Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach

Z e-ncyklopedia

Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach

Pierwszym źródłowym zapisem dotyczącym Woszczyc jest uchwała Kapituły Generalnej cystersów w Centeaux z 1238 roku, w której znajduje sie wzmianka o ufundowaniu przez kanclerza księcia Galroniae konwentu na terenie parafii "Vosic". Realizacją tego przedsięwzięcia mieli się zająć cystersi z małopolskiego Jędrzejowa wspierani przez mieszkanców z Żor i współbraci z Mogiły i Sulejowa. Koncepcja ta jednak upadła z powodu najazdu Mongołów w 1241 roku. Dopiero po najeździe tatarskim rozpoczęła się budowa konwentu w Rudach, choć historycy nie są zgodni co do tego, czy klasztor w Woszczycach już wtedy istniał, czy też dopiero planowano jego budowę. W 1283 roku w wyniku umowy doszło do zamiany majatków i Woszczyce stały sie własnościąStefana Zbronowicza z Żernicy.

Wieś w 1326 roku znalazła się w spisie świętopietrza dekanatu oświęcimskiego. W średniowieczu na terenie parafii mieszkałao 350-420 osób. W pierwszej połowie XVI wieku miejscowośc podlegała biskupstwu krakowskiemu, wchodząc w skład wspomnianego dekanatu oświęcimskiego, a potem pszczyńskiego. W 1812 roku Woszczyce znalazły się pod jurysdykcją biskupa wrocławskiego. Na przełomie XVI i XVII wieku opiekę nad parafią sprawowali duchowni protestanccy. Działania wojenne doprowadziły do zniszenia świątyni, co doprowadziło do wybudowania nowego kościoła w 1682 roku. Pierwsza informacja o jego gruntownej renowacji pochodzi z 1749 roku. Pod koniec XVIII wieku zbudowano w Woszczycach szkołę parafialną, a w 1812 roku postawiono nową murowaną plebanię. Obecny kościół jest już co najmniej trzecim z woszczyckich kościołów, jej projektantem był królewski inspektor budowlany Moebius z Wielkich Strzelec. Kościół został wzniesiony w latach 1878-1880. Budowla zawiera elementy architektoniczne charakterystyczne dla stylów romańskiego, gotyckiego i renesansowego. Obecnie parafia liczy 1124 wiernych.

Proboszczowie

Bibliografia

Dekanat Orzesze, R. Ratajczak, S. Zarzycka, Czerwionka-Leszczyny 2009, s. 57-65.