Parafia św. Marcina w Stanicy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:23, 15 lip 2018

Stanica to osada w gminie Pilchowice licząca ok. 1,3 tys. mieszkańców. Jej nazwa ma charakter kulturowy i pochodzi od starosłowiańskiego stan. Słowo posiada podwójny źródłosłów. Może oznaczać miejsce postoju na szlaku lub przywilej stanu, czyli obowiązku udzielania gościny lokalnemu władcy. W źródłach historycznych miejscowość po raz pierwszy pojawiła się w 1261 roku, kiedy to stała się częścią uposażenia rudzkich cystersów. Tam też urzędował sędzia dla dóbr zakonnych. Przez sto lat - XVI-XVII wiek - istniały tu też należące do konwentu kopalnie rudy darniowej. Ponadto wydobywano tutaj syderyty. Kościół pw. św. Marcina w stylu późnobarokowo-klasycystycznym zbudowano w latach 1800-1804. Inicjatorem był ostatni rudzki opat Bernard Andreas Galbiers. Nad nawą główną wznosi się wieża z okazałym, baniastym hełmem. Fronton kościoła ozdabiają figury św. Bernarda i św. Andrzeja. Nad wejściem głównym znajduje się trójkątny przyczółek z kartuszem herbowym z orłem pod infułą oraz literami MORS i datą 1802. Kościół posiada późnobarokowe wyposażenie.

Bibliografia

A. Żukowski, A. Gudzik, Szlakami Zielonego Śląska 1, Czerwionka-Leszczyny 2010, s. 299-300.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 Stanica to osada w gminie Pilchowice licząca ok. 1,3 tys. mieszkańców. Jej nazwa ma charakter kulturowy i pochodzi od starosłowiańskiego '' stan''. Słowo posiada podwójny źródłosłów. Może oznaczać miejsce postoju na szlaku lub przywilej ''stanu'', czyli obowiązku udzielania gościny lokalnemu władcy.
-W źródłach historycznych miejscowość po raz pierwszy pojawiła się w 1258 roku, kiedy to stała się częścią uposażenia rudzkich cystersów. Tam też urzędował sędzia dla dóbr zakonnych. Przez sto lat - XVI-XVII wiek - istniały tu też należące do konwentu kopalnie rudy darniowej. Ponadto wydobywano tutaj syderyty.
+W źródłach historycznych miejscowość po raz pierwszy pojawiła się w 1261 roku, kiedy to stała się częścią uposażenia rudzkich cystersów. Tam też urzędował sędzia dla dóbr zakonnych. Przez sto lat - XVI-XVII wiek - istniały tu też należące do konwentu kopalnie rudy darniowej. Ponadto wydobywano tutaj syderyty.
 Kościół pw. św. Marcina w stylu późnobarokowo-klasycystycznym zbudowano w latach 1800-1804. Inicjatorem był ostatni rudzki opat Bernard Andreas Galbiers. Nad nawą główną wznosi się wieża z okazałym, baniastym hełmem. Fronton kościoła ozdabiają figury św. Bernarda i św. Andrzeja. Nad wejściem głównym znajduje się trójkątny przyczółek z kartuszem herbowym z orłem pod infułą oraz literami '' MORS '' i datą 1802. Kościół posiada późnobarokowe wyposażenie.