Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Rozalii w Maciejkowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
(Brak różnic)

Wersja z 20:13, 21 sty 2022

Historia miejscowości

Maciejkowice to najdalej na północ wysunięta część miasta. Administracyjnie należy do dzielnicy Chorzów III, czyli Chorzowa Starego. Dzieje osady są związane z historią parafii św. Michała Archanioła w sąsiednich Michałkowicach. Stąd też pierwsza wzmianka o wsi oraz o kościele michałkowickim pochodzi z 1421 roku. Maciejkowice były gminą rolniczą. Industrializacja sąsiednich miejscowości w XIX i początkach XX wieku wpłynęła na ich rozwój. Po powstaniach śląskich i plebiscycie gmina Maciejkowice została przyłączona do Polski. 1 lipca 1934, uchwałą Sejmu Śląskiego wspólnie ze wsią Chorzów została włączona w skład Królewskiej Huty. Nowo powstałe miasto przyjęło nazwę Chorzów.

Kościół

kaplica tymczasowa
nowy kościół

W latach 30. XX wieku rozpoczęto starania o uzyskanie pozwolenia na budowę kościoła. Przełomem w tej sprawie stało się w 1932 roku postawienie w Maciejkowicach baraków dla bezrobotnych z terenu Chorzowa. Z tego powodu liczba ludności gminy wzrosła do 5 tys. osób. W 1936 roku powołano Komitet Budowy Kościoła, a dwa lata później zakupiono działkę pod budowę kościoła i probostwa oraz nabyto część materiałów budowlanych. Prace zostały wstrzymane ze względu na wybuch II wojny światowej, a później trwającą okupację.

Po zakończeniu działań wojennych ludność Maciejkowic miała nadzieję na realizację planów budowy kościoła. Jednak dopiero po październikowej odwilży w 1956 roku plany te stały się możliwe do zrealizowania. 17 stycznia 1957 bp Stanisław Adamski mianował pierwszego administratora w Maciejkowicach, którym został ks. Ernest Werner. Władze państwowe nie zgodziły się na budowę nowego kościoła, tylko na adaptację budynku gospodarczego na cele kultu. 3 lipca 1957 rozpoczęto więc adaptację do celów liturgicznych stodoły wcześniej należącej do majątku Antonów. Plan przebudowy opracowali architekci: Jan Kapołka i inż. Jan Kupny. 13 grudnia tegoż roku bp Stanisław Adamski ustanowił kaplicę publiczną. Artysta plastyk Józef Cieślik zaprojektował wystrój wnętrza. 1 lipca 1958 bp Adamski ustanowił w Maciejkowicach kurację należącą do dekanatu siemianowickiego. Została ona wyłączona z parafii Michałkowice oraz Chorzów Stary. 11 grudnia 1984 bp Herbert Bednorz wydał dekret potwierdzający istnienie parafii. Obecnie parafia należy do dekanatu Chorzów. Po wizytacji biskupiej, ze względu na zły stan techniczny zapadła decyzja o rozbiórce kościoła. Konstrukcja kościoła była drewniana, obmurowana przez parafian cegłami. Część belek była spróchniała i pojawiły się także pęknięcia na murach. Abp Damian Zimoń 16 marca 2003 wydał zgodę na budowę nowego kościoła. Budowniczym został obecny proboszcz ks. Paweł Bul. Nowy kościół został zbudowany w ciągu 10 lat. Jest z cegły, otynkowany, o prostej konstrukcji. W ławkach nowego kościoła zmieści się 400 osób. 5 grudnia 2015 abp Wiktor Skworc uroczyście poświęcił nowy kościół. W czasie uroczystości złożono w mensie ołtarzowej relikwie św. Tymoteusza i Modestyny.

Na terenie parafii działają: Dzieci Maryi, ministranci, Ruch Światło-Życie, Żywy Różaniec.

Kapliczki i krzyże przydrożne

Proboszczowie

Bibliografia

Dekret erekcyjny kuracji pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Maciejkowicach, WD 1958, nr 7, s. 137; G. Grzonka, Encyklopedia Chorzowa, Katowice 2009; J. Drabina, Historia Chorzowa od 1868 do 1945 roku, Chorzów 1999; Rys historyczny parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Świętej Rozalii w Maciejkowicach (z okazji 50-lecia parafii); L. Musioł, Michałkowice gmina i parafia, Siemianowice Śląskie 2004; Będziemy burzyć, GN 2004, nr 37; GN 5.12.2015.