Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Rozalii w Maciejkowicach

Maciejkowice to najdalej na północ wysunięta część miasta. Administracyjnie należy do dzielnicy Chorzów III, czyli Chorzowa Starego. Pierwsza wzamianka o wsi pochodzi z 1421 roku równocześnie z kościołem michałkowickim. Dzieje osady są związane z historią parafii pw. św. Michała Archanioła w sąsiednich Michałkowicach. Maciejkowice były gminą rolniczą. Industrializacja sąsiednich gmin w XIX a potem XX wieku wpłynęła na rozwój gminy. Po powstaniach śląskich i plebiscycie gmina Maciejkowice została przyłączona do Polski. W skutek zabiegań władz Królewskiej Huty została właczona wraz ze wsią Chorzów do Królewskiej Huty 1 lipca 1934 uchwałą Sejmu Śląskiego. Powstałe miasto uzyskało nazwę Chorzów.

Kościół

kaplica tymczasowa

nowy kościół

W latach 30 XX wieku rozpoczęto strania o pozwolenie na budowę kościoła. Przełomem w tej sprawie było wybudowanie w Maciejkowicach baraków dla bezrobotnej ludności z terenu Chorzowa w roku 1932. Wskutek tych działań ludność gminy wzrosła do 5 tys. W 1936 powołano Komitet Budowy Kościoła, a w roku 1938 zakupiono działkę pod budowę kościoła i probostwa oraz część materiałów budowlanych. Prace zostały wstrzymane ze względy na wybuch II wojny światowej, a później trwającą okupację.

Po zakończeniu wojny ludność Maciejkowic miała nadzieję na realizację planów budowy kościoła. Jednak dopiero po październikowej odwilży w 1956 roku plany te stały się możliwe. 17 stycznia 1957 bp Stanisław Adamski mianował pierwszego administratora w Maciejkowicach, którym został ks. Ernest Werner. Władze państwowe nie zgodziły się na budowę nowego kościoła, tylko na „adaptację budynku gospodarczego na cele kultu”. 3 lipca 1957 przejęto stodołę. Należało ona przedtem do majątku Antonów. Rozpoczęto przebudowywać ją na kościół. Plan przebudowy opracowali architekci: Kapołka i inż. Jan Kupny. Jeszcze tego samego roku 13 grudnia bp Stanisław Adamski ustanowił kaplicę publiczną. Artysta plastyk Józef Cieślik zaprojektował malowanie i wystrój wnętrza kościoła. Za oficjalny początek parafii uznaje się datę 1 lipca 1958, kiedy to bp. Adamski ustanowił samodzielną stację duszpasterską (kurację). Została ona wyłączona z parafii Michałkowice i Chorzowa Starego. Należy ona do dekanatu siemianowickiego. 11 grudnia 1984 ks. bp Herbert Bednorz wydał dekret potwierdzający istnienie parafii.

Po wizytacji biskupiej w parafii zapadła decyzja o rozbiórce kościoła, ze względu na zły stan techniczny kościoła. Abp Damian Ziomoń 16 marca 2003 wydał dekret wyrażający zgodę na budowę nowego kościoła. Budowy podjął się obecny proboszcz ks. Paweł Bul. Do dnia dzisiejszego są proawdzone prace budowlane. Kościół jest zadaszony, otynkowany wewnątrz. Jest też wykonana zewnętrzna elewacja. Na terenie parafii działają grupy młodzieżowe: Dzieci Maryi, ministranci, Ruch światło-życie, Żywy Różaniec.

Proboszczowie

• ks. Ernest Werner administrator (1957-1958), kuratus (1958-1979)
• ks. Paweł Kaszuba (1979-2003)
• ks. Paweł Bul (2003-nadal)

Bibliografia

Dekret erekcyjny kuracji pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Maciejkowicach, WD 1958, nr 7, s. 137; G. Grzonka, Encyklopedia Chorzowa, Katowice 2009; J. Drabina, Historia Chorzowa od 1868 do 1945 roku, Chorzów 1999; Rys historyczny parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Świętej Rozalii w Maciejkowicach (z okazji 50-lecia parafii); Ludwik Musioł, Michałkowice gmina i parafia, Siemianowice Śląskie 2004; Będziemy burzyć, Gość Niedzielny, 2004, nr 37.