Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chorzowie Batorym: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Chorzow NSPJ 1.jpg | [[Grafika:Chorzow NSPJ 1.jpg|thumb]] | ||
[[Grafika:Chorzow Barbara.jpg | [[Grafika:Chorzow Barbara.jpg|thumb|św. Barbara, witraż]] | ||
1 kwietnia 1939 Hajduki zostały włączone do Chorzowa, co wiązało się ze zmianą nazwy dzielnicy na Chorzów Batory, w której to dynamiczny rozwój przemysłu i wzrost liczby ludności zrodził potrzebę stworzenia samodzielnej placówki duszpasterskiej. Na nowym terenie administracyjnym od 1901 roku istniał już kościół Wniebowzięcia NMP, z prawami kościoła parafialnego od 1908 roku. Inicjatywy podziału parafii i budowy kościoła, podjęte przez ks. [[Czempiel | 1 kwietnia 1939 Hajduki zostały włączone do Chorzowa, co wiązało się ze zmianą nazwy dzielnicy na Chorzów Batory, w której to dynamiczny rozwój przemysłu i wzrost liczby ludności zrodził potrzebę stworzenia samodzielnej placówki duszpasterskiej. Na nowym terenie administracyjnym od 1901 roku istniał już kościół Wniebowzięcia NMP, z prawami kościoła parafialnego od 1908 roku. Inicjatywy podziału parafii i budowy kościoła, podjęte przez ks. [[Bł. Józef Czempiel| Józefa Czempiela]], przekonały kurię katowicką, która wydała decyzję o podziale parafii. 2 października 1937 wikariusz generalny bp [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]] powierzył organizowanie nowej placówki ks. [[Bonk Emanuel|Emanuelowi Bonkowi]]. 3 grudnia 1937 w ratuszu chorzowskim odbyło się pierwsze zebranie komitetu budowy. Wykonanie projektu zlecono [[Gambiec Henryk|Henrykowi Gambiec]] z Katowic. | ||
Wybudowany obiekt jest przykładem architektury funkcjonalistycznej. Składa się z trzech prostopadłościennych brył: korpusu nawowego, nieco mniejszego i węższego prezbiterium oraz smukłej wieży przy nawie od strony północno-wschodniej. Kościół posiada jedną nawę z wyróżnionym prezbiterium o kolebkowym sklepieniu i oddzielonym od ołtarzy bocznymi kolumnami, po jednej z każdej strony. Ściany nawy głównej urozmaicają kwadratowe wnęki znajdujące się pod okrągłymi oknami. Długość kościoła wynosi 30 m, szerokość 17 m. Kościół może zmieścić w swoim wnętrzu ok. 2 tys osób. W świątyni zamontowano 24 witraże. | Wybudowany obiekt jest przykładem architektury funkcjonalistycznej. Składa się z trzech prostopadłościennych brył: korpusu nawowego, nieco mniejszego i węższego prezbiterium oraz smukłej wieży przy nawie od strony północno-wschodniej. Kościół posiada jedną nawę z wyróżnionym prezbiterium o kolebkowym sklepieniu i oddzielonym od ołtarzy bocznymi kolumnami, po jednej z każdej strony. Ściany nawy głównej urozmaicają kwadratowe wnęki znajdujące się pod okrągłymi oknami. Długość kościoła wynosi 30 m, szerokość 17 m. Kościół może zmieścić w swoim wnętrzu ok. 2 tys osób. W świątyni zamontowano 24 witraże. | ||
14 sierpnia 1938, z upoważnienia bpa [[Adamski Stanisław|Stanisława Adamskiego]], | 14 sierpnia 1938, z upoważnienia bpa [[Adamski Stanisław|Stanisława Adamskiego]], ks. Józef Czempiel poświęcił kamień węgielny. Poświęcenie wybudowanego kościoła miało się odbyć 17 września 1939, ale z powodu okupacji zostało przesunięte na grudzień 1939 roku. Poświęcenia kościoła dokonał ks. Czempiel. Parafia została erygowana 1 stycznia 1940. Obecnie parafia liczy 7754 wiernych i administracyjnie należy do [[dekanat Świętochłowice|dekanatu Świętochłowice]]. Od września 1993 roku parafia wydaje miesięcznik "[[Głos Serca Jezusowego]]". | ||
==Proboszczowie== | ==Proboszczowie== | ||
Wersja z 17:19, 2 sty 2015
1 kwietnia 1939 Hajduki zostały włączone do Chorzowa, co wiązało się ze zmianą nazwy dzielnicy na Chorzów Batory, w której to dynamiczny rozwój przemysłu i wzrost liczby ludności zrodził potrzebę stworzenia samodzielnej placówki duszpasterskiej. Na nowym terenie administracyjnym od 1901 roku istniał już kościół Wniebowzięcia NMP, z prawami kościoła parafialnego od 1908 roku. Inicjatywy podziału parafii i budowy kościoła, podjęte przez ks. Józefa Czempiela, przekonały kurię katowicką, która wydała decyzję o podziale parafii. 2 października 1937 wikariusz generalny bp Juliusz Bieniek powierzył organizowanie nowej placówki ks. Emanuelowi Bonkowi. 3 grudnia 1937 w ratuszu chorzowskim odbyło się pierwsze zebranie komitetu budowy. Wykonanie projektu zlecono Henrykowi Gambiec z Katowic.
Wybudowany obiekt jest przykładem architektury funkcjonalistycznej. Składa się z trzech prostopadłościennych brył: korpusu nawowego, nieco mniejszego i węższego prezbiterium oraz smukłej wieży przy nawie od strony północno-wschodniej. Kościół posiada jedną nawę z wyróżnionym prezbiterium o kolebkowym sklepieniu i oddzielonym od ołtarzy bocznymi kolumnami, po jednej z każdej strony. Ściany nawy głównej urozmaicają kwadratowe wnęki znajdujące się pod okrągłymi oknami. Długość kościoła wynosi 30 m, szerokość 17 m. Kościół może zmieścić w swoim wnętrzu ok. 2 tys osób. W świątyni zamontowano 24 witraże.
14 sierpnia 1938, z upoważnienia bpa Stanisława Adamskiego, ks. Józef Czempiel poświęcił kamień węgielny. Poświęcenie wybudowanego kościoła miało się odbyć 17 września 1939, ale z powodu okupacji zostało przesunięte na grudzień 1939 roku. Poświęcenia kościoła dokonał ks. Czempiel. Parafia została erygowana 1 stycznia 1940. Obecnie parafia liczy 7754 wiernych i administracyjnie należy do dekanatu Świętochłowice. Od września 1993 roku parafia wydaje miesięcznik "Głos Serca Jezusowego".
Proboszczowie
- ks. Emanuel Bonk ekspozyt (1937-1939), administrator (1940-1948)
- ks. Alfons Przybyła administrator (1948-1976)
- ks. Jan Sołtysik (1973-2006)
- ks. Andrzej Cuber (2006-nadal)
Bibliografia
Dekret erekcji parafii Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza w Chorzowie Batorym, WD 1984, nr 5, s. 138-140; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. 2, s. 705; J. Dudała, Św. Florian i wielbłądy. Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chorzowie Batorym, GN 2006, nr 4, (dodatek katowicki), s. 14-15.
| ||||||||||