Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Chorzow_Jadwiga_zewnatrz2.jpg|300px|thumb|right]]
[[Grafika:Chorzow_Jadwiga_zewnatrz2.jpg|thumb|right]]
[[Plik:Chorzow jadwiga wnetrze.jpg|300px|thumb|right]]
[[Plik:Chorzow jadwiga wnetrze.jpg|thumb|right]]
[[Plik:Chorzow jadwiga wnetrze2.jpg|300px|thumb|right]]
[[Plik:Chorzow jadwiga wnetrze2.jpg|thumb|right]]
U początków średniowiecznej wsi Chorzów stoi zakon Bożogrobców. Mnisi z Miechowa otrzymali ją od Władysława, księcia opolskiego, w 1257 roku. Od tamtej pory ta śląska parafia nie zrywała z zakonem więzi. W 1780 roku  proboszcz – ks.  [[Bojarski Ludwik|Ludwik Bojarski]] znalazł w okolicy pokłady węgla kamiennego i otrzymał pole górnicze “Księżna Jadwiga”. Wówczas powstała tu pierwsza kopalnia, której właścicielami byli Miechowici.  
U początków średniowiecznej wsi Chorzów stoi [[Bożogrobcy|zakon Bożogrobców]]. Mnisi z Miechowa otrzymali ją od Władysława, księcia opolskiego, w 1257 roku. Od tamtej pory ta śląska parafia nie zrywała z zakonem więzi. W 1780 roku  proboszcz - [[Bojarski Ludwik|ks. Ludwik Bojarski]] - znalazł w okolicy pokłady węgla kamiennego i otrzymał pole górnicze “Księżna Jadwiga”. Wówczas powstała tu pierwsza kopalnia, której właścicielami byli Miechowici.  
1791 roku rozpoczęto wydobycie w rejonie dzisiejszego dworca kolejowego Chorzów Miasto (kopalnia “Król”). W 1802 roku uruchomiono hutę “Królewską”.  
W 1791 roku rozpoczęto wydobycie w rejonie dzisiejszego dworca kolejowego Chorzów - Miasto (kopalnia “Król”). W 1802 roku uruchomiono hutę “Królewską”.  
==Podział parafii św. Barbary, budowa nowego kościoła==
==Podział parafii św. Barbary, budowa nowego kościoła==
Gwałtowny rozwój miasta sprawił, że niemal zaraz po wybudowaniu kościoła pw. św. Barbary zaistniała potrzeba budowy kolejnego. W 1868 roku ówczesny proboszcz parafii  św. Barbary – ks. [[Deloch Edward|Edward Deloch]] zauważył duszpasterską konieczność postawienia nowego kościoła. l października 1870 zakupiona została parcela. Wiosną 1873 roku rozpoczęła się budowa kościoła w stylu neoromańskim. Kamień węgielny poświęcono 22 czerwca 1873 . Kościół św. Jadwigi poświęcił 18 października 1874  ks. [[Gleich Hermann|Hermann Gleich]]. Kazanie wygłosił słynący z pięknej polszczyzny ks.  [[Michalski Józef|Józef Michalski]] z Lipin.
Gwałtowny rozwój miasta sprawił, że niemal zaraz po wybudowaniu [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|kościoła pw. św. Barbary]] zaistniała potrzeba budowy kolejnego. W 1868 roku ówczesny proboszcz parafii  św. Barbary - [[Deloch Edward|ks. Edward Deloch]] - zauważył duszpasterską konieczność postawienia nowego kościoła. 1 października 1870 zakupiona została parcela. Wiosną 1873 roku rozpoczęła się budowa kościoła w stylu neoromańskim. Kamień węgielny poświęcono 22 czerwca 1873. Kościół św. Jadwigi poświęcił 18 października 1874  [[Gleich Hermann|ks. Hermann Gleich]]. Kazanie wygłosił słynący z pięknej polszczyzny   [[Michalski Józef|ks. Józef Michalski]] z Lipin.
Na początku kościół św. Jadwigi był kościołem filialnym św. Barbary. Następca zmarłego w 1883 roku księdza Delocha – ks.  [[Łukaszczyk Paweł|Paweł Łukaszczyk]] wzbogacił wnętrze kościoła ołtarzami bocznymi (Matki Boskiej i Krzyża Świętego), a także stacjami drogi krzyżowej. Na wieżach zawieszono dzwony, które zabrzmiały po raz pierwszy 27 października 1887. W 1888 roku w czasie pobytu kard. [[Kopp Georg|Georga Koppa ]] w Królewskiej Hucie pojawiła się myśl podziału parafii św. Barbary, liczącej już wówczas 40 tysięcy ludzi. W ten sposób powstała parafia św. Jadwigi z 18 tysiącami wiernych. 1 lipca 1889 powołany został kuratus w osobie ks. [[Tylla Franciszek|Franciszka Tylli]]. 7 czerwca 1893 ks. Tylla stał się proboszczem samodzielnej już parafii. Probostwo zakończono budować w 1894 roku.
Na początku kościół św. Jadwigi był kościołem filialnym św. Barbary. Następca zmarłego w 1883 roku księdza Delocha - [[Łukaszczyk Paweł|ks. Paweł Łukaszczyk]] - wzbogacił wnętrze kościoła ołtarzami bocznymi (Matki Boskiej i Krzyża Świętego), a także stacjami [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. Na wieżach zawieszono dzwony, które zabrzmiały po raz pierwszy 27 października 1887. W 1888 roku w czasie pobytu [[Kopp Georg|kard. Georga Koppa ]] w Królewskiej Hucie pojawiła się myśl podziału parafii św. Barbary, liczącej już wówczas 40 tysięcy ludzi. W ten sposób powstała parafia św. Jadwigi z 18 tysiącami wiernych. 1 lipca 1889 powołany został kuratus w osobie [[Tylla Franciszek|ks. Franciszka Tylli]]. 7 czerwca 1893 ks. Tylla stał się proboszczem samodzielnej już parafii. Probostwo zakończono budować w 1894 roku.


W 1889 roku zakupiono pierwszy grunt pod cmentarz parafialny. Dziesięć lat później zbudowano na cmentarzu kaplicę według projektu [[Schneider Ludwik|Ludwika Schneidera]]. Przewidując, że cmentarz szybko okaże się niewystarczający, w 1911 roku wydzierżawiono teren pod cmentarz w Nowych Hajdukach. W 1928 roku ozdobiono kościół sześcioma witrażami. W 1952 roku zainstalowano w kościele centralne ogrzewanie, świątynię nagłośniono. Postawiono balaski i ambonę. Wykonano także polichromię według koncepcji profesora [[Bunsch Adam|Adama Bunscha]] – odtąd artysta przez kilkanaście lat (aż do śmierci) wykonywał swoje prace na potrzeby kościoła św. Jadwigi.
W 1889 roku zakupiono pierwszy grunt pod cmentarz parafialny. Dziesięć lat później zbudowano na cmentarzu kaplicę według projektu [[Schneider Ludwik|Ludwika Schneidera]]. Przewidując, że cmentarz szybko okaże się niewystarczający, w 1911 roku wydzierżawiono teren pod cmentarz w Nowych Hajdukach. W 1928 roku ozdobiono kościół sześcioma witrażami. W 1952 roku zainstalowano w kościele centralne ogrzewanie oraz nagłośnienie. Postawiono balaski i ambonę. Wykonano także polichromię według koncepcji profesora [[Bunsch Adam|Adama Bunscha]] – odtąd artysta przez kilkanaście lat (aż do śmierci) wykonywał swoje prace na potrzeby kościoła św. Jadwigi.


19 października 1974 ks. [[Rak Romuald|Romuald Rak]]  w uroczystej procesji wprowadził do kościoła relikwie męczenników, które miały znaleźć się w konsekrowanych ołtarzach. Następnego dnia odbyły się uroczystości 100–lecia kościoła. Ks. bp Herbert Bednorz konsekrował kościół i trzy ołtarze: główny z relikwiami męczenników Placyda i Klemencji, ołtarz Najświętszego Serca Jezusa z relikwiami męczenników Perpetuusa i Felicjana oraz ołtarz Matki Boskiej z relikwiami męczenników Seweriana i Amancji.  
19 października 1974 [[Rak Romuald|ks. Romuald Rak]]  w uroczystej procesji wprowadził do kościoła relikwie męczenników, które miały znaleźć się w konsekrowanych ołtarzach. Następnego dnia odbyły się uroczystości 100-lecia kościoła. [[Bednorz Herbert|Bp Herbert Bednorz]] konsekrował kościół i trzy ołtarze: główny z relikwiami męczenników Placyda i Klemencji, ołtarz Najświętszego Serca Jezusa z relikwiami męczenników Perpetuusa i Felicjana oraz ołtarz Matki Boskiej z relikwiami męczenników Seweriana i Amancji.  


==Bractwa i stowarzyszenia==
==Bractwa i stowarzyszenia==
Od 1883 roku przy kościele działko Bractwo Różańcowe, a od 1884 roku także katolicki Związek Ludowy. Od 1891 roku istniały: [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakon Franciszkański]], [[Bractwo Trzeźwości]] i [[Żywy Różaniec]], od 1892 roku [[Alojzjanie|Stowarzyszenie Alojzjanów]], od 1894 roku Związek Abstynentów, Konferencja Pań św. Wincentego a Paulo, [[Bractwo Pocieszenia]], Bractwo [[Straż Honorowa|Straży Honorowej]], Bractwo Bożego Ciała i [[Bractwo Najświętszego Sakramentu Ołtarza]], a od 1895 roku Bractwo Godziny Świętej i Komunii Wynagradzającej. W 1896 roku założono Bractwo Pocieszenia i [[ Stowarzyszenie św. Rodziny]]. Od roku 1899 działały: [[Sodalicja Mariańska]] Panien i Młodzieńców i [[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]]. W 1904 roku zaczęło działać [[Bractwo Matek Chrześcijańskich]], a w 1905 roku [[Dzieło Dziecięctwa Pana Jezusa]]. Od 1907 roku funkcjonowało Stowarzyszenie Kobiet Pracujących. Jak zatem widać, od samego początku życie religijne i duchowe było bogate i dzięki staraniom proboszcza rozwijało się intensywnie.
Od 1883 roku przy kościele działa [[Bractwo Różańcowe]], a od 1884 roku także Katolicki Związek Ludowy. Od 1891 roku istniały: [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakon Franciszkański]], [[Bractwo Trzeźwości]] i [[Żywy Różaniec]], od 1892 roku [[Alojzjanie|Stowarzyszenie Alojzjanów]], od 1894 roku Związek Abstynentów, [[Konferencje św. Wincentego à Paulo|Konferencja Pań św. Wincentego à Paulo]], [[Bractwo Pocieszenia]], Bractwo [[Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa|Straży Honorowej]], Bractwo Bożego Ciała i [[Bractwo Najświętszego Sakramentu Ołtarza]], a od 1895 roku Bractwo Godziny Świętej i Komunii Wynagradzającej. W 1896 roku założono Bractwo Pocieszenia i [[ Stowarzyszenie św. Rodziny]]. Od roku 1899 działały: [[Sodalicja Mariańska]] Panien i Młodzieńców i [[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]]. W 1904 roku zaczęło działać [[Bractwo Matek Chrześcijańskich]], a w 1905 roku [[Dzieło Dziecięctwa Jezusowego|Dzieło Dziecięctwa Pana Jezusa]]. Od 1907 roku funkcjonowało Stowarzyszenie Kobiet Pracujących. Jak zatem widać, od samego początku życie religijne i duchowe było bogate i dzięki staraniom proboszcza rozwijało się intensywnie.
==Zgromadzenia zakonne==
==Zgromadzenia zakonne==
W 1894 roku ksiądz Tylla sprowadził na teren parafii siostry sercanki. Klasztor wraz z przychodnią dla chorych i ochronką dla dzieci przy dzisiejszej ulicy Powstańców stanął w 1896 roku. Drugi klasztor (przy ulicy Katowickiej) zaczął działalność w roku 1912. Dwa lata po nieudanej próbie założenia w Polsce prowincji sercanek, w 1926 roku siostry te zostały zastąpione w klasztorze przy ulicy Powstańców przez siostry Zgromadzenia św. Wincentego a Paulo, tzw. szarytki. Swój drugi dom (przy ulicy Katowickiej) siostry sercanki sprzedały. W październiku 1985 roku w Chorzowie Starym zamieszkały siostry misjonarki miłości. Otwarcia domu dokonała [[Matka Teresa z Kalkuty]]. W Domu Parafialnym parafii św. Jadwigi siostry prowadziły kuchnię dla biednych.
W 1894 roku ksiądz Tylla sprowadził na teren parafii siostry sercanki. Klasztor wraz z przychodnią dla chorych i ochronką dla dzieci przy dzisiejszej ulicy Powstańców stanął w 1896 roku. Drugi klasztor (przy ulicy Katowickiej) zaczął działalność w roku 1912. Dwa lata po nieudanej próbie założenia w Polsce prowincji sercanek, w 1926 roku siostry te zostały zastąpione w klasztorze przy ulicy Powstańców przez siostry Zgromadzenia św. Wincentego a Paulo, tzw. szarytki. Swój drugi dom (przy ulicy Katowickiej) siostry sercanki sprzedały. W październiku 1985 roku w Chorzowie Starym zamieszkały [[Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Miłości|Siostry Misjonarki Miłości]]. Otwarcia domu dokonała [[Bł. Matka Teresa z Kalkuty|Matka Teresa z Kalkuty]] - dziś już Święta. W Domu Parafialnym parafii św. Jadwigi siostry prowadziły kuchnię dla biednych.
==Grupy, wspólnoty, ruchy==
==Grupy, wspólnoty, ruchy==
Przy parafii działają liczne grupy i wspólnoty; chór parafialny, III Zakon Franciszkański, Klub Seniora, [[Legion Maryi]] i działająca przy nim Grupa “Patrycjuszy”,[[ Dzieci Maryi]], [[Ruch Światło-Życie]]. Na terenie parafii spotykają się diecezjalne diakonie Ruchu. Działa tu także grupa Odnowy w Duchu Świętym, Duszpasterstwo Akademickie, funkcjonuje hospicjum o zasięgu chorzowskim. Grupa AA “Florian” spotyka się także na terenie parafii, działa tu silny zespół charytatywny, prężny jest[[Żywy Różaniec]]. Tu ma siedzibę Biuro Radia Maryja, a przy klasztorze sióstr szarytek pracuje ochronka.
Przy parafii działają liczne grupy i wspólnoty: chór parafialny, [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakon Franciszkański]], Klub Seniora, [[Legion Maryi]] i działająca przy nim Grupa “Patrycjuszy”,[[ Dzieci Maryi]], [[Ruch Światło-Życie]]. Na terenie parafii spotykają się diecezjalne diakonie Ruchu. Działa tu także grupa [[Odnowa w Duchu Świętym|Odnowy w Duchu Świętym]], Duszpasterstwo Akademickie, funkcjonuje hospicjum o zasięgu chorzowskim. Grupa AA “Florian” spotyka się także na terenie parafii, działa tu silny zespół charytatywny, prężny jest [[Żywy Różaniec]]. Tu ma siedzibę Biuro Radia Maryja, a przy klasztorze sióstr szarytek pracuje ochronka.
 
==Proboszczowie==
==Proboszczowie==
*[[Tylla Franciszek| ks. Franciszek Tylla]] duszpasterz (1888-1893), proboszcz (1893-1922)  
*[[Tylla Franciszek| ks. Franciszek Tylla]] duszpasterz (1888-1893), proboszcz (1893-1922)  
Linia 37: Linia 37:
==Bibliografia==
==Bibliografia==
J. Kurek, Z dziejów kościoła i parafii św. Jadwigi w Chorzowie, Chorzów 1999; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 99; G. Kusze, Duszpasterstwo w parafii św. Jadwigi w Chorzowie w okresie międzywojennym Katowice 1986, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Rzepka, Żywa różnorodność. Panorama parafii św. Jadwigi w Chorzowie,  GN 2006, nr 6, (dodatek katowicki), s. 14-15; M. Rzepka, Duszpasterski kombinat. Parafia św. Jadwigi w Chorzowie,  GN 2004, nr 44, (dodatek katowicki), s. 28;  D. Głazek, Domus Celeberrima, architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 130.
J. Kurek, Z dziejów kościoła i parafii św. Jadwigi w Chorzowie, Chorzów 1999; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 99; G. Kusze, Duszpasterstwo w parafii św. Jadwigi w Chorzowie w okresie międzywojennym Katowice 1986, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Rzepka, Żywa różnorodność. Panorama parafii św. Jadwigi w Chorzowie,  GN 2006, nr 6, (dodatek katowicki), s. 14-15; M. Rzepka, Duszpasterski kombinat. Parafia św. Jadwigi w Chorzowie,  GN 2004, nr 44, (dodatek katowicki), s. 28;  D. Głazek, Domus Celeberrima, architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 130.


{{Dekanaty}}
{{Dekanaty}}
[[Kategoria:Parafie - C|Chorzów]]
[[Kategoria:Parafie - C|Chorzów]]
[[Kategoria: Dekanat Chorzów|Chorzów]]
[[Kategoria:Dekanat Chorzów|Chorzów]]
[[Kategoria:Chorzów]]

Aktualna wersja na dzień 20:23, 21 sty 2022

Chorzow Jadwiga zewnatrz2.jpg
Chorzow jadwiga wnetrze.jpg
Chorzow jadwiga wnetrze2.jpg

U początków średniowiecznej wsi Chorzów stoi zakon Bożogrobców. Mnisi z Miechowa otrzymali ją od Władysława, księcia opolskiego, w 1257 roku. Od tamtej pory ta śląska parafia nie zrywała z zakonem więzi. W 1780 roku proboszcz - ks. Ludwik Bojarski - znalazł w okolicy pokłady węgla kamiennego i otrzymał pole górnicze “Księżna Jadwiga”. Wówczas powstała tu pierwsza kopalnia, której właścicielami byli Miechowici. W 1791 roku rozpoczęto wydobycie w rejonie dzisiejszego dworca kolejowego Chorzów - Miasto (kopalnia “Król”). W 1802 roku uruchomiono hutę “Królewską”.

Podział parafii św. Barbary, budowa nowego kościoła

Gwałtowny rozwój miasta sprawił, że niemal zaraz po wybudowaniu kościoła pw. św. Barbary zaistniała potrzeba budowy kolejnego. W 1868 roku ówczesny proboszcz parafii św. Barbary - ks. Edward Deloch - zauważył duszpasterską konieczność postawienia nowego kościoła. 1 października 1870 zakupiona została parcela. Wiosną 1873 roku rozpoczęła się budowa kościoła w stylu neoromańskim. Kamień węgielny poświęcono 22 czerwca 1873. Kościół św. Jadwigi poświęcił 18 października 1874 ks. Hermann Gleich. Kazanie wygłosił słynący z pięknej polszczyzny ks. Józef Michalski z Lipin. Na początku kościół św. Jadwigi był kościołem filialnym św. Barbary. Następca zmarłego w 1883 roku księdza Delocha - ks. Paweł Łukaszczyk - wzbogacił wnętrze kościoła ołtarzami bocznymi (Matki Boskiej i Krzyża Świętego), a także stacjami Drogi Krzyżowej. Na wieżach zawieszono dzwony, które zabrzmiały po raz pierwszy 27 października 1887. W 1888 roku w czasie pobytu kard. Georga Koppa w Królewskiej Hucie pojawiła się myśl podziału parafii św. Barbary, liczącej już wówczas 40 tysięcy ludzi. W ten sposób powstała parafia św. Jadwigi z 18 tysiącami wiernych. 1 lipca 1889 powołany został kuratus w osobie ks. Franciszka Tylli. 7 czerwca 1893 ks. Tylla stał się proboszczem samodzielnej już parafii. Probostwo zakończono budować w 1894 roku.

W 1889 roku zakupiono pierwszy grunt pod cmentarz parafialny. Dziesięć lat później zbudowano na cmentarzu kaplicę według projektu Ludwika Schneidera. Przewidując, że cmentarz szybko okaże się niewystarczający, w 1911 roku wydzierżawiono teren pod cmentarz w Nowych Hajdukach. W 1928 roku ozdobiono kościół sześcioma witrażami. W 1952 roku zainstalowano w kościele centralne ogrzewanie oraz nagłośnienie. Postawiono balaski i ambonę. Wykonano także polichromię według koncepcji profesora Adama Bunscha – odtąd artysta przez kilkanaście lat (aż do śmierci) wykonywał swoje prace na potrzeby kościoła św. Jadwigi.

19 października 1974 ks. Romuald Rak w uroczystej procesji wprowadził do kościoła relikwie męczenników, które miały znaleźć się w konsekrowanych ołtarzach. Następnego dnia odbyły się uroczystości 100-lecia kościoła. Bp Herbert Bednorz konsekrował kościół i trzy ołtarze: główny z relikwiami męczenników Placyda i Klemencji, ołtarz Najświętszego Serca Jezusa z relikwiami męczenników Perpetuusa i Felicjana oraz ołtarz Matki Boskiej z relikwiami męczenników Seweriana i Amancji.

Bractwa i stowarzyszenia

Od 1883 roku przy kościele działa Bractwo Różańcowe, a od 1884 roku także Katolicki Związek Ludowy. Od 1891 roku istniały: III Zakon Franciszkański, Bractwo Trzeźwości i Żywy Różaniec, od 1892 roku Stowarzyszenie Alojzjanów, od 1894 roku Związek Abstynentów, Konferencja Pań św. Wincentego à Paulo, Bractwo Pocieszenia, Bractwo Straży Honorowej, Bractwo Bożego Ciała i Bractwo Najświętszego Sakramentu Ołtarza, a od 1895 roku Bractwo Godziny Świętej i Komunii Wynagradzającej. W 1896 roku założono Bractwo Pocieszenia i Stowarzyszenie św. Rodziny. Od roku 1899 działały: Sodalicja Mariańska Panien i Młodzieńców i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. W 1904 roku zaczęło działać Bractwo Matek Chrześcijańskich, a w 1905 roku Dzieło Dziecięctwa Pana Jezusa. Od 1907 roku funkcjonowało Stowarzyszenie Kobiet Pracujących. Jak zatem widać, od samego początku życie religijne i duchowe było bogate i dzięki staraniom proboszcza rozwijało się intensywnie.

Zgromadzenia zakonne

W 1894 roku ksiądz Tylla sprowadził na teren parafii siostry sercanki. Klasztor wraz z przychodnią dla chorych i ochronką dla dzieci przy dzisiejszej ulicy Powstańców stanął w 1896 roku. Drugi klasztor (przy ulicy Katowickiej) zaczął działalność w roku 1912. Dwa lata po nieudanej próbie założenia w Polsce prowincji sercanek, w 1926 roku siostry te zostały zastąpione w klasztorze przy ulicy Powstańców przez siostry Zgromadzenia św. Wincentego a Paulo, tzw. szarytki. Swój drugi dom (przy ulicy Katowickiej) siostry sercanki sprzedały. W październiku 1985 roku w Chorzowie Starym zamieszkały Siostry Misjonarki Miłości. Otwarcia domu dokonała Matka Teresa z Kalkuty - dziś już Święta. W Domu Parafialnym parafii św. Jadwigi siostry prowadziły kuchnię dla biednych.

Grupy, wspólnoty, ruchy

Przy parafii działają liczne grupy i wspólnoty: chór parafialny, III Zakon Franciszkański, Klub Seniora, Legion Maryi i działająca przy nim Grupa “Patrycjuszy”,Dzieci Maryi, Ruch Światło-Życie. Na terenie parafii spotykają się diecezjalne diakonie Ruchu. Działa tu także grupa Odnowy w Duchu Świętym, Duszpasterstwo Akademickie, funkcjonuje hospicjum o zasięgu chorzowskim. Grupa AA “Florian” spotyka się także na terenie parafii, działa tu silny zespół charytatywny, prężny jest Żywy Różaniec. Tu ma siedzibę Biuro Radia Maryja, a przy klasztorze sióstr szarytek pracuje ochronka.

Proboszczowie

Bibliografia

J. Kurek, Z dziejów kościoła i parafii św. Jadwigi w Chorzowie, Chorzów 1999; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 99; G. Kusze, Duszpasterstwo w parafii św. Jadwigi w Chorzowie w okresie międzywojennym Katowice 1986, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Rzepka, Żywa różnorodność. Panorama parafii św. Jadwigi w Chorzowie, GN 2006, nr 6, (dodatek katowicki), s. 14-15; M. Rzepka, Duszpasterski kombinat. Parafia św. Jadwigi w Chorzowie, GN 2004, nr 44, (dodatek katowicki), s. 28; D. Głazek, Domus Celeberrima, architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 130.