Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Suszcu

Z e-ncyklopedia
Suszec2.jpg
Suszec1.jpg

Suszec to miejscowość niedaleko Żor, położona w powiecie pszczyńskim. Etymologia nazwy pochodzi od suchego miejsca. Trudno określić dokładną datę dotyczącą początków miejscowości. Natomiast pierwsza wzmianka o jej istnieniu została odnotowana w 1326 roku przez ks. Andreasa de Verulis w spisie świętopietrza. W XVI wieku, po okresie reformacji Suszec, jak i cała ziemia pszczyńska stały się własnością protestanta, Karola Promnitza. Taka sytuacja trwała aż do 1654 roku, kiedy kościół w Suszcu został przejęty przez katolików.

Na terenie Suszca od 1983 roku znajduje się kopalnia „Krupiński” - wcześniej KWK "Suszec" - której budowę rozpoczęto tutaj w 1975 roku. Jest to największy zakład pracy w tej miejscowości. Natomiast wcześniej ludność trudniła się rolnictwem.

Historia parafii

Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii pochodzi z 1326 roku. Należała ona wtedy do diecezji krakowskiej, której granice kończyły się właśnie w Suszcu. Do parafii należały wsie Suszec i Kryry. Wygląd pierwszego kościoła nie jest znany, ale prawdopodobnie była to budowla drewniana. Dwieście lat później również z drewna wybudowano nową, obszerniejszą świątynię. Najstarszy wizerunek kościoła w Suszcu pochodzi z 1636 roku; kolejny zaś pojawił się w poł. XVIII wieku.

W 1577 roku kościół został przejęty przez protestantów. Katolicy odzyskali go dopiero w 1654 roku. W tym czasie pojawiła się także kwestia przynależności parafialnej miejscowości Mizerów. Przed reformacją wieś należała do wspólnoty w Suszcu, potem zaś weszła w skład bliżej położonej parafii w Brzeźcach. Po przywróceniu katolicyzmu na tych ziemiach rozgorzał spór pomiędzy parafiami suszecką i brzeską o to, do której ma należeć Mizerów. Ostatecznie, decyzją sądu kurii krakowskiej w 1688 roku miejscowość została przyłączona do Suszca. Dopiero w 1928 roku biskup katowicki Arkadiusz Lisiecki przyłączył Mizerów do parafii Brzeźce.

22 maja 1770 kościół w Suszcu doszczętnie spłonął. Po pożarze ówczesny proboszcz ks. Franciszek Osiecki wybudował drewniany barak, który przez 30 lat pełnił funkcje sakralne. Wtedy też postawiono nowy kościół, który miał tylko nawę główną. Udostępniono go wiernym w 1804 roku. Jednak w 1895 roku kościół w Suszcu ponownie spłonął. Odbudowano go w 1898 roku, konsekrowano zaś w 1913 roku. Kościół, wielokrotnie remontowany stoi w Suszcu do dnia dzisiejszego.

W parafii działa wiele grup, m.in. Żywy Różaniec założony w 1904 roku. Odbywają się również liczne nabożeństwa, w tym fatimskie sprawowane każdego 13-tego dnia miesiąca na osiedlu, które znajduje się na terenie miejscowości. Ponadto w okresie Adwentu i Wielkiego Postu są organizowane nocne czuwania, co jest jedyną taką praktyką religijną w całym dekanacie żorskim. Przy parafii w Suszcu mają swoje zgromadzenia dwa zakony żeńskie - boromeuszki i fenicjanki. Przybyły one do Suszca w 1945 roku.

Bibliografia

Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1928, nr 5, s. 33; Z. J. Orlik, Wierność korzeniom. Wczoraj i dziś Gminy Suszec, Suszec 2004, s. 22 i 39-43; A. Kine, Życie religijno-kulturalne w parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Suszcu w latach 1920-1956, Suszec 2002, s. 14; 36; M. Cieśla Szkic historyczny szkół w Suszcu, Suszec 2002, s. 7-10; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 279-280; A. Krętosz, Zniszczenia obiektów sakralnych dekanatu żorskiego w 1945 roku i ich odbudowa, Katowice 2009, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach.

Proboszczowie