Parafia św. Barbary w Chorzowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Linia 3: Linia 3:
[[Plik:Chorzow_barbara15.jpg|right|thumb|250px]]
[[Plik:Chorzow_barbara15.jpg|right|thumb|250px]]
==Nowa parafia w Królewskiej Hucie==
==Nowa parafia w Królewskiej Hucie==
Kościół św. Barbary to najstarszy kościół katolicki kolonii Królewska Huta,  obecnie miasta Chorzowa. Od 1844 roku w Królewskiej Hucie przy ul. Bytomskiej istniał kościół protestancki, nie było świątyni katolickiej.  W 1849 roku delegacja górników i hutników na dworcu kolejowym w Świętochłowicach, poprosiła powracającego z uroczystości konsekracyjnej w Piekarach kard. [[Diepenbrock Melchior|Melchiora Diepenbrocka]]  o zezwolenie na budowę  kościoła katolickiego w Królewskiej Hucie. 31 sierpnia 1851  dokonano już poświęcenia kamienia węgielnego, a 21 listopada 1852 nastąpiło poświęcenie kościoła przez [[Ficek Alojzy|ks. kan. Alojzego Ficka]].  Kościół wówczas był jednonawowy, z ramionami poprzecznymi w kształcie krzyża i miał około 30 metrów. Do jego budowy użyto ciosanego piaskowca. W 1852 roku pierwszym administratorem parafii został ustanowiony ks. Jan Kleinert. Pierwotny wygląd  kościoła św. Barbary różnił się od tego, który możemy podziwiać dzisiaj.  Pierwszy mianowany proboszcz parafii Ks. Edward Deloch w 1861 roku postawił w prezbiterium ołtarz z obrazem [[św. Barbary|św. Barbary]], a w 1863 roku zakupił zegar na wieżę kościoła.  W ciągu kolejnych lat kościół stopniowo rozbudowywano aż do 1894 roku, kiedy to nastąpiła gruntowana przebudowa, której wynikiem jest istniejący do dzisiaj kształt kościoła – jego bryła, rzut oraz wnętrze. Autorem projektu ostatniej przebudowy kościoła był [[Jackich Paweł|Paweł Jackisch]] (1825-1913).  
Kościół św. Barbary to najstarszy kościół katolicki kolonii Królewska Huta,  obecnie miasta Chorzowa. Od 1844 roku w Królewskiej Hucie przy ul. Bytomskiej istniał kościół protestancki, nie było świątyni katolickiej.  W 1849 roku delegacja górników i hutników na dworcu kolejowym w Świętochłowicach, poprosiła powracającego z uroczystości konsekracyjnej w Piekarach kard. [[Diepenbrock Melchior|Melchiora Diepenbrocka]]  o zezwolenie na budowę  kościoła katolickiego w Królewskiej Hucie. 31 sierpnia 1851  dokonano już poświęcenia kamienia węgielnego, a 21 listopada 1852 nastąpiło poświęcenie kościoła przez [[Ficek Alojzy|ks. kan. Alojzego Ficka]].  Kościół wówczas był jednonawowy, z ramionami poprzecznymi w kształcie krzyża i miał około 30 metrów. Do jego budowy użyto ciosanego piaskowca. W 1852 roku pierwszym administratorem parafii został ustanowiony ks. Jan Kleinert. Pierwotny wygląd  kościoła św. Barbary różnił się od tego, który możemy podziwiać dzisiaj.  Pierwszy mianowany proboszcz parafii Ks. Edward Deloch w 1861 roku postawił w prezbiterium ołtarz z obrazem [[św. Barbara|św. Barbary]], a w 1863 roku zakupił zegar na wieżę kościoła.  W ciągu kolejnych lat kościół stopniowo rozbudowywano aż do 1894 roku, kiedy to nastąpiła gruntowana przebudowa, której wynikiem jest istniejący do dzisiaj kształt kościoła – jego bryła, rzut oraz wnętrze. Autorem projektu ostatniej przebudowy kościoła był [[Jackich Paweł|Paweł Jackisch]] (1825-1913).  


Pierwotny kościół parafii św. Barbary to część dzisiejszej nawy głównej, do zachodniego przęsła transeptu. Prawdopodobnie był on niższy od kościoła dzisiaj istniejącego. Staraniem ówczesnego administratora parafii ks. Roberta Uherka w 1859 roku dobudowano do niego wieżę – kwadratową, z górą wieloboczną, nakrytą hełmem stożkowym. W latach 1876 – 1877 w czasie następnej rozbudowy poszerzono kościół o dwie kaplice od strony cmentarza, tworząc w ten sposób rodzaj nawy bocznej. Kościół św. Barbary należy do budowli eklektycznych stylistycznie tzn. jest kościołem neogotyckim z elementami neoromańskimi.  
Pierwotny kościół parafii św. Barbary to część dzisiejszej nawy głównej, do zachodniego przęsła transeptu. Prawdopodobnie był on niższy od kościoła dzisiaj istniejącego. Staraniem ówczesnego administratora parafii ks. Roberta Uherka w 1859 roku dobudowano do niego wieżę – kwadratową, z górą wieloboczną, nakrytą hełmem stożkowym. W latach 1876 – 1877 w czasie następnej rozbudowy poszerzono kościół o dwie kaplice od strony cmentarza, tworząc w ten sposób rodzaj nawy bocznej. Kościół św. Barbary należy do budowli eklektycznych stylistycznie tzn. jest kościołem neogotyckim z elementami neoromańskimi.  

Wersja z 20:40, 27 maj 2010

Chorzow barbara21.jpg
Chorzow barbara32.jpg
Chorzow barbara15.jpg

Nowa parafia w Królewskiej Hucie

Kościół św. Barbary to najstarszy kościół katolicki kolonii Królewska Huta, obecnie miasta Chorzowa. Od 1844 roku w Królewskiej Hucie przy ul. Bytomskiej istniał kościół protestancki, nie było świątyni katolickiej. W 1849 roku delegacja górników i hutników na dworcu kolejowym w Świętochłowicach, poprosiła powracającego z uroczystości konsekracyjnej w Piekarach kard. Melchiora Diepenbrocka o zezwolenie na budowę kościoła katolickiego w Królewskiej Hucie. 31 sierpnia 1851 dokonano już poświęcenia kamienia węgielnego, a 21 listopada 1852 nastąpiło poświęcenie kościoła przez ks. kan. Alojzego Ficka. Kościół wówczas był jednonawowy, z ramionami poprzecznymi w kształcie krzyża i miał około 30 metrów. Do jego budowy użyto ciosanego piaskowca. W 1852 roku pierwszym administratorem parafii został ustanowiony ks. Jan Kleinert. Pierwotny wygląd kościoła św. Barbary różnił się od tego, który możemy podziwiać dzisiaj. Pierwszy mianowany proboszcz parafii Ks. Edward Deloch w 1861 roku postawił w prezbiterium ołtarz z obrazem św. Barbary, a w 1863 roku zakupił zegar na wieżę kościoła. W ciągu kolejnych lat kościół stopniowo rozbudowywano aż do 1894 roku, kiedy to nastąpiła gruntowana przebudowa, której wynikiem jest istniejący do dzisiaj kształt kościoła – jego bryła, rzut oraz wnętrze. Autorem projektu ostatniej przebudowy kościoła był Paweł Jackisch (1825-1913).

Pierwotny kościół parafii św. Barbary to część dzisiejszej nawy głównej, do zachodniego przęsła transeptu. Prawdopodobnie był on niższy od kościoła dzisiaj istniejącego. Staraniem ówczesnego administratora parafii ks. Roberta Uherka w 1859 roku dobudowano do niego wieżę – kwadratową, z górą wieloboczną, nakrytą hełmem stożkowym. W latach 1876 – 1877 w czasie następnej rozbudowy poszerzono kościół o dwie kaplice od strony cmentarza, tworząc w ten sposób rodzaj nawy bocznej. Kościół św. Barbary należy do budowli eklektycznych stylistycznie tzn. jest kościołem neogotyckim z elementami neoromańskimi.

Obraz w św. Barbary z ołtarza głównego pochodzi z kopalni "Król". Obrazy boczne: św. Józefa i św. Floriana, znajdujące się w ołtarzu głównym malował Ferdinand Winter.

Kaplica Krzyża Świętego

Nie jest znana geneza powstania kaplicy Cudownego Krzyża w kościele parafialnym. Jedna z wersji potwierdzana przez przez najstarszych parafian zakłada, że może wiązać się to z wydarzeniem przypisywanym stygmatyczce Teresa Neumann z Konnersreuth, która zalecić wysyłanie w czasie II wojny światowej rannych żołnierzy do cudownego krzyża w kościele św. Barbary w Królewskiej Hucie.

W latach posługi ks. Norberta Sklarka, kościół został poddany gruntownemu remontowi. Polichromię zaprojektował i wykonał artysta malarz Witold Pałka z Katowic w 1989. Witraże w Prezbiterium oraz wystrój kaplicy Św. Krzyża zaprojektował artysta plastyk Wiktor Ostrzołek. W 2006 roku została oczyszczona i poddana konserwacji wieża kościoła, a w latach 2007- 2008 oczyszczono i poddano konserwacji elewację kościoła.

Ks. proboszcz Józef Gawlina - Biskupem Polowym WP

11 lutego 1933 decyzją ówczesnego papieża Piusa XI prob. Józef Gawlina został mianowany biskupem polowym Wojska Polskiego. Konsekracja na bpa odbyła się w kościele św. Barbary w Królewskiej Hucie 19 marca 1933 w obecności licznego duchowieństwa oraz władz wojskowych. Sakry biskupiej dokonał prymas kard. August Hlond, a współkonsekratorami byli bp-i Wincenty Tymieniecki oraz Stanisław Adamski. W uroczystości wzięli udział m.in. generałowie: Kazimierz Sosnkowski, Józef Zając oraz Tadeusz Kasprzycki. Wydarzenie to zostało uwiecznione na drzwiach od zakrystii w prezbiterium kościoła. Parafia posiada relikwie Krzyża Świętego potwierdzone dokumentem papieskim oraz inne relikwie św. m.in. Św. Stanisława Kostki, Św. Teresy z Lisieux oraz Św. Alojzego Gonzagi.

Patrz również:

Proboszczowie

Bibliografia

J. Chrząszcz, Historia Parafii świętej Barbary w Królewskiej Hucie [Chorzów] na Górnym Śląsku z powodu 50–letniego Jubileuszu, Królewska Huta 1902; Z dziejów parafii św. Barbary w Chorzowie, red. J. Myszor, Chorzów 1998; I. Kozina, Architektura sakralna Chorzowa na łamach „Zentralblatt der Bauverwaltung“, [w:] Kultura i obyczajowość mieszkańców Chorzowa w XIX i XX wieku, red. J. Kurek, Chorzów 2001, s. 65-84; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 98; Strona Internetowa parafii.