Parafia św. Wawrzyńca w Mokrem

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 16:47, 18 sie 2021 autorstwa Jakub21 (dyskusja | edycje) (→‎Proboszczowie)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Mokre1.jpg

Pierwsze wzmianki o Mokrem pochodzą ze spisu świętopietrza z 1337 roku. Według historyków sztuki najstarsza, murowana część obecnego kościoła pochodzi z XVI wieku. W tym czasie, w 1568 roku rządy na ziemi pszczyńskiej objął Karol Promnitz, który rozpoczął protestantyzację swojego księstwa. Mokre pod koniec XVI wieku nie miało już własnego proboszcza, natomiast dziedzicem wsi pozostawał Gaspar Rhciborg (Reidpurgk), który przed 1598 rokiem sprofanował miejscowy kościółek. W 1592 roku pastor mikołowski Małyński odprawiał w Mokrem nabożeństwa luterańskie, natomiast w 1612 roku miejscowy kościół posiadał już własnego pastora.

Pierwszym znanym z nazwiska proboszczem katolickim po okresie reformacji był ks. Wojciech Chłondowicz (1644-1658). Od 1684 roku stanowisko to piastował ks. Tomasz Dudek, a od 1716 roku Tomasz Gajdzik.

Po pewnym czasie miejscowy kościółek popadł w ruinę. W Inventarium ecclesiae parochialis Mokrensis z 1773 roku czytamy: Wieżyczki na rozpadnięciu, dwa świeczniki połamane, krzyż połamany, organy rozwalone, zabudowania farne bliskie ruiny, spichlerz zrujnowany. W 1777 roku spłonęła plebania, a kolejny pożar nawiedził parafię w 1838 roku. Za czasów proboszcza ks. Wawrzyńca Winklera, tj. od 1791 roku podjęto prace mające na celu odnowę kościółka. W tym samym roku odbyła się też wizytacja, z której protokołów dowiadujemy się, że wieża kościelna stała wówczas jakieś 15 kroków opodal kościoła. Jako organistę i nauczyciela wymienia się w tym czasie Franciszka Gutmana, który zmarł 21 kwietnia 1770. Jego następcą został Jakub Koleński, który wcześniej był organistą w Suszcu. Jego nieostrożności przypisuje miejscowy proboszcz pożar kościoła w Suszcu. To właśnie po tym pożarze Koleński przeniósł się z Suszca do Mokrego. Zmarł 5 marca 1785 i został pochowany w kościele.

W latach 1843-1863 administratorem parafii pozostawał ks. Franciszek Ormanin. Zaraz w pierwszym roku jego pobytu w Mokrem w środę, 2 sierpnia 1843 parafię wizytował sufragan wrocławski bp Daniel Latusek, który też dokonał poświęcenia kamienia węgielnego pod nowy kościół. Z kolei w ostatnim roku pobytu ks. Ormianina w Mokrem dobudowano do starego kościoła nową, szerszą część z nawą główną, chórem i wieżą w stylu gotyckim.

W 1888 roku zakupiono pole pod cmentarz, który poświęcono i otoczono murem. Ponadto zakupiono dzwon, odnowiono monstrancję, a w 1912 roku rozbudowano probostwo. Kolejny remont kościoła - ze względu na szkody górnicze - miał miejsce w latach 1992-2006. Prace objęły także probostwo i zabudowania gospodarcze. Wymieniono wówczas okna i witraże, zamontowano zegar i elektroniczne dzwony na wieży, wykonano również oświetlenie zewnętrzne kościoła oraz ogrzewanie elektryczne wnętrza, odnowiono ołtarze.

Grupy parafialne

Proboszczowie

Bibliografia

L. Musioł, Mokre. Z dziejów wsi i parafii. Monografia historyczna, Katowice 1995; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 200-2001; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 184; [1]], (dostęp: 9.11.2018).