Parafia św. Barbary i św. Józefa w Jastrzębiu Zdroju

W październiku 1972 roku władze wojewódzkie, po rozmowach z Kurią Diecezjalną, nie zgodziły się na wybudowanie murowanego kościoła na osiedlu „Przyjaźń" w Jastrzębiu, ale wyraziły zgodę na przeniesienie do Jastrzębia drewnianego kościoła z Jedłownika koło Wodzisławia.

W 1974 roku przeprowadzono ekspertyzę budowlaną stanu technicznego zabytkowego kościoła w Jedłowniku, który miał zostać przeniesiony do Jastrzębia. Autor ekspertyzy, Hubert Krypczyk, ustalił znaczne zagrzybienie konstrukcji drewnianej oraz nieszczelne pokrycie dachowe, powodujące dość szybki rozkład drewna. Zabytkowy kościół niszczał bardzo szybko, dlatego koniecznym było przystąpienie do jak najszybszych prac związanych z jego przeniesieniem. Odbywały się one równolegle to znaczy przygotowanie do rozbiórki kościoła w Jedłowniku i przygotowania terenu pod kościół w Jastrzębiu.

Działka, na której miał być posadowiony przeniesiony kościół, posiadała silny spadek terenu w kierunku północnym. Działka ta była nie zadrzewiona i nie uzbrojona. Ze względu na duży spadek terenu, jak również dla zapewnienia drewnianemu kościółkowi odpowiednich warunków hydrometrycznych, miał on zostać cały podpiwniczony. Piwnice miały być przeznaczone dla celów gospodarczych i magazynowych, jak również miało być wydzielone pomieszczenie na kancelarię i małe lapidarium sakralne. Obecnie w piwnicach znajdują się salki katechetyczne, służące różnym grupom parafialnym na ich spotkania, a także sklepik parafialny i biblioteka z czytelnią.

8 lipca 1974 bp Józef Kurpas poświęcił kamień węgielny pod zabytkową świątynię. Prace przy budowie wykonywali spontanicznie i bezinteresownie miejscowi mieszkańcy, fachowcy różnych zawodów. Przede wszystkim zaś pracowali górnicy. Konstrukcję drewnianą i gontowe pokrycie dachu wykonali specjaliści z Żywca. Wszystkie uszkodzone elementy starej konstrukcji zostały zastąpione nowym drewnem, a więc: całe odeskowanie zewnętrzne i wewnętrzne ściany, jak również strop. Nowym jest też gontowe pokrycie dachu. Całością prac, począwszy od rozbiórki kościoła w Jedłowniku, przewożenia konstrukcji i rozpoczęcia budowy nowego kościoła kierował i koordynował dotychczasowy administrator wspólnoty wiernych zgromadzonej przy kaplicy pod wezwaniem św. Józefa ks. Rudolf Jeziorski. 3 grudnia 1974 kościół został poświęcony.

Nowy kościół powstał na miejscu dotychczasowej kaplicy, która ze względu na swoją ciasnotę nie mogła zaspokoić potrzeb religijnych wiernych tamtejszej parafii. Parafia została erygowana 1 lutego 1976.

Po poświęceniu kościoła, dotychczasowy ośrodek życia religijnego czyli kaplicę św. Józefa zaadaptowano na budynek mieszkalny dla księży, a więc na probostwo.

Kościół ten, decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Katowicach z dnia 5 sierpnia 1966 wpisany został w rejestr zabytków. Wielką wartość artystyczną i historyczną w kościele stanowią: Ołtarz zabytkowy przylegający do ścian, z obrazem św. Barbary oraz zabytkowa ambona z obrazami czterech ewangelistów, malowanych na desce z XVII wieku. Obrazy te były konserwowane w roku 1980 przez mgra Jana Gałaszka - konserwatora przy Muzeum Wnętrz Zamku w Pszczynie. Obraz "Madonna z Dzieciątkiem" o wymiarach 120 x 100 cm, pochodzi z XIX wieku. Jego autor jest nieznany. Obraz ten był konserwowany przez Lecha Krzemińskiego.

Proboszczowie

• ks. Rudolf Jeziorski budowniczy i duszpasterz (1971-1976), proboszcz (1976)
• ks. Paweł Kasza (1976-1997)
• ks. Czesław Szaforz (1997-nadal)