Parafia św. Jana Chrzciciela w Pilchowicach

Nazwa Pilchowic po raz pierwszy pojawiła się w Liber Fundationis Episcopatus Wratislaviensis. Wieś wyjątkowo korzystnie została ulokowana. Posiadała bowiem 80 łanów i 120 mórg gruntu zalesionego. Równocześnie miejscowość była siedzibą parafii. Prawdopodobnie już pod koniec XIII wieku wybudowano tutaj drewniany kościół pw. św. Jana Chrzciciela. Jak zaś w 1335 roku podawał kolektor papieski Pilchowice należały do archiprezbiteratu gliwickiego. Według protokołu wizytacyjnego z 1667 roku do parafii przydzielono dwa kościoły - filialny w Smolnicy i parafialny w Wilczy. Było to skutkiem wojny 30-letniej (1618-1648). W 1738 roku Pilchowice znalazły się w granicach archiprezbiteratu w siedzibą w Dębieńsku Wielkim.

W 1727 roku Pilchowice stały się własnością rodu Węgierskich. Osada wiele im zawdzięczała. Właśnie dzięki Węgierskim w latach 1778-1780 w stylu późnobarokowym wzniesiono kościół noszący również patrocinium św. Jana Chrzciciela. Jego budowniczym był Krzysztof Worbs. Kościół konsekrowano w 1781 roku. Do jednonawowej świątyni od zachodu przylega wieża przykryta hełmem w kształcie dzwonu. Od wschodu zostało dobudowane nieco węższe, półkoliście zamknięte prezbiterium. Wnętrze kościoła zostało utrzymane w stylu późnobarokowo-rokokowym i klasycystycznym. W ołtarzu głównym znajduje się XVIII-wieczny obraz przedstawiający Ścięcie św. Jana Chrzciciela; kopia dzieła Michaela Willmanna z kościoła św. Wincentego we Wrocławiu. Do cenniejszych elementów wyposażenia należą też klasycystyczna chrzcielnica oraz późnobarokowa ambona z ok. 1780 roku. W pobliżu kościoła znajduje się też XVIII-wieczna plebania wzniesiona również przez Węgierskich.

Bibliografia

A.Żukowski, A.Gudzik, Szlakami Zielonego Śląska 1, Czerwionka-Leszczyny 2010, s.250-251