Parafia Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych w Bojszowach Nowych: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(uzupełnienie)
(foto)
Linia 1: Linia 1:
'''Patrz''': [[Parafia Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Bojszowach]]
'''Patrz''': [[Parafia Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Bojszowach]]
==Historia==
==Historia==
[[Plik:Bojszowy Nowe.jpg|right|thumb]]
Historia Bojszów Nowych sięga drugiej połowy XIX wieku. Anetta von Szymońska, dziedziczka rudołtowicka z rodu Zborowskich otrzymała w spadku trochę Bojszów przylegających do rzeki Korzyniec. Chciała wystawić drewniany dwór i osadzić w nim zarządcę swoich dóbr. Jednak sprzedała swój dział pewnemu pszczyńskiemu Żydowi, który to rozparcelował na działki i sprzedał chłopom. W 1857 roku po zachodniej części poręby chłopi z Cielmic wybudowali pierwsze ceglane domy. Natomiast wschodnia część została nabyta przez chłopów z Międzyrzecza i Bojszów. Najprawdopodobniej przewaga Bojszowian w utworzonej kolonii wpłynęła na nazwę Bojszowy Nowe.
Historia Bojszów Nowych sięga drugiej połowy XIX wieku. Anetta von Szymońska, dziedziczka rudołtowicka z rodu Zborowskich otrzymała w spadku trochę Bojszów przylegających do rzeki Korzyniec. Chciała wystawić drewniany dwór i osadzić w nim zarządcę swoich dóbr. Jednak sprzedała swój dział pewnemu pszczyńskiemu Żydowi, który to rozparcelował na działki i sprzedał chłopom. W 1857 roku po zachodniej części poręby chłopi z Cielmic wybudowali pierwsze ceglane domy. Natomiast wschodnia część została nabyta przez chłopów z Międzyrzecza i Bojszów. Najprawdopodobniej przewaga Bojszowian w utworzonej kolonii wpłynęła na nazwę Bojszowy Nowe.



Wersja z 06:44, 6 gru 2019

Patrz: Parafia Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Bojszowach

Historia

Bojszowy Nowe.jpg

Historia Bojszów Nowych sięga drugiej połowy XIX wieku. Anetta von Szymońska, dziedziczka rudołtowicka z rodu Zborowskich otrzymała w spadku trochę Bojszów przylegających do rzeki Korzyniec. Chciała wystawić drewniany dwór i osadzić w nim zarządcę swoich dóbr. Jednak sprzedała swój dział pewnemu pszczyńskiemu Żydowi, który to rozparcelował na działki i sprzedał chłopom. W 1857 roku po zachodniej części poręby chłopi z Cielmic wybudowali pierwsze ceglane domy. Natomiast wschodnia część została nabyta przez chłopów z Międzyrzecza i Bojszów. Najprawdopodobniej przewaga Bojszowian w utworzonej kolonii wpłynęła na nazwę Bojszowy Nowe.

W 1874 roku dla nowo utworzonej kolonii wyznaczono granice obszaru. 21 stycznia 1884 władze rejencji w Opolu wydały decyzję o wyłączeniu dzieci Bojszów Nowych z obwodu szkolnego w Rudołtowicach i przydzieleniu ich do szkół w Międzyrzeczu i do Świerczyńca. Wreszcie 1 lipca 1893 powołano samodzielną gminę. Z tej okazji książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg ofiarował gminie 10 tys. marek. Ważnym wydarzeniem było postanowienie z dnia 24 kwietnia 1864, aby wybudować bitą szosę łączącą Pszczynę z międzynarodowym traktem Wrocław-Kraków. Plan zrealizowano w latach 1876-1877. Nowa droga, zwana Gościńcem lub Szosą Pszczyńską, przyczyniła się do rozwoju miast leżących wzdłuż niej.

Dziś Bojszowy Nowe wchodzą w skład powiatu bieruńsko-lędzińskiego.

Budowa kościoła

Historia parafii nowobojszowskiej sięga początku lat 70-tych XX wieku. Władze ówczesnej gminy Bojszowy wyraziły zgodę na budowę nowego kościoła. Jednak zgoda nie była równoznaczna z pozwoleniem na rozpoczęcie budowy. Trudności sprawiała także lokalizacja przyszłego kościoła. Żadne miejsce wskazane przez mieszkańców nie zostało zaakceptowane. Po 1973 roku założono komitet budowy, w skład której weszli: Maria Madej, Zofia Żołneczko, Irena Gwóźdź, Gertruda Nyga i Stanisław Chrobok. Obecność kobiet w komitecie podyktował fakt, że mężczyźni mogli być zastraszani utratą pracy przez Służbę Bezpieczeństwa. Proponowano także przeniesienie do Bojszów starego, w fatalnym stanie drewnianego kościółka z Podbeskidzia.

Dzięki staraniom mieszkańców Bojszów Nowych i proboszcza ks. Maksymiliana Siwonia 15 września 1975 uzyskano pozwolenie na budowę kościoła. Bp Herbert Bednorz mianował ks. Eugeniusza Marcisza budowniczym kościoła. Jako pierwszy kościół w Polsce miał powstać pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych. Oprócz Bojszów, diecezja otrzymała także pozwolenia na budowę w Michałkowicach i Rybniku.

Wg ówczesnych władz kościół miał powstać w najgorszym miejscu pod lasem. Wydział do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego uważał, że w ten sposób odciągnie ludzi od kościoła. Później okazało się, że teren budowy jest na tyle przestronny, że obok mógł powstać parking. W styczniu 1976 roku postanowiono, że kościół powstanie na gruntach należących do Tomasza Kotasa. Jednak jeszcze przez pół roku trwały rozmowy i załatwianie spraw dot. budowy, m.in. przewłaszczenie ziemi i plan koncepcyjny.

29 grudnia 1976 otrzymano zgodę na rozpoczęcie budowy. Twórcą planu architektonicznego był inżynier Karol Gierlotka z Katowic, a nadzorowali: Kotuś z Bierunia Starego oraz Jan Germanek ze Świerczyńca. 7 marca 1977 uroczystego poświęcenia placu budowy dokonał bp Herbert Bednorz. Lata 1977-1978 to okres wytężonej pracy. W budowie nowobojszowskiego kościoła brały udział całe rodziny. 4 lutego 1978 wybudowano zakrystię, w której odbyła się pierwsza Msza św. Jej uroczystego poświęcenia dokonał dziekan bieruński ks. kan. Józef Tchórz. 9 lipca 1978 sprowadzono do tymczasowej kaplicy obraz Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych z kościoła oo. kamilianów pw. św. Marii Magdaleny w Rzymie.

18 maja 1980 bp Herbert Bednorz uroczyście poświęcił kościół i erygował nową parafię w Bojszowach Nowych. Pierwszym proboszczem został ks. Gerard Gnida, a po jego śmierci 13 grudnia 1987 ks. Leon Loska. Budowniczy kościoła ks. Marcisz został mianowany proboszczem w parafii św. Floriana w Chorzowie. Do września 2009 roku trwały prace przy upiększaniu i remontowaniu nowobojszowskiego kościoła: wybudowano cmentarz, wykonano kamienne ogrodzenie wokół cmentarza, sprowadzono stacje Drogi Krzyżowej, zawieszono trzy poświęcone dzwony, nabyto ławki dla wiernych, wykonano drogę i parking przy cmentarzu, poświęcono organy, a także wymieniono dach i rynny oraz oświetlenie krzyża na wieży. 8 października 1984 parafia gościła ks. Jerzego Popiełuszkę i prof. Henryka Samsonowicza.

Do parafii Bojszowy Nowe należy część Bojszów oraz Świerczyniec.

17 marca 2019 abp Wiktor Skworc poświęcił nowy ołtarz i wystrój prezbiterium w nowobojszowskim kościele.

Kapliczki i krzyże przydrożne w Bojszowach Nowych

Proboszczowie

Bibliografia

Dekret erekcji parafii przy kościele Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych w Tychach-Bojszowach Nowych, WD 1980, nr 6, s. 126-127; Schematyzm (1970-1993); Represje wobec duchowieństwa, s. 18; D. Bednarski, Sieć parafialna Kościoła katolickiego na obszarze powiatu bieruńsko-lędzińskiego, [w:] Powiat bieruńsko-lędziński. Wspólnota samorządowa, środowisko przyrodnicze, dziedzictwo językowo-kulturowe, życie religijne, red. D. Walencik, Bieruń 2008, s. 211-230; A. Lysko, Nasze dziedzictwo. Bieruń Bojszowy Chełm Śląski Imielin Miedźna Lędziny Tychy, Bieruń 2005, s. 36-40; Nasza Rodnia: 2000 nr 6 (VI), s. 1, 3-5; Nasza Rodnia: 2010 nr 6 (VI), s. 11-12.