Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju w Olzie

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 08:05, 3 maj 2020 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Pierwsze informacje na temat Olzy pochodzą z XII wieku. Wieś płaciła dziesięcinę na rzecz prepozyta kolegiaty w Opolu. Wioska należała do parafii Gorzyce, a w XVII oraz XVIII wieku do parafii w Boguminie. Kult oddawano w zbudowanej w czasie wojny siedmioletniej drewnianej kapliczce św. Jana Nepomucena, która znajdowała się blisko ujścia Olzy i Odry. W 1801 roku została obudowana kamieniem, a następnie przemianowano ją na kaplicę Świętej Rodziny. Pragnienie posiadania własnego kościoła pojawiło się w 1924 roku. Powstała „ Komisja dla budowy nowego kościoła”. Prowadzono dyskusje dotyczące lokalizacji kościoła i zbierania materiałów do budowy. W 1931 roku zadecydowano, że kościół zostanie zbudowany blisko szkoły. W 1932 roku rozpoczęto budowę kościoła według projektu Jana Affy z Raciborza. W tym samym roku wmurowano kamień węgielny. Budowa kościoła przebiegała sprawnie i szybko, trwała zaledwie trzy lata, a kierował nią Alojzy Seman.

Parafianie kładli duży nacisk na wystrój kościoła. Nie szczędzili wysiłków i ofiar, zachęcali do tego także innych. Do kościoła sprowadzono figury: św. Katarzyny, którą ufundowali kolejarze oraz św. Barbary jako dar górników. Główną część ołtarza wraz z obrazem Matki Bożej Królowej Pokoju namalowanym przez artystę malarza, Otto Kowalewskiego z Katowic ufundowali państwo Basitowie. Obecnie obraz jest zastąpiony przez figurę Matki Bożej. Stacje Drogi Krzyżowej ofiarowali bracia Chlebiszowie, witraże zasponsorowali strażacy wraz ze Związkiem Powstańców Śląskich, natomiast trzy dzwony kupiono dzięki ofiarności Olzian. Kościół poświęcono 14 sierpnia 1935. Niestety, działania zbrojne podczas II wojny światowej spowodowały duże zniszczenia kościoła i prawie całej wsi. W czasie odbudowy kościoła Olzianie uczęszczali na Msze św. do dawnej kaplicy. Msze i nabożeństwa odprawiał ks. Kurek, który w latach 1944-1957 był kuratusem, a następnie pierwszym proboszczem (1957-1959). W powojennej rzeczywistości odbudowa kościoła przebiegała powoli i z wielkimi problemami, jednak tak jak przed wojną parafianie nie poddali się i z cierpliwością pracowali i szukali pomocy oraz ofiarodawców. Wielką życzliwość i pomoc okazała koksownia z Knurowa, która przysyłała materiały, pieniądze i fachowców do pracy, a także wierni z Piekar i Świętochłowic. Wystrój kościoła różnił się od wystroju przedwojennego, również kopuła wieży wraz z nowymi dzwonami była inna. Odbudowany kościół poświęcono w 1946 roku.

W 1944 roku Olza została ustanowiona samodzielną placówką duszpasterską, a erygowanie parafii odbyło się 20 lipca 1957. Wraz ze zmianami proboszcza zmieniał się kościół. Każdy z wielkim zaangażowaniem opiekował się kościołem i wnosił coś nowego w duszpasterstwo. Ks. Bronisław Cichy, który był administratorem w latach 1962-1970, ufundował nowe dzwony i organy oraz zamontował nagłośnienie. Ks. Edward Wieczorek, proboszcz w latach 1970-1992, przemalował kościół i wybudował salkę katechetyczną. Ks. Ryszard Anczok, proboszcz w latach 1992-2000 zajął się wystrojem wnętrza i paramentami liturgicznymi. Ks. Kazimierz Nowicki - administrator (2000), a w latach 2001-2016 proboszcz - przeprowadził generalny remont probostwa, organów i dachu.

Proboszczowie

Bibliografia

Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 220-221; J. Pawliczek, Katalog Archidiecezji Katowickiej cz. 2: Dekanaty i parafie, Katowice 2005; E. Cogiel, K. Nowicki, J. Paździor , Budujemy Kościół Boży. W 50-tą rocznicę ustanowienia parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju w Olzie, Olza 2007.