Parafia św. Marcina w Stanicy: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Stanica to osada w gminie Pilchowice licząca ok. 1,3 tys. mieszkańców. Jej nazwa ma charakter kulturowy i pochodzi od starosłowiańskiego ''stan''. Słowo posiada podwójny źródłosłów. Może oznaczać miejsce postoju na szlaku lub przywilej "stanu", czyli obowiązku udzielania gościny lokalnemu władcy. | Stanica to osada w gminie Pilchowice licząca ok. 1,3 tys. mieszkańców. Jej nazwa ma charakter kulturowy i pochodzi od starosłowiańskiego ''stan''. Słowo posiada podwójny źródłosłów. Może oznaczać miejsce postoju na szlaku lub przywilej "stanu", czyli obowiązku udzielania gościny lokalnemu władcy. | ||
W źródłach historycznych miejscowość po raz pierwszy pojawiła się w 1258 roku; kiedy to stała się częścią uposażenia rudzkich cystersów. | W źródłach historycznych miejscowość po raz pierwszy pojawiła się w 1258 roku; kiedy to stała się częścią uposażenia rudzkich cystersów. Tam też urzędował sędzia dla dóbr zakonnych. Przez sto lat - XVI-XVII wiek - istniały tu też należące do konwentu kopalnie rudy darniowej. Ponadto wydobywano tutaj syderyty. | ||
Kościół pw. św. Marcina w stylu późnobarokowo-klasycystycznym zbudowano w latach 1800-1804. Nad nawą główną wznosi się wieża z okazałym, baniastym hełmem. Fronton kościoła ozdabiają figury św. Barnarda i św. Andrzeja. | |||
Wersja z 19:02, 15 lip 2018
Stanica to osada w gminie Pilchowice licząca ok. 1,3 tys. mieszkańców. Jej nazwa ma charakter kulturowy i pochodzi od starosłowiańskiego stan. Słowo posiada podwójny źródłosłów. Może oznaczać miejsce postoju na szlaku lub przywilej "stanu", czyli obowiązku udzielania gościny lokalnemu władcy. W źródłach historycznych miejscowość po raz pierwszy pojawiła się w 1258 roku; kiedy to stała się częścią uposażenia rudzkich cystersów. Tam też urzędował sędzia dla dóbr zakonnych. Przez sto lat - XVI-XVII wiek - istniały tu też należące do konwentu kopalnie rudy darniowej. Ponadto wydobywano tutaj syderyty. Kościół pw. św. Marcina w stylu późnobarokowo-klasycystycznym zbudowano w latach 1800-1804. Nad nawą główną wznosi się wieża z okazałym, baniastym hełmem. Fronton kościoła ozdabiają figury św. Barnarda i św. Andrzeja.