Parafia św. Maksymiliana Kolbego w Tychach

Historia powstania parafii św. Maksymiliana związana jest z rozpoczętą w 1979 roku budową osiedla „Z”. Starania o utworzenie nowego kościoła podjął ówczesny proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tychach–Paprocanach - ks. Leon Pawełczyk. Wystosował on prośbę do ks. biskupa Herberta Bednorza i uzyskał zgodę, aby na pograniczu jego parafii oraz parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach–Cielmicach powstała nowy kosciół. Ówczesne władze nie zgodziły się na dwie pierwsze propozycje lokalizacji kościoła oraz na sugerowaną powierzchnię terenu pod budowę. W rezultacie za zgodą władz miasta i władz Kościoła miejsce zostało wyznaczone pod lasem i było oddzielone od osiedla „Z” polami rolników. Obecnie na miejscu tych pól znajduje się nowe osiedle domków jednorodzinnych „Z1”.

Budowa kościoła

W 1983 roku budowniczym parafii został ks. Benedykt Borkowy, pochodzący z Bierunia Nowego. Teren pod budowę świątyni został zakupiony 5 maja 1983 roku od cielmickich gospodarzy: Marty i Karola Bierońskich oraz Marty Kocurek. 9 stycznia 1984 roku na miejscu planowanego kościoła stanął krzyż. Pięć miesięcy później została poświęcona przez biskupa katowickiego Herberta Bednorza tymczasowa kaplica, postawiona na placu budowy. Parafia została erygowana 18 listopada 1984 roku. Prawie dwa lata później, 4 września 1986, bp Damian Zimoń poświęcił nowy dom katechetyczny. We wrześniu 1987 roku parafia uzyskała zgodę na budowę kościoła, a w 1988 roku rozpoczęła się jego budowa. Prowadzona była systemem gospodarczym, dzięki czemu wielu parafian angażowało się i podejmowało trud włączenia się w różnorakie prace na placu budowy. W 1990 roku był już wybudowany ośrodek administracyjno-mieszkalny. Od tego czasu księża zamieszkali na probostwie. Zaczęła też funkcjonować kancelaria parafialna. 22 grudnia 1996 roku kościół konsekrował abp Damian Zimoń.

Wystrój kościoła

Projektantami świątyni byli inżynierowie Bożena i Janusz Włodarczykowie, a konstruktorem inżynier Jerzy Manjura. Autorem stacji Drogi Krzyżowej, stanowiącej element okien w kościele i wizerunku św. Maksymiliana, wykonanego na ścianie z cegieł w prezbiterium, był artysta plastyk Stanisław Kluska. Wystrój wnętrza kościoła jest bardzo stonowany i chłodny. Ołtarz z jasnej cegły klinkierowej (z niej zbudowane są wszystkie ściany kościoła), drewniana ambona i ławki, jasna boazeria, jasnofioletowe filary, ogromny metalowy krzyż w prezbiterium i wykonana w podobnym stylu chrzcielnica oraz ciemne tabernakulum tworzą specyficzną atmosferę tego kościoła. Ma ona przypominać o postaci patrona parafii - świętego Maksymiliana, który zginął śmiercią męczeńską w obozie koncentracyjnym. Jednym z elementów wnętrza świątyni jest kaplica, znajdująca się przy prezbiterium, przeznaczona dla rodziców z małymi dziećmi, aby i one, nie przeszkadzając innym, mogły uczestniczyć we mszy świętej i nabożeństwach.

W ogrodzenie kościoła wbudowane są stacje Drogi Krzyżowej wykonane z brązu, według projektu artysty plastyka Wiesława Domańskiego. Obejście ubogaca także 2,5-metrowa rzeźba Chrystusa Zbawiciela, odlana z brązu, zwrócona w stronę osiedla. Wielkość i oryginalny kształt bryły świątyni sprawia, że jest ona widoczna z wielu oddalonych od niej miejsc, a swoją specyfiką zaciekawia i przyciąga wielu ludzi.

Duszpasterstwo

W parafii działają grupy skupiające dzieci, młodzież i dorosłych. Chłopcy, którzy służą przy ołtarzu, tworzą grupę ministrantów, zaś dziewczęta modlą się, śpiewają i formują w grupie Dzieci Maryi. Swoim śpiewem liturgię upiększają schole: dziecięca i młodzieżowa. Propozycją formacji dla młodzieży jest Ruch Światło-Życie. W ramach Oazy odbywają się w każdy piątek spotkania w salkach. Jest także możliwość wyjazdu na rekolekcje wakacyjne. Dorośli włączają się w Akcję Katolicką, Zespół Charytatywny, Legion Maryi oraz Żywy Różaniec. Redagowana jest gazeta parafialna: „Co pod lasem piszczy?”, poruszająca aktualne tematy dotyczące Kościoła i parafii. W salkach katechetycznych odbywają się spotkania anonimowych alkoholików. Do dyspozycji parafian jest biblioteka i siłownia, którą opiekuje się Rada Osiedla "Z". Od września 2007 roku w salkach parafialnych odbywają się przygotowania bliższe do małżeństwa dla młodzieży klas drugich szkół ponadgimnazjalnych. Odpust w parafii obchodzony jest w niedzielę przed 14 sierpnia.

Proboszczowie

ks. Benedykt Borkowy (1984-nadal)

Bibliografia

Archiwum parafii, Kronika parafialna; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, część II: dekanaty i parafie; R. Szner, Przewodnik po tyskich kościołach, Tychy 2006.