Parafia św. Józefa w Krasowach

Z e-ncyklopedia
Krasowy oltarz.jpg

Parafię św. Józefa w Krasowach erygowano 1 sierpnia 1925. Pierwsza udokumentowana wzmianka o wsi Krasowy pochodzi z dokumentu sprzedaż sołectwa wolnego w Lędzinach spisanego 24 czerwca 1295 w Staniątkach. Od początku istnienia Krasowy należały do parafii lędzińskiej. Sytuacja zmieniła się pod koniec XVI wieku w wyniku postępów reformacji na tym terenie. Baltazar Promnitz, pan na Pszczynie, odkupił Lędziny, a wraz z nimi opustoszałą wieś Krasowy. Promnitz - protestant zgodził się, aby parafia lędzińska pozostała katolicką, natomiast Krasowy decyzją Promnitza zostały przydzielone do parafii bieruńskiej, która w międzyczasie dostała się w ręce protestanckiego pastora. W 1799 roku Krasowy wróciły do parafii lędzińskiej.

Ok. 1903 roku wierni z Krasów rozpoczęli starania o zdobycie terenu pod przyszły kościół. Wybuch pierwszej wojny światowej odsunął w czasie budowę. Do idei budowy kościoła powrócono w 1918 roku. Wtedy to mieszkańcy wsi: Wesoła, Kosztowy i Krasowy na nowo rozpoczęli starania o utworzenie parafii. Przyczyną była odległość od kościoła macierzystego wynosząca od 7 do 11 km. Wydzierżawiono jedno z pomieszczeń karczmy kosztowskiej na tymczasową kaplicę, w której odprawiano nabożeństwa. 1 maja 1919 rozpoczęto wykopy pod mury mającego powstać kościoła. W połowie października budynek w stanie surowym był gotowy. Kościół zbudowano w środku wsi Krasowy, mniej więcej w równej odległości między Wesołą a Kosztowami. Projekt architektoniczny wykonał architekt Kokoszyński. Budowę nadzorował ks. Jan Wodarz, który następnie został pierwszym proboszczem erygowanej 1 sierpnia 1925 parafii.

Budowniczy kościoła i pierwszy proboszcz parafii był uprzednio wikariuszem w Bogucicach. To zapewne jest wyjaśnieniem faktu, iż stacje drogi krzyżowej w Krasowach zostały wypożyczone z kościoła bogucickiego. Zaprowadzenia Drogi Krzyżowej i poświęcenia stacji dokonał o. Jan Adamski OFM w dniu 9 XI 1928. Jego następca zmienił pierwotne obrazy na płaskorzeźby obrazujące mękę i śmierć Chrystusa. Ostatecznie proboszcz ks. Wiktor Zajusz w 2000 roku przywrócił w kościele pierwotne obrazy, poddając je uprzednio renowacji.

Największe zasługi w organizacji parafii wniósł jej pierwszy proboszcz ks. Jan Wodarz. Dobrze wykształcony, posiadał bardzo bogatą bibliotekę teologiczną. Założył Kongregację Mariańską Panien i Młodzieńców, następnie Trzeci Zakon Franciszkański, Żywy Różaniec, Bractwo Najświętszego Serca Pana Jezusa, Bractwo Matek Chrześcijańskich, Apostolstwo Mężów, Kółko św. Józefa, stowarzyszenie misyjne Dzieło Dziecięctwa Pana Jezusa, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej. Z danych liczbowych wynika, iż w okresie międzywojennym ponad połowa mieszkańców należała do organizacji parafialnych. W 1933 roku ks. Wodarz zaprosił do parafii siostry służebniczki, które zajęły się ambulatoryjną opieką nad chorymi. Były w parafii do 1996 roku. Do domu, który siostry zajmowały, wprowadzili się księża saletyni, zajmujący się pracą na misjach.

Kapliczki i krzyże przydrożne

Na terenie parafii rozsiane są liczne kapliczki oraz krzyże przydrożne. Do zagadkowych należy krzyż przydrożny na tzw. Wisieloku – znajdujący się w jednym z przysiółków krasowskich. Leży na dawnych torfowiskach. Wielu ludzi idąc pieszo skracało sobie drogę z Imielina do Murcek, i według legendy, straciło życie. Obecnie krzyż stoi na odludziu. Natomiast krzyż przydrożny na tzw. Przysiółku Hofmann jest prawdopodobnie typowym śladem po cmentarzu ofiar cholery z XVII wieku.

Proboszczowie

Bibliografia

Ustanowienie parafji Krasowy, RAA 1925, nr 28, s. 152; Dekret o zmianie granic parafii, WD 1958, nr 3, s. 61-62; L. Musioł, Monografia historyczna miejscowości Krasowy, Kosztowy, Ławki, mps, Archiwum parafialne; Katalog Archidiecezji Katowickiej, część 2, Dekanaty i parafie, Katowice 2005; Straty wojenne zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, T. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 176-177.