Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach

Z e-ncyklopedia

Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach znajdująca się w dzielnicy Zatorze, przy ulicy Okrzei (dawniej Leipziger Platz - Plac Lipowy), sięga swoją historią czasów podziału Górnego Śląska na część niemiecką i polską. To właśnie w tym okresie, gdy zaczęła masowo zwiększać się liczba mieszkańców gliwickiej dzielnicy Zatorze (która wówczas była niemiecka) osiedlali się tu osadnicy niemieccy, dla których władze musiały budować mieszkania. Zaczęto także myśleć o budowie kościoła, który mógłby pomieścić tak licznych parafian. Dotychczas ludność korzystała z kościoła pw. Św. Rodziny lub św. Bartłomieja.

W 1929 roku, gdy proboszczem parafii Św. Rodziny został ks. Brunon Pattas, budowa kościoła pw. Chrystusa Króla nabrała realnych kształtów. Pod budowę nowego kościoła przeznaczono sporych rozmiarów plac o powierzchni 8020 m2 znajdujący się pomiędzy " Hardenbergstrasse (obecnie ul. Wróblewskiego), Leipzigerstrasse (ul. Poniatowskiego) i Stadtwaldstrasse zwanym także Leipziger Platz - Plac Lipowy. W tamtych czasach w miejscu planowanej budowy znajdowały się drewniane baraki, w których zamieszkiwali uchodźcy niemieccy. Za sprawą zebranych pieniędzy ks. Brunon Pattas, przystąpił do likwidacji baraków, aby na to miejsce za zgodą ówczesnych władz wybudować nowy kościół.

Pierwsze projekty kościoła na Zatorzu powstały już w roku 1929. Ich autorem był Dominicus Böhm, projektant m.in. imponującego kościoła pw. Św. Józefa w Zabrzu. Dominicus Böhm zaproponował dwa projekty, które okazały się zbyt nowoczesne na tamte czasy i nie spotkały się z uznaniem przez władzę kościelną diecezji wrocławskiej, do której Gliwice wówczas należały. Jednakże dzięki uporowi ks. Pattasa i zbiórkom pieniężnym nie zaniechano pomysłu budowy nowego kościoła i 3 marca 1934 rada parafialna podjęła decyzję o rozpoczęciu budowy. Zlecenie na wykonanie projektu kościoła otrzymał Karl Mayr, który zobowiązał się ukończyć powierzone mu zadanie do 9 marca, natomiast projekty dostarczyć do dnia 23 kwietnia 1934. Dostarczone projekty zostały zatwierdzone przez wikariat generalny 30 maja 1934, natomiast pozwolenie na budowę otrzymano w sierpniu. Kosztorys budowy kościoła, bez wyposażenia, opiewał na kwotę 200 tys. RM. Sumę tę podzielono na pożyczkę z Kasy Ubezpieczeniowej w Raciborzu, składki parafialne, pożyczki parafian oraz inne źródła.

2 sierpnia 1934 ks. Brunon Pattas uroczyście poświęcił plac budowy i zobowiązał się, że przy budowie kościoła uczestniczyć będą jedynie firmy katolickie i swoje zadanie wykonał. Kronika parafialna dokumentuje, że prace budowlane przebiegały sprawnie. Mury prezbiterium i zakrystii sięgały 6-7 metrów ponad ziemię, pod nawą główną założono fundamenty i już 25 kwietnia 1935 dokonano odbioru stanu surowego budynku kościoła. Z związku z problemami mieszkaniowymi pracujących na terenie parafii księży, rada parafialna zmodyfikowała projekt Mayra i zamiast sześćdziesięciometrowej wieży wybudowano jak najszybciej plebanię. Projekt budowy plebani z gankiem, który miał łączyć ją z kościołem został zlecony w 1938 roku Otto Linderowi i Theodorowi Ehl. Cały budynek wraz z plebanią i gankiem został poświęcony w 3 listopada 1939 przez kard. Adolfa Bertrama w obecności licznie zebranych duchownych i wiernych. Ks. Brunon Pattas dekretem wikariatu wrocławskiego z 13 grudnia 1939 roku został ustanowiony proboszczem nowej parafii, która otrzymała wezwanie Chrystusa Króla.

Gazetka parafialna

Bibliografia

Materiały własne autora.