Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kozłowej Górze
Pierwsze wzmianki o dzisiejszej Kozłowej Górze ("Capri colless"- kozie wzgórza) pochodzą z kronik i dokumentów kościelnych z przełomu XIII i XIV wieku. Początkowo przynależały do parafii radzionkowskiej, której geneza sięga początków XIV wieku. Osadnicy z obszaru Kozich wzgórz uczęszczali do radzionkowskiego kościoła, który znajdował się ok. 3 km od miejsca ich zamieszkania. Dopiero w początkach XIX wieku zdołali własnym wysiłkiem wznieść niewielkich rozmiarów kościół. Budowa trwała od 1905 do 1907. Całkowity jej koszt wyniósł 11 700 marek. W ołtarzu umieszczono relikwie św. Placyda. Konsekracji tej niewielkiej świątyni dokonał proboszcz radzionkowski- ks. dziekan Józef Koniecko za zezwoleniem kard. Koppa. Według zachowanych świadectw w ciągu początkowych dwunastu lat istnienia kościoła- msze święta odprawiono tam zaledwie 4 razy w roku. W okresie międzywojennym, aż do 1937- mszę świętą sprawowano raz w miesiącu.
Wraz ze wzrostem liczby ludności w Kozłowej Górze, zaistniała potrzeba wybudowania większego obiektu sakralnego oraz intensywniejszej posługi duszpasterskiej. Po fazie sporów prowadzonych wśród mieszkańców, dotyczących lokalizacji przyszłego kościoła, 23 kwietnia 1936 zapadła decyzja o budowie kościoła, wydana przez miejscową Radę Parafialną. Niemałą rolę odegrał w tym procesie radzionkowski proboszcz- ks. dr Józef Knosała, który wykupił teren pod budowę od zamieszkującego w Świerklańcu księcia Hugona Henckla von Donnersmarka. Autorem projektu kościoła był katowicki architekt Jan Affa.
Przedstawione w urzędach plany budowy nie zostały jednak zaakceptowane przez wojewódzkie i powiatowe władze budowlane. Wydano jedynie zgodę na wzniesienie probostwa. Wówczas zdeterminowani kozłowogórzanie samowolnie rozpoczęli wznoszenie także i murów kościelnych. Fundusze na budowę pochodziły z radzionkowskiej kasy parafialnej i miejscowych fundatorów. Mieszkańcy zaś nieodpłatnie pełnili funkcje wykonawców dzieła. Za samowolne i bezprawne działania podjęte przy budowie kozłowogórskiego kościoła ukarany został grzywną ks. Knosała. Ostatecznie jednak, dnia 13 listopada 1937 uzyskano zatwierdzenie przedstawionych na początku planów budowy, a już dzień później konsekracji świątyni dokonał dziekan Paweł Brandys z Michałkowic. W głównym ołtarzu kościoła umieszczono obraz poświęcony jego przyszłej patronce- Matce Bożej Nieustającej Pomocy. Na obrazie tym przedstawiono także dwa kościoły- nowowybudowany i radzionkowski. Boczne ołtarze poświęcono św. Barbarze i Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
Lokalię Kurii Diecezjalnej powołał w Kozłowej Górze ks. bp. Stanisław Adamski specjalnym pismem z 1937. Dwadzieścia lat po tym wydarzeniu- 28 maja 1957 zmieniono status z lokalii na parafię.
Proboszczowie
- ks. Franciszek Musialik kuratus (1937-1942)
- ks. Henryk Mazurek substytut (1943-1946)
- ks. Henryk Pieprzyk substytut (1946-1947)
- ks. Alfred Mikusz kuratus (1947-1957), proboszcz (1957-1969)
- ks. Jerzy Pietrucha (1969-1987)
- ks. Norbert Niemiec (1987-1999)
- ks. Walerian Tront (1999-nadal)
Bibliografia
Dekret erekcyjny lokalii Kozłowa Góra, WD 1937, nr 11, s. 435-436; K. Pauly, Parafia Kozłowa Góra pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w latach 1937-1987, Katowice 1987, mps Biblioteka WTL UŚ; J. Gruszka, Parafia Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Kozłowej Górze, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; Archiwum parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Kozłowej Górze.
|