zajął się wyposażeniem wnętrza tymczasowego kościoła. Od Zakładów Hohenlohego wynajęto teren przy parku hutniczym, na założenie cmentarza. Kościół otrzymał odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z ołtarza starego kościoła z Michałkowic. Renowacje obrazu przeprowadził malarz Kowalski z Katowic, który również podarował parafii stacje Drogi Krzyżowej.  
Pierwszym duszpasterzem nowej placówki był ks. [[Schulz Georg|Georg Schulz]]. Po kilku miesiącach kuracja (15 sierpnia 1921) została przekształcona w samodzielną parafię, a ks. Schulz został mianowany jej pierwszym proboszczem. Nowy duszpasterz z wielką energią zajął się wyposażeniem wnętrza tymczasowego kościoła. Od Zakładów Hohenlohego wynajęto teren przy parku hutniczym, na założenie cmentarza. Kościół otrzymał odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z ołtarza starego kościoła z Michałkowic. Renowacje obrazu przeprowadził malarz Kowalski z Katowic, który również podarował parafii stacje Drogi Krzyżowej.  


W 1925 roku ks. Schulz przeszedł na probostwo do Raciborza, a jego następcą został ks. [[Dziwis Paweł|Paweł Dziwis]], który zmarł w styczniu 1928 roku. Po jego śmierci, od stycznia 1928 do sierpnia 1931 roku zarządzali parafią: ks. [[Karowski Józef|Karowski]], ks. [[Bujara Jan|Bujara]] i ks. [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]].  
W 1925 roku ks. Schulz przeszedł na probostwo do Raciborza, a jego następcą został ks. [[Dziwis Paweł|Paweł Dziwis]], który zmarł w styczniu 1928 roku. Po jego śmierci, od stycznia 1928 do sierpnia 1931 roku zarządzali parafią: ks. [[Karowski Józef|Józef Karowski]], ks. [[Bujara Jan|Jan Bujara]] i ks. [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]].  


==Wystrój kościoła==
==Wystrój kościoła==
Ks. Bujara wiosną 1930 roku wraz z ówczesnym zarządem kościelnym podjął się trudu przebudowy kościoła. Parafia miała do dyspozycji zaoszczędzone pieniądze w wysokości 35 000 złotych, reszty pieniędzy spodziewano się od Zakładów Hohenlohe oraz urzędu Gminy Wełnowiec. Zakłady Hohenlohe podarowały zarządowi kościelnemu cegłę do budowy kościoła, materiał na pokrycie dachu, instalację elektryczną oraz ogrzewanie centralne. Gmina Wełnowiec natomiast wsparła parafię pożyczkami pieniężnymi na sumę 21 000 złotych. Przebudowę rozpoczęto z początkiem lipca 1930 roku według projektu wykonanego przez budowniczego katedry prof. dr Buchkremera z Akwizgranu. Projekt ten zdobył największe uznanie ponieważ przedstawiał najlepszy i niedrogi sposób rozwiązania kwestii przebudowy kościoła. 21 grudnia 1930 ks. [[Kasperlik Wilhelm|Wilhelm Kasperlik]], ówczesny wikariusz generalny, poświęcił odnowiony kościół. Z wiosną 1931 roku postawiono dwa boczne ołtarze: Serca Jezusowego oraz [[Św. Barbara|świętej Barbary]]. Pierwszy fundował dyrektor Kirschniok, natomiast drugi był darem urzędników i robotników kopalni Hohenlohe. W 2002 roku zostało przebudowane prezbiterium. Nowe tabernakulum zaprojektował [[Brachmański Zygmunt|Zygmunt Brachmański]].  
Ks. Bujara wiosną 1930 roku wraz z ówczesnym zarządem kościelnym podjął trud przebudowy kościoła. Parafia miała do dyspozycji zaoszczędzone pieniądze w wysokości 35 000 złotych, reszty pieniędzy spodziewano się od Zakładów Hohenlohe oraz urzędu Gminy Wełnowiec. Zakłady Hohenlohe podarowały zarządowi kościelnemu cegły do budowy kościoła, materiał na pokrycie dachu, instalację elektryczną oraz centralne ogrzewanie. Gmina Wełnowiec natomiast wsparła parafię pożyczkami pieniężnymi na sumę 21 000 złotych. Przebudowę rozpoczęto z początkiem lipca 1930 roku, według projektu wykonanego przez budowniczego katedry prof. dr Buchkremera z Akwizgranu. Projekt ten zdobył największe uznanie ponieważ przedstawiał najlepszy i niedrogi sposób rozwiązania kwestii przebudowy kościoła. 21 grudnia 1930 ks. [[Kasperlik Wilhelm|Wilhelm Kasperlik]], ówczesny wikariusz generalny, poświęcił odnowiony kościół. Na wiosnę 1931 roku postawiono dwa boczne ołtarze: Serca Jezusowego oraz [[Św. Barbara|świętej Barbary]]. Pierwszy ufundował dyrektor Kirschniok, natomiast drugi był darem urzędników i robotników kopalni Hohenlohe. W 2002 roku zostało przebudowane prezbiterium. Nowe tabernakulum zaprojektował [[Brachmański Zygmunt|Zygmunt Brachmański]].  


==Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem==
==Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem==
Powstał przypuszczalnie w XVII wieku. Pochodzi z kościoła michałkowickiego. Wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym. Został poddany gruntownej konserwacji po raz pierwszy w 1963 roku. Po raz drugi został oddany do konserwacji 23 czerwca 2001 do pracowni mgra Jana Gałuszki, konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny.
Powstał przypuszczalnie w XVII wieku. Pochodzi z kościoła michałkowickiego. Wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym. Został poddany gruntownej konserwacji po raz pierwszy w 1963 roku. Po raz drugi został oddany do renowacji 23 czerwca 2001 do pracowni mgra Jana Gałuszki, konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny.


==Proboszczowie==
==Proboszczowie==

Wersja z 11:08, 16 maj 2010

Welnowiec zewnatrz.jpg
Welnowiec04.jpg
Welnowiec obraz.jpg

Parafia

Samodzielna placówka duszpasterska w postaci kuracji pw. Najświętszej Maryi Panny w Wełnowcu została założona 1 października 1920. Wcześniej Wełnowiec, liczący około 500 katolików należał do parafii w Michałkowicach. Znaczna odległość Wełnowca od parafii michałkowickiej, wynosząca około jednej godziny drogi, skłoniła mieszkańców, by zwrócić się do miejscowego proboszcza - ks. Gerlicha oraz zarządu Huty Hohenlohe ("Hohenlohe Werke”) jako właścicieli tego obszaru, z prośbą o zbudowanie tymczasowego małego kościoła. Przy tymże kościele planowano utworzenie nowej parafii. Wszczęto pertraktacje, które prowadzone przez dyrektora Zawelberga, kierownika Huty Hohenlohego, uwieńczone zostały powodzeniem.

Zakłady Hohenlohe oddały mieszkańcom Wełnowca do dyspozycji jeden budynek położony w centrum miejscowości, który służył w czasie I wojny światowej jako obóz dla jeńców rosyjskich, a pierwotnie - tj. na początku XIX wieku - mieściła się w nim odlewnią żelaza. W międzyczasie budynek ten traktowany był jako magazyn. W celu pokrycia kosztów przebudowy tego budynku, na tymczasowy kościół wynoszących 20 000 marek niemieckich, zaciągnięto pożyczkę w Zakładach Hohenlohe. Prace adaptacyjne rozpoczęto jesienią 1919 roku pod kierownictwem budowniczego Hundta. Zakończono je w kwietniu 1920 roku. Tymczasowy kościół poświęcił ks. Kubis z Załęża.

Pierwszym duszpasterzem nowej placówki był ks. Georg Schulz. Po kilku miesiącach kuracja (15 sierpnia 1921) została przekształcona w samodzielną parafię, a ks. Schulz został mianowany jej pierwszym proboszczem. Nowy duszpasterz z wielką energią zajął się wyposażeniem wnętrza tymczasowego kościoła. Od Zakładów Hohenlohego wynajęto teren przy parku hutniczym, na założenie cmentarza. Kościół otrzymał odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z ołtarza starego kościoła z Michałkowic. Renowacje obrazu przeprowadził malarz Kowalski z Katowic, który również podarował parafii stacje Drogi Krzyżowej.

W 1925 roku ks. Schulz przeszedł na probostwo do Raciborza, a jego następcą został ks. Paweł Dziwis, który zmarł w styczniu 1928 roku. Po jego śmierci, od stycznia 1928 do sierpnia 1931 roku zarządzali parafią: ks. Józef Karowski, ks. Jan Bujara i ks. Juliusz Bieniek.

Wystrój kościoła

Ks. Bujara wiosną 1930 roku wraz z ówczesnym zarządem kościelnym podjął trud przebudowy kościoła. Parafia miała do dyspozycji zaoszczędzone pieniądze w wysokości 35 000 złotych, reszty pieniędzy spodziewano się od Zakładów Hohenlohe oraz urzędu Gminy Wełnowiec. Zakłady Hohenlohe podarowały zarządowi kościelnemu cegły do budowy kościoła, materiał na pokrycie dachu, instalację elektryczną oraz centralne ogrzewanie. Gmina Wełnowiec natomiast wsparła parafię pożyczkami pieniężnymi na sumę 21 000 złotych. Przebudowę rozpoczęto z początkiem lipca 1930 roku, według projektu wykonanego przez budowniczego katedry prof. dr Buchkremera z Akwizgranu. Projekt ten zdobył największe uznanie ponieważ przedstawiał najlepszy i niedrogi sposób rozwiązania kwestii przebudowy kościoła. 21 grudnia 1930 ks. Wilhelm Kasperlik, ówczesny wikariusz generalny, poświęcił odnowiony kościół. Na wiosnę 1931 roku postawiono dwa boczne ołtarze: Serca Jezusowego oraz świętej Barbary. Pierwszy ufundował dyrektor Kirschniok, natomiast drugi był darem urzędników i robotników kopalni Hohenlohe. W 2002 roku zostało przebudowane prezbiterium. Nowe tabernakulum zaprojektował Zygmunt Brachmański.

Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem

Powstał przypuszczalnie w XVII wieku. Pochodzi z kościoła michałkowickiego. Wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym. Został poddany gruntownej konserwacji po raz pierwszy w 1963 roku. Po raz drugi został oddany do renowacji 23 czerwca 2001 do pracowni mgra Jana Gałuszki, konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny.

Proboszczowie

Bibliografia

Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 1, s. 12; Schematyzm 1993; GN 1930, nr 51, s. 9, nr 52, s. 10; 2005, nr 10; Kronika Parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach–Wełnowcu, Archiwum parafii; Dokumentacja konserwacji Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w Wełnowcu, z grudnia 1964 roku. Archiwum parafii; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 295-296; Sz. Babuchowski, Tramwajem do kościoła. Panorama parafii, GN 2005, nr 10, (dodatek katowicki), s. 8.