Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszutce: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Koszutkaoblaci11.jpg|thumb|right]]
[[Grafika:Koszutkaoblaci11.jpg|thumb|right]]
[[Grafika:Koszutka Oblaci3.jpg|thumb|right]]
[[Grafika:Koszutka Oblaci3.jpg|thumb|right]]
Pierwszą placówkę misyjną [[oblaci|Zgromadzenia Oblatów Maryi Niepokalanej]] na Górnym Śląsku założono w 1933 roku w Koszutce - jednej z dzielnic Katowic, należącej do [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii bogucickiej]]. Pierwszym oblatem, który przybył do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]] był kapelan w domu oo. bonifratrów - o. Teofil Nandzik OMI. Wraz z nim przybyli do Bogucic inni oblaci, których przyjęli [[Bonifratrzy - Bogucice|bracia bonifratrzy]] oraz organista z Bogucic, [[Hoppe Karol|Karol Hoppe]]. Oblaci rozpoczęli poszukiwania terenu pod nową placówkę misyjną.


Pierwszą placówkę misyjną [[oblaci|Zgromadzenia Oblatów Maryi Niepokalanej]] na Górnym Śląsku założono w 1933 roku w Koszutce - jednej z dzielnic Katowic, należącej do [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii bogucickiej]]. Pierwszym oblatem, który przybył do diecezji katowickiej był kapelan w domu oo. Bonifratrów -  o. Teofil Nandzik OMI. Wraz z nim przybyli do Bogucic inni oblaci, których przyjęli [[Bonifratrzy - Bogucice|bracia Bonifratrzy]] oraz organista z Bogucic, [[Hoppe Karol|Karol Hoppe]]. Oblaci rozpoczęli poszukiwania terenu pod nową placówkę misyjną.  
Zakupiono ziemię na pograniczu Wełnowca i Katowic. Architekt [[Kapołka Jan (1891-1968)|Jan Kapołka]] zaprojektował dom zakonny oraz kaplicę publiczną, a nadzór nad realizacją budowy sprawował o. Śmigielski i inż. Przybyła. 28 sierpnia 1936 położono kamień węgielny i przystąpiono do budowy. Oblaci zamieszkali w nowym budynku od lipca 1937 roku. 5 września 1937 [[Bieniek Juliusz |bp Juliusz Bieniek]] poświęcił klasztor i kaplicę pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.  


Zakupiono ziemię na pograniczu Wełnowca i Katowic. Architekt [[Kapołka Jan (1891-1968)|Jan Kapołka]] zaprojektował dom zakonny oraz kaplicę publiczną, nadzór nad realizacją budowy sprawował o. Śmigielski i inż. Przybyła. 28 sierpnia 1936 położono kamień węgielny i przystąpiono do budowy. Oblaci zamieszkali w nowym budynku od lipca 1937 roku. 5 września 1937 bp [[Bieniek Juliusz |Juliusz Bieniek]] poświęcił klasztor i kaplicę pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.  
Tuż po rozpoczęciu wojny, w kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa również w języku niemieckim. 2 grudnia 1939, wobec zagrożeń związanych z eksterminacją duchowieństwa i rabunkiem mienia kościelnego przez władze okupacyjne, [[Cyrys Jan|o. Jan Cyrys OMI]] uzyskał u [[Adamski Stanisław|bpa Adamskiego]] mianowanie kaplicy kościołem parafialnym. W 1940 roku na prośbę o. Cyrysa, skierowaną do prowincjała niemieckiego, o. Beckera, klasztor został czasowo włączony do prowincji niemieckiej Zgromadzenia Oblatów, co miało uchronić przed konfiskatą mienia. Na Koszutkę przybył [[Kister Franz|o. Franz Kister OMI]], który dążył do germanizacji klasztoru i całego życia parafialnego. W 1940 roku o. Kister podjął działania zmierzające do powstania samodzielnej parafii. 14 listopada 1940 dekretem bpa Stanisława Adamskiego, utworzono samodzielną placówkę duszpasterską ([[Kuracja|kurację]]), niezależną od parafii Bogucice. Wydzielono ją z terenów parafii: [[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie|Dąb]] i Bogucice, a kaplica publiczna stała się kościołem filialnym parafii bogucickiej. Pierwszym pełniącym obowiązki superiora klasztoru i proboszcza parafii był o. Kister.  


Tuż po rozpoczęciu wojny, w kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa również w języku niemieckim. 2 grudnia 1939, wobec zagrożeń związanych z eksterminacją duchowieństwa i rabunkiem mienia kościelnego przez władze okupacyjne, o. [[Cyrys Jan|Jan Cyrys]] uzyskał u biskupa [[Adamski Stanisław|Adamskiego]] mianowanie kaplicy kościołem parafialnym. W 1940 roku na prośbę o. Cyrysa, skierowaną do prowincjała niemieckiego, o. Beckera, klasztor został czasowo włączony do prowincji niemieckiej Zgromadzenia Oblatów, co miało uchronić przed konfiskatą mienia. Na Koszutkę przybył o. [[Kister Franz|Franz Kister]] OMI, który dążył do germanizacji klasztoru i całego życia parafialnego. W 1940 roku o. Kister podjął działania zmierzające do powstania samodzielnej parafii. 14 listopada 1940 dekretem [[Adamski Stanisław|bp. Stanisława Adamskiego]], utworzono samodzielną placówkę duszpasterską (kurację), niezależną od parafii Bogucice. Wydzielono ją z terenów parafii: [[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie|Dąb]] i Bogucice, a kaplica publiczna stała się kościołem filialnym parafii bogucickiej. Pierwszym pełniącym obowiązki superiora klasztoru i proboszcza parafii był o. Kister.  
W czasie wojny kościół i probostwo, zajęte częściowo przez [[Gestapo]], uległy poważnym zniszczeniom. Na jesień 1942 roku kościół wyremontowano, a duszpasterstwo nadal funkcjonowało. Na początku 1945 roku powracali na Koszutkę polscy oblaci, którzy rozpoczęli odnowę klasztoru i parafii.  


W czasie wojny kościół i probostwo, zajęte częściowo przez [[Gestapo|Gestapo]], uległy poważnym zniszczeniom. Na jesień 1942 roku kościół wyremontowano, a duszpasterstwo nadal funkcjonowało. Na początku 1945 roku powracali na Koszutkę polscy oblaci, którzy podjęli odnowę klasztoru i parafii.  
Po II wojnie światowej, w związku z rozbudową osiedla, konieczne stało się wybudowanie większego kościoła. Ostateczną zgodę władz na rozbudowę kaplicy uzyskano w styczniu 1957 roku. Projektantem nowego kościoła został architekt Szpioł. Prace budowlane rozpoczęto 13 maja 1957 pod nadzorem inż. Stanisława Krusza, a zakończono  w listopadzie tegoż roku. Uroczystego poświęcenia dokonał [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] 8 grudnia 1957. Budynek kościoła miał służyć parafii przez 10 lat, służył prawie 40.  


Po II wojnie światowej, w związku z rozbudową osiedla, konieczne stało się wybudowanie większej świątyni. Ostateczną zgodę władz na rozbudowę kaplicy uzyskano w styczniu 1957. Projektantem nowej świątyni został architekt Szpioł. Prace budowlane rozpoczęto 13 maja 1957 pod nadzorem inż. Stanisława Krusza; zakończono je w listopadzie tegoż roku. Uroczystego poświęcenia dokonał bp [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] 8 grudnia 1957. Budynek kościoła miał służyć parafii przez 10 lat, służył prawie 40.
W kolejnych latach upiększano wnętrze kościoła mozaikami i witrażami, zaprojektowanymi przez [[Ostrzołek Wiktor|Wiktora Ostrzołka]]. W 1978 roku obok kościoła wybudowano dzwonnicę. 3 grudnia 1984 bp Herbert Bednorz wydał dekret potwierdzający istnienie [[Parafia|parafii]].  
 
W kolejnych latach upiększano wnętrze świątyni mozaikami i witrażami, zaprojektowanymi przez [[Ostrzołek Wiktor|Wiktora Ostrzołka]]. W 1978 roku obok kościoła wybudowano dzwonnicę. 3 grudnia 1984 bp Herbert Bednorz wydał dekret potwierdzający istnienie parafii.
 
W 1990 roku papież [[Jan Paweł II]] poświęcił kamień węgielny pod nową świątynię. Projekt kościoła wykonali architekci inż. Jan Muszyński i inż. Tadeusz Czerwiński. Realizację planu przebudowy rozpoczęto w 1994. Dokonano połączenia starej kaplicy z nowym kościołem. Środki finansowe pochodziły głównie z ofiar parafian. Wspomagali to dzieło również parafianie z Bawarii (diecezja Regensburg) z miejscowości Burkhardareuth. Prace wykończeniowe trwają nadal. Abp [[Zimoń Damian |Damian Zimoń]] konsekrował nowy kościół 21 maja 1999.


W 1990 roku papież [[Jan Paweł II]] poświęcił kamień węgielny pod nowy kościół. Projekt  wykonali architekci inż. Jan Muszyński i inż. Tadeusz Czerwiński. Realizację planu przebudowy rozpoczęto w 1994. Dokonano połączenia starej kaplicy z nowym kościołem. Środki finansowe pochodziły głównie z ofiar parafian. Wspomagali to dzieło również parafianie z Bawarii (diecezja Regensburg) z miejscowości Burkhardareuth. Prace wykończeniowe trwają nadal. [[Zimoń Damian |Abp Damian Zimoń]] konsekrował nowy kościół 21 maja 1999.
==Proboszczowie==
==Proboszczowie==
*[[Cyrys Jan|o. Jan Cyrys OMI]] (1937-1940)  
*[[Cyrys Jan|o. Jan Cyrys OMI]] (1937-1940)  
Linia 24: Linia 22:
*[[Jop Jan|o. Jan Jop OMI]] (1963-1982)  
*[[Jop Jan|o. Jan Jop OMI]] (1963-1982)  
*[[Tomys Henryk|o. Henryk Tomys OMI]] (1982-2003)  
*[[Tomys Henryk|o. Henryk Tomys OMI]] (1982-2003)  
*[[Sojka Norbert|o. Norbert Sojka OMI]] (2003-nadal)  
*[[Sojka Norbert|o. Norbert Sojka OMI]] (2003-2013)
*[[Madejski Bartosz|o. Bartosz Madejski OMI]] (2013-2021)
*[[Bytner Rafał|o. Rafał Bytner OMI]] administrator (2021-2022), proboszcz (2022-nadal)


==Bibliografia==
==Bibliografia==
B. Dobosz, Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Katowicach Koszutce w okresie II Wojny Światowej, pr. dypl. Katowice 2001; J. Pielorz, Oblaci polscy (1920-1970), Rzym 1970, s. 62-64, 95; Katalog diecezji katowickiej 1986, Katowice 1986.
B. Dobosz, Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Katowicach Koszutce w okresie II Wojny Światowej, pr. dypl. Katowice 2001; J. Pielorz, Oblaci polscy (1920-1970), Rzym 1970, s. 62-64, 95; Katalog diecezji katowickiej 1986, Katowice 1986.
{{Dekanaty}}
{{Dekanaty}}
[[Kategoria:Parafie - K|Koszutka]]
[[Kategoria:Parafie - K|Koszutka]]
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Śródmieście|Katowice]]
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Śródmieście|Katowice]]
[[Kategoria:Oblaci|Koszutka]]
[[Kategoria:Oblaci|Koszutka]]
[[Kategoria:Koszutka]]
[[Kategoria:Katowice]]

Aktualna wersja na dzień 10:26, 10 paź 2022

Koszutkaoblaci11.jpg
Koszutka Oblaci3.jpg

Pierwszą placówkę misyjną Zgromadzenia Oblatów Maryi Niepokalanej na Górnym Śląsku założono w 1933 roku w Koszutce - jednej z dzielnic Katowic, należącej do parafii bogucickiej. Pierwszym oblatem, który przybył do diecezji katowickiej był kapelan w domu oo. bonifratrów - o. Teofil Nandzik OMI. Wraz z nim przybyli do Bogucic inni oblaci, których przyjęli bracia bonifratrzy oraz organista z Bogucic, Karol Hoppe. Oblaci rozpoczęli poszukiwania terenu pod nową placówkę misyjną.

Zakupiono ziemię na pograniczu Wełnowca i Katowic. Architekt Jan Kapołka zaprojektował dom zakonny oraz kaplicę publiczną, a nadzór nad realizacją budowy sprawował o. Śmigielski i inż. Przybyła. 28 sierpnia 1936 położono kamień węgielny i przystąpiono do budowy. Oblaci zamieszkali w nowym budynku od lipca 1937 roku. 5 września 1937 bp Juliusz Bieniek poświęcił klasztor i kaplicę pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Tuż po rozpoczęciu wojny, w kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa również w języku niemieckim. 2 grudnia 1939, wobec zagrożeń związanych z eksterminacją duchowieństwa i rabunkiem mienia kościelnego przez władze okupacyjne, o. Jan Cyrys OMI uzyskał u bpa Adamskiego mianowanie kaplicy kościołem parafialnym. W 1940 roku na prośbę o. Cyrysa, skierowaną do prowincjała niemieckiego, o. Beckera, klasztor został czasowo włączony do prowincji niemieckiej Zgromadzenia Oblatów, co miało uchronić przed konfiskatą mienia. Na Koszutkę przybył o. Franz Kister OMI, który dążył do germanizacji klasztoru i całego życia parafialnego. W 1940 roku o. Kister podjął działania zmierzające do powstania samodzielnej parafii. 14 listopada 1940 dekretem bpa Stanisława Adamskiego, utworzono samodzielną placówkę duszpasterską (kurację), niezależną od parafii Bogucice. Wydzielono ją z terenów parafii: Dąb i Bogucice, a kaplica publiczna stała się kościołem filialnym parafii bogucickiej. Pierwszym pełniącym obowiązki superiora klasztoru i proboszcza parafii był o. Kister.

W czasie wojny kościół i probostwo, zajęte częściowo przez Gestapo, uległy poważnym zniszczeniom. Na jesień 1942 roku kościół wyremontowano, a duszpasterstwo nadal funkcjonowało. Na początku 1945 roku powracali na Koszutkę polscy oblaci, którzy rozpoczęli odnowę klasztoru i parafii.

Po II wojnie światowej, w związku z rozbudową osiedla, konieczne stało się wybudowanie większego kościoła. Ostateczną zgodę władz na rozbudowę kaplicy uzyskano w styczniu 1957 roku. Projektantem nowego kościoła został architekt Szpioł. Prace budowlane rozpoczęto 13 maja 1957 pod nadzorem inż. Stanisława Krusza, a zakończono w listopadzie tegoż roku. Uroczystego poświęcenia dokonał bp Herbert Bednorz 8 grudnia 1957. Budynek kościoła miał służyć parafii przez 10 lat, służył prawie 40.

W kolejnych latach upiększano wnętrze kościoła mozaikami i witrażami, zaprojektowanymi przez Wiktora Ostrzołka. W 1978 roku obok kościoła wybudowano dzwonnicę. 3 grudnia 1984 bp Herbert Bednorz wydał dekret potwierdzający istnienie parafii.

W 1990 roku papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod nowy kościół. Projekt wykonali architekci inż. Jan Muszyński i inż. Tadeusz Czerwiński. Realizację planu przebudowy rozpoczęto w 1994. Dokonano połączenia starej kaplicy z nowym kościołem. Środki finansowe pochodziły głównie z ofiar parafian. Wspomagali to dzieło również parafianie z Bawarii (diecezja Regensburg) z miejscowości Burkhardareuth. Prace wykończeniowe trwają nadal. Abp Damian Zimoń konsekrował nowy kościół 21 maja 1999.

Proboszczowie

Bibliografia

B. Dobosz, Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Katowicach Koszutce w okresie II Wojny Światowej, pr. dypl. Katowice 2001; J. Pielorz, Oblaci polscy (1920-1970), Rzym 1970, s. 62-64, 95; Katalog diecezji katowickiej 1986, Katowice 1986.