Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Lasowicach

Lasowice stanowią dzielnicę miasta Tarnowskie Góry. Przypuszczalnie istniały już w połowie XIV wieku. Najważniejszym źródłem historycznym mówiącym o najwcześniejszych dziejach Lasowic jest dokument biskupa krakowskiego, kanclerza królestwa, Wojciecha Jastrzębca z 15 kwietnia 1415 roku w którym ustanawia nową parafię w Starych Tarnowicach do których przyłączył również Lasowice. Rodowód Lasowic jest przede wszystkim pisany kopalnictwem. Wydobywano tutaj rudy ołowiu, srebra, cynku, żelaza. Początkowo Lasowice należały do parafii świętego Mikołaja w Reptach Śląskich. Od 1415 roku Lasowice zostały przydzielone do parafii świętego Marcina w Starych Tarnowicach.

Kościół i jego wyposażenie

Stały wzrost mieszkańców sprawił że osada ta chciała stać się samodzielną parafią. Uzyskano na ten cel od hrabiego Edwina Henkla von Donnersmarcka z Nakła Śląskiego zabudowanie gospodarcze. Po adaptacji tego obiektu do nowych zadań 7 lutego 1926 roku można było poświęcić pierwszy na ziemi lasowickiej Dom Boży wzniesiony ku czci świętej Katarzyny dziewicy i męczennicy patronki kolejarzy. Dokonał tego proboszcz tarnogórski ksiądz kanonik i dziekan Michał Lewek. Hrabia podarował ten budynek początkowo tylko na 15 lat. Do tego czasu w Lasowicach miał powstać kościół. Po poświęceniu prowizorycznego kościoła szybko postarano się o jego podstawowe wyposażenie. Ksiądz proboszcz Twórz ze Starych Tarnowic wypożyczył swoim dotychczasowym lasowickim parafianom do ich Domu Bożego ławki ze starego kościoła świętego Marcina, stacje Drogi Krzyżowej. Ksiądz proboszcz Wallach w 1928 roku dobudował do kościoła dodatkową część oraz nową wieżę. Z dawnego zabudowania gospodarczego coraz mocniej i wyraźniej wyłaniał się kształt prawdziwego kościoła. W 1962 roku położono w kościele nową posadzkę i pomalowano wnętrze. W 1966 roku przebudowano prezbiterium i powiększono zakrystię. Nowe ławki i stacje Drogi Krzyżowej nabyto w 1967 roku. Cztery lata później postarano się o nową radiofonizację kościoła. W 1975 zakupiono organy elektroniczne. Każdy z lasowickich proboszczów starał się w kościół powiększyć i upiększyć. Pojawił się problem gdy zaczęło powstawać nowe osiedle mieszkaniowe. Wtedy parafia liczyła 4 tysiące wiernych a mury kościoła pozostawały bez zmian. W lipcu 1945 roku ksiądz proboszcz Ottawa wystosował w imieniu parafii pismo do Wojewódzkiego Urzędu Ziemskiego w Katowicach aby parcele darowane parafii przez hr. Edwina zostały potwierdzone urzędowo iż są własnością parafii lasowickiej. 17 maja 1983 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie placu pod budowę nowego kościoła. Dokonał tego sufragan katowicki (obecnie biskup pomocniczy Diecezji Bielsko – Żywieckiej) – ksiądz Janusz Zimniak. Budowę nowego kościoła rozpoczął w 1984 roku ksiądz proboszcz Józef Kocjan. Kamień węgielny pod budowę lasowickiej świątyni poświęcił Ojciec Święty Jan Paweł II. Został on wmurowany 16 kwietnia 1994 roku. W 1995 roku odprawiono pierwszą pasterkę. Dnia 22 listopada 1997 roku ksiądz Biskup Ordynariusz Jan Wieczorek poświęcił uroczyście tę kaplicę i dom parafialny. 6 listopada 1999 roku odbyło się uroczyste poświęcenie lasowickiej świątyni. Lasowicka świątynia jest jedną z sześciu które stanowią dar Diecezji Gliwickiej na Jubileusz Roku 2000. Centralnym punktem kościoła jest ołtarz główny. Jest on zbudowany z głazu marmurowego „Carrary” z dolomitów włoskich. Wyrzeźbił go Michał Ney z Szydłowca. Jest z jednej bryły o wadze około 5 ton. Podstawa na której ołtarz się opiera jest wykonana z brązu. Tabernakulum zostało wykonane przez Henryka Kopycioka z Katowic. Zwraca na siebie uwagę swoim artystycznym pięknem. W prezbiterium również znajduje się oryginalna figura Pana Jezusa którą zaprojektował i osobiście wyrzeźbił Z. Brachmański. Zamocowana została 13 października 1999 roku. Dnia 25 października 1999 kościół lasowicki wzbogacił się o wspaniałą rzeźbę świętej Katarzyny swej patronki którą wyrzeźbił również Z. Brachmański. Świątyni blasku dodają witraże zaprojektowane przez W. Lubosa a wykonane w krakowskiej firmie witrażowej rodziny Zorzyckich. W kościele znajduje się również 20 ławek wykonanych z drewna mahoniowego przez parafian – stolarzy. W świątyni są dwa konfesjonały – dzieła stolarza Norberta Szala. Uwagę również przykuwają oryginalne stacje Drogi Krzyżowej wykonanej przez Z. Brachmańskiego z żywicy epoksydowej termoutwardzalnej. Wszystkie drzwi w kościele są wykonane z drewna mahoniowego przez parafian. Zarówno kościół jak i kaplica są zradiofonizowane a zimą ogrzewane. W 14951 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie trzech dzwonów. Największy z nich o imieniu Józef z napisem „Święty Józefie opiekunie rodziny i Kościoła – módl się za nami” został ufundowany przez parafian z Lasowic za staraniem proboszcza Stefana Sojki Roku Pańskiego 1951. drugi dzwon poświęcony był świętej Katarzynie z inskrypcją: „Święta Katarzyno patronko naszej parafii i kolejarzy módl się za nami” oraz „Niech głos mój przenika do serca grzesznika, Lasowice R. P. 1951”. Trzeci dzwon najmniejszy został poświęcony świętemu Janowi Nepomucenowi. Widniały na nim słowa „Opiekunie Lasowic módl się za nami” i dalej „Módl się i pracuj, Lasowice R. P. 1951”. Drugi raz parafianie zatroszczyli się o dzwony do swego nowego kościoła aby „wszystko było nowe”. Użyto do ich powstania także stare dzwony z 1951 roku. Dzwony przywieziono 25 marca 1997 roku w uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Nowe dzwony zostały umieszczone na wieży kościelnej 14 czerwca 1997 roku . Krzyż na dzwonnicy ofiarowali hutnicy „Huty Cynku – Miasteczko Śląskie”. Uroczystego poświęcenia dzwonów dokonał pomocniczy biskup gliwicki Gerard Kusz w dniu 4 maja 1997 roku w uroczystość świętego Floriana. Świadkami tego wydarzenia byli hutnicy, strażacy i wielkie rzesze wiernych.

Bibliografia

Ks. Herbert Jeziorski, Kościoły i parafie rzymskokatolickie na ziemi tarnogórskiej, Tarnowskie Góry 2006, s. 68 – 74; Ks. Herbert Jeziorski, Kościół świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Lasowicach. Zarys dziejów, Tarnowskie Góry 2010; http://www.kuria.gliwice.pl/kuria/index.php?akcja=parafia&ID=109 [31.08.2011]; http://lasowice.pl/nowa/historia.php [31.08.2011].