Parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Zbawiciela w Mikołowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 19: Linia 19:


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 6-8, s. 167; A. Kiełbasa, Działalność dydaktyczno-wychowawcza salwatorianów w Mikołowie, [w:] Kultura edukacyjna na Górnym Śląsku; Instytut Górnośląski, Katowice, 2002, s. 158 – 167; Katalog archidiecezji katowickiej 2005, cz. 2, Dekanaty i parafie; E. Bremer, Duszpasterstwo zwyczajne, [w:] Salwatorianie w Polsce 1900 – 1975; wyd. Salwatorianów, Rzym – Kraków 1975, s. 258 – 259 ;  http://www.mikolow.sds.pl/ [dostęp z dnia 17.04.2010]  
Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 6-8, s. 167; A. Kiełbasa, Działalność dydaktyczno-wychowawcza salwatorianów w Mikołowie, [w:] Kultura edukacyjna na Górnym Śląsku; Instytut Górnośląski, Katowice, 2002, s. 158–167; Katalog archidiecezji katowickiej 2005, cz. 2, Dekanaty i parafie; E. Bremer, Duszpasterstwo zwyczajne, [w:] Salwatorianie w Polsce 1900–1975; wyd. Salwatorianów, Rzym–Kraków 1975, s. 258–259;  http://www.mikolow.sds.pl/ [dostęp z dnia 17.04.2010]  


{{Dekanaty}}
{{Dekanaty}}
[[Kategoria:Parafie - M|Mikołów]]
[[Kategoria:Parafie - M|Mikołów]]
[[Kategoria:Dekanat Mikołów|Mikołów]]
[[Kategoria:Dekanat Mikołów|Mikołów]]

Wersja z 16:48, 20 kwi 2010

Historia parafii Najświętszej Marii Panny Matki Zbawiciela w Mikołowie od początku istnienia jest związana z zakonem Salwatorian, a budynek kościoła jest przystosowany z sali gimnastycznej małego seminarium salwatorian, które wcześniej tam się mieściło. Salwatorianie już w okresie międzywojennym pragnęli utworzyć punkt o charakterze wychowawczym na Górnym Śląsku. Zarząd prowincji polskiej zakonu Salwatorian dnia 21 lipca 1930 zdecydował o umieszczeniu kolegium wychowawczego na terenie Mikołowa. Początkowo plany dotyczyły Pszczyny, ale po odmowie pobliskiego proboszcza w pomocy przy wznoszeniu nowego ośrodka wychowawczego, zmieniono lokalizację na Mikołów, gdzie było duże zapotrzebowanie na katechetów. Kolejnym krokiem do urzeczywistnienia tego planu było uzyskanie zgody władz kościelnych, Kuria Biskupia w Katowicach udzieliła takowej zgody dnia 12 stycznia 1931. Po ośmiu miesiącach dnia 23 sierpnia nastąpiło poświecenie kamienia węgielnego, którego dokonał mikołowski proboszcz ks. Aleksander Skowroński . Budowa ośrodka jednak nie przebiegała bez problemów finansowych, dlatego też budynek został ukończony i uroczyście poświęcony niespełna po dwóch latach 20 sierpnia 1933. Przy dalszej rozbudowie budynku uwzględniono miejsce na kaplicę, którą poświęcono 9 września 1934.

W czasie II wojny światowej salwatorianie musieli opuścić budynek, a w 1945 roku budynek zajęła Armia Czerwona przeznaczając na szpital, dopiero w 1946 roku salwatorianie odzyskali budynek. Wraz z rozwojem małego seminarium w tym budynku, rosła w okolicy potrzeba opieki duszpasterskiej, z tego powodu we wrześniu 1950 roku pomieszczenie, które do tej pory pełniło funkcję sali gimnastycznej zostało przebudowane na kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Matki Zbawiciela, a od 15 stycznia 1951 funkcjonuje jako samodzielna stacja duszpasterska wydzielona z terenów parafii św. Wojciecha w Mikołowie i parafii Mokre. W połowie 1952 roku władze państwowe zlikwidowały małe seminarium, a jego budynki zostały przeznaczone na cele szpitalne W maju 1959 roku teren parafii Najświętszej Marii Panny Matki Zbawiciela został powiększony przez tereny wydzielone z parafii św. Wojciecha. W 1982 roku zaczęto budowę domu parafialnego w dzielnicy Śmiłowice należącej do terenu parafii i dnia 1 stycznia 1991 została erygowana parafia w Śmiłowicach pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej. W 1994 roku odłączono kolejne tereny od tej pory przynależące do parafii św. Antoniego Padewskiego. Właściwie od początku istnienia parafii, bo od 1956 roku, starano się o założenie na terenie należącym do salwatorian parafialnego cmentarza, jednak władza państwowa skutecznie uniemożliwiała i cmentarz powstał dopiero w latach 90. XX wieku, a jego poświęcenia dokonał bp Gerard Bernacki 1 listopada 1996.

W wyniku adaptacji szkolnego budynku sali gimnastycznej do celów sakralnych ustawiono dwa boczne ołtarze w 1957 roku z lewej strony z wizerunkiem św. Barbary , natomiast z prawej związany z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Marią Małgorzatą Alacoque. Szczególnym elementem wystroju kościoła jest mozaika na ścianie prezbiterium przedstawiająca patronkę parafii, została ona położona w 1967 roku.

Opieka duszpasterska salwatorian nie różni się w szczególny sposób od parafii, które prowadzą księża diecezjalni, jednak szczególną troską obejmuje dzieci i młodzież. Na terenie parafii działają wspólnoty: Dzieci Maryi, Ruch Światło – Życie, Ruch Młodzieży Salwatoriańskiej, Dziecięca Schola, Liturgiczna Wspólnota Ołtarza, poza tymi młodzieżowymi wspólnotami, działa Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa, Wspólnota Miłosierdzia i Niepokalanej oraz Róże Różańcowe. Specyfiką parafii Najświętszej Marii Panny Matki Zbawiciela są „Muzyczne Wieczory u Salwatorian” organizowane przy współpracy parafii z Urzędem Miasta w Mikołowie.

Proboszczowie

Bibliografia

Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 6-8, s. 167; A. Kiełbasa, Działalność dydaktyczno-wychowawcza salwatorianów w Mikołowie, [w:] Kultura edukacyjna na Górnym Śląsku; Instytut Górnośląski, Katowice, 2002, s. 158–167; Katalog archidiecezji katowickiej 2005, cz. 2, Dekanaty i parafie; E. Bremer, Duszpasterstwo zwyczajne, [w:] Salwatorianie w Polsce 1900–1975; wyd. Salwatorianów, Rzym–Kraków 1975, s. 258–259; http://www.mikolow.sds.pl/ [dostęp z dnia 17.04.2010]