Parafia św. Katarzyny w Pielgrzymowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
Pierwszy drewniany kościół powstał u schyłku XIII wieku. Współczesny drewniany kościół wybudowany został w 1674 roku  na miejscu dawnego, prawdopodobnie z fundacji protestanta Karola Henryka Paczyńskiego, a wykonany został przez cieśli Andrzeja Wernera i Błażeja Dudę. W 1746 roku  dokonano przebudowy kościoła, czyli podniesienia, by drewniana konstrukcja nie stykała się z ziemią oraz wybudowano nową wieżę, nakrytą namiotowym dachem, która była dziełem Jerzego i Michała Dziędzielów oraz Marcina Smyczka. Wieża ustawiona jest na osi kościoła. Jest typowej, słupowej konstrukcji i ma pochyłe ściany kryte gontem, nadwieszoną izbicę i dach, który po wojnie niefortunnie zastąpiono cebulastym hełmem z latarnią. W 1794 roku dobudowano południowy przedsionek. Kościół został powiększony w latach 1908 – 1911 za ks. proboszcza Larosse, co zniekształciło jego sylwetkę. Stare prezbiterium rozebrano a postawiono nowe, oraz od strony północnej dobudowano zakrystię i kaplicę. Kościół ma konstrukcję zrębową z nawą na planie wydłużonego prostokąta. Przylega do niej niższe prezbiterium zamknięte trójbocznie. Kościół jest budowlą orientowaną o konstrukcji zrębowej, oszalowaną i pokrytą gontem. Do nawy dobudowano lożę kolatorską. Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z okresu baroku (ołtarze, ambona z ludową płaskorzeźbą Boga Ojca i Ducha Świętego, chrzcielnica oraz ołtarz z obrazami Matki Boskiej Różańcowej i Hołdu Trzech Króli w kaplicy).  
Pierwszy drewniany kościół powstał u schyłku XIII wieku. Współczesny drewniany kościół wybudowany został w 1674 roku  na miejscu dawnego, prawdopodobnie z fundacji protestanta Karola Henryka Paczyńskiego, a wykonany został przez cieśli Andrzeja Wernera i Błażeja Dudę. W 1746 roku  dokonano przebudowy kościoła, czyli podniesienia, by drewniana konstrukcja nie stykała się z ziemią oraz wybudowano nową wieżę, nakrytą namiotowym dachem, która była dziełem Jerzego i Michała Dziędzielów oraz Marcina Smyczka. Wieża ustawiona jest na osi kościoła. Jest typowej, słupowej konstrukcji i ma pochyłe ściany kryte gontem, nadwieszoną izbicę i dach, który po wojnie niefortunnie zastąpiono cebulastym hełmem z latarnią. W 1794 roku dobudowano południowy przedsionek. Kościół został powiększony w latach 1908 – 1911 za ks. proboszcza [[ La Rose Karol|La Rose,] co zniekształciło jego sylwetkę. Stare prezbiterium rozebrano a postawiono nowe, oraz od strony północnej dobudowano zakrystię i kaplicę. Kościół ma konstrukcję zrębową z nawą na planie wydłużonego prostokąta. Przylega do niej niższe prezbiterium zamknięte trójbocznie. Kościół jest budowlą orientowaną o konstrukcji zrębowej, oszalowaną i pokrytą gontem. Do nawy dobudowano lożę kolatorską. Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z okresu baroku (ołtarze, ambona z ludową płaskorzeźbą Boga Ojca i Ducha Świętego, chrzcielnica oraz ołtarz z obrazami Matki Boskiej Różańcowej i Hołdu Trzech Króli w kaplicy).  


Probostwo wybudowane w XVI wieku, gruntownie odremontowano w 1688 roku, jednak w pierwszej połowie  XIX wieku za [[Borgieła Ignacy|ks. Ignacego Borgieła ]] rozebrano je i w jego miejsce wzniesiono z cegły nowe. Do parafii należały kiedyś Jarząbkowice, należące po II wojnie światowej do parafii w Bąkowie oraz Golasowice, które wyodrębniły się jako kuracja w 1961 roku. W parafii tej urodził się sławny działacz narodowy i polityczny [[Miarka Karol|Karol Miarka]] (1825-1882), który przez wiele lat pełnił tu obowiązki organisty.  
Probostwo wybudowane w XVI wieku, gruntownie odremontowano w 1688 roku, jednak w pierwszej połowie  XIX wieku za [[Borgieła Ignacy|ks. Ignacego Borgieła ]] rozebrano je i w jego miejsce wzniesiono z cegły nowe. Do parafii należały kiedyś Jarząbkowice, należące po II wojnie światowej do parafii w Bąkowie oraz Golasowice, które wyodrębniły się jako kuracja w 1961 roku. W parafii tej urodził się sławny działacz narodowy i polityczny [[Miarka Karol|Karol Miarka]] (1825-1882), który przez wiele lat pełnił tu obowiązki organisty.  

Wersja z 20:59, 20 sty 2010

Pierwszy drewniany kościół powstał u schyłku XIII wieku. Współczesny drewniany kościół wybudowany został w 1674 roku na miejscu dawnego, prawdopodobnie z fundacji protestanta Karola Henryka Paczyńskiego, a wykonany został przez cieśli Andrzeja Wernera i Błażeja Dudę. W 1746 roku dokonano przebudowy kościoła, czyli podniesienia, by drewniana konstrukcja nie stykała się z ziemią oraz wybudowano nową wieżę, nakrytą namiotowym dachem, która była dziełem Jerzego i Michała Dziędzielów oraz Marcina Smyczka. Wieża ustawiona jest na osi kościoła. Jest typowej, słupowej konstrukcji i ma pochyłe ściany kryte gontem, nadwieszoną izbicę i dach, który po wojnie niefortunnie zastąpiono cebulastym hełmem z latarnią. W 1794 roku dobudowano południowy przedsionek. Kościół został powiększony w latach 1908 – 1911 za ks. proboszcza [[La Rose Karol|La Rose,] co zniekształciło jego sylwetkę. Stare prezbiterium rozebrano a postawiono nowe, oraz od strony północnej dobudowano zakrystię i kaplicę. Kościół ma konstrukcję zrębową z nawą na planie wydłużonego prostokąta. Przylega do niej niższe prezbiterium zamknięte trójbocznie. Kościół jest budowlą orientowaną o konstrukcji zrębowej, oszalowaną i pokrytą gontem. Do nawy dobudowano lożę kolatorską. Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z okresu baroku (ołtarze, ambona z ludową płaskorzeźbą Boga Ojca i Ducha Świętego, chrzcielnica oraz ołtarz z obrazami Matki Boskiej Różańcowej i Hołdu Trzech Króli w kaplicy).

Probostwo wybudowane w XVI wieku, gruntownie odremontowano w 1688 roku, jednak w pierwszej połowie XIX wieku za ks. Ignacego Borgieła rozebrano je i w jego miejsce wzniesiono z cegły nowe. Do parafii należały kiedyś Jarząbkowice, należące po II wojnie światowej do parafii w Bąkowie oraz Golasowice, które wyodrębniły się jako kuracja w 1961 roku. W parafii tej urodził się sławny działacz narodowy i polityczny Karol Miarka (1825-1882), który przez wiele lat pełnił tu obowiązki organisty.

Proboszczowie

Bibliografia

Katalog Diecezji Katowickiej 1986; Z. J. Orlik, Gmina Pawłowice. Szkice z dziejów, Kraków 2001; Pielgrzymowice – Zabytkowe Kościoły drewniane w województwie śląskim, oprac. E. Wieczorek, Katowice 2003.