Parafia św. Anny w Zabrzu: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Zaistnienie Zabrza jest związane z powstawaniem osad na tych terenach w drugiej połowie XIII wieku. Pierwsza zmianka o Zabrzu znajduje się w Liber FundationisEpiscopatusVratislaviensis z 1305 r. tam w rozdziale „RegistrumUjazdense” wyliczone są osady wyliczone do „prokuracji ujazdowskiej”. Nazwa miasta wzięła się z dwóch wyrazów: „za” oraz „debrze” i oznaczała okolicę „za dołem”, „za doliną”.
==Parafia św. Anny w Zabrzu==
[[Plik:Zabrze Anny1.jpg|right|thumb]]
Powstanie Zabrza jest związane z osadnictwem na tych terenach w drugiej połowie XIII wieku. Pierwsza wzmianka o osadzie została zamieszczona w ''Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis'' spisanej ok. 1290-1305 roku. Tam, w „Registrum  Ujazdense” zostały spisane wsie należące do „prokuracji ujazdowskiej”. Nazwa miasta pochodzi z połączenia dwóch wyrazów: „za” oraz „debrze” i oznacza okolicę „za dołem”, „za doliną”.
Parafia swój początek wzięła wraz z rozrostem parafii św. Andrzeja. Gdy liczba parafian zaczęła rosnąć rada parafialna wykonała krok naprzód kierując prośbę do Kurii Wrocławskiej o wyrażenie opinii dotyczącej budowy nowego kościoła w Zabrzu. Ówczesny biskup wrocławski Kard. Georg von Kopp przychylnie odniósł się do prośby Rady Parafialnej. Na projektanta został wybrany Królewski Powiatowy Radca Budowlany ErvinBlau z Bytomia oraz Emil Stahl- architekt. W maju 1987 roku otrzymano zgodę na budowę.
Początki parafii są związane z rosnącą liczbą ludności w [[Parafia św. Andrzeja w Zabrzu|parafii św. Andrzeja]]. W tej sytuacji Rada Parafialna skierowała prośbę do kurii wrocławskiej o wyrażenie opinii dotyczącej budowy nowego kościoła w Zabrzu. Ówczesny biskup wrocławski [[Kopp Georg|kard. Georg Kopp]] przychylnie odniósł się do wniosku wspomnianego gremium. Kościół zaprojektowali Ervin Blau z Bytomia, Królewski Powiatowy Radca Budowlany oraz architekt Emil Stahl. W maju 1897 roku otrzymano zgodę na budowę.


Kamień węgielny pod budowę świątyni został poświęcony 6.09.1897 r.
Kamień węgielny został poświęcony 6 września 1897. Fundusze na budowę pozyskiwano ze zbiórek przeprowadzanych w dniu wypłaty w placówkach kopalnianych, a także dzięki dużej hojności miejscowej ludności. Otrzymano także dotacje z kurii wrocławskiej i Funduszu Wolnych Kuksów. Jesienią 1899 roku kościół był gotowy w stanie surowym. W grudniu tegoż roku umocowano na wieży krzyż oraz w dzwonnicy zamontowano 4 dzwony noszące imiona: ''Anna'', ''Leon'', ''Jerzy'' oraz ''Henryk''. W 1917 roku zostały one przetopione na armaty. W 1900 roku ostatecznie ukończono wystrój wnętrza.
Fundusze na budowę były pozyskiwane ze zbiórek przeprowadzanych w dniu wypłaty w placówkach kopalnianych, a także z dużej hojności tamtejszej ludności. Pozyskano także dotacje od kurii wrocławskiej, funduszu kuksu.  
Jesienią 1899 roku kościół był gotowy w stanie surowym. W grudniu tego samego roku umocowano na wieży krzyż oraz w dzwonnicę wmontowano 4 dzwony o imionach: Anna, Leon, Jerzy oraz Henryk, które w 1917 roku zostały przetopione na armaty. Rok 1900 był czasem na ostateczne wykończenie wnętrza.


W kościele ustawiono 3 ołtarze: główny i dwa boczne, ławki, ambonę, chrzcielnicę i 4 konfesjonały. Kościół ma 58 metrów długości i 20 metrów szerokości przez środek bocznych ław, zaś wysokość od posadzki do szczytu kopuły wynosi 17 metrów. Kościół zbudowany jest na planie krzyża rzymskiego, ma 3 nawy pod jednym dachem, sklepienie zaś jest krzyżowo-żebrowe z emporami nad bocznymi nawami i poprzecznymi ramionami krzyża. Do jego wnętrza prowadzi 7 bram. Na chórze znajdują się 49-głosowe organy piszczałkowe opus 557 z 1900 roku, które zostały wykonane przez firmę „Schlag&Söhne” ze Świdnicy. Architektoniczna całość budowli wykazuje wpływy stylu romańskiego, połączonego z elementami stylu gotyckiego.
W kościele ustawiono 3 ołtarze - główny i dwa boczne, ławki, ambonę, chrzcielnicę i 4 konfesjonały. Budowla ma 58 m długości, 20 m szerokości i 17 m wysokości. Trzynawowy kościół został zbudowany na planie krzyża rzymskiego, posiada sklepienie krzyżowo-żebrowe z emporami nad bocznymi nawami i poprzecznymi ramionami krzyża. Do jego wnętrza prowadzi 7 bram. Na chórze znajdują się 49-głosowe organy piszczałkowe opus 557 z 1900 roku, które zostały wykonane przez firmę „Schlag & Söhne” ze Świdnicy. Architektonicznie budowla przedstawia wpływy stylu romańskiego, połączonego z elementami stylu gotyckiego.


Konsekracja miała miejsce 9 października 1900 roku przez kardynała Grzegorza von Georg von Kopp.  
Konsekracji kościoła 9 października 1900 dokonał kard. Kopp. 1 sierpnia 1905 poświęcono cmentarz, zaś 11 grudnia tegoż roku erygowano parafię. Od początku wspólnota była dwujęzyczna. Msze św. i nabożeństwa odprawiano w języku polskim i niemieckim. Pierwszym proboszczem nowo powstałej parafii został [[Peschka Jan|ks. Jan Peschke]]. Jego pierwszą decyzją było wydzielenie terenu przyparafialnego pod budowę probostwa, domu parafialnego oraz klasztoru sióstr służebniczek. Zakonnice prowadziły tutaj przychodnię oraz przedszkole.
1 Sierpnia 1905 miało miejsce poświęcenie parafialnego cmentarza, zaś 11 grudnia tego samego roku erygowano parafię.Od początku parafia była dwujęzyczna. Msze Święte i nabożeństwa odprawiano w języku polskim i niemieckim. Na pierwszego proboszcza nowo powstałej parafii ustanowiono ks. Jan Peschka. Jego pierwsza decyzją jako gospodarza było wydzielenie terenu przyparafialnego pod budowę probostwa, domu parafialnego oraz klasztoru Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.W tym klasztorze siostry prowadziły przychodnię oraz przedszkole dla dzieci.


Podczas I i II wojny światowej kościół i probostwo nie doznały większych szkód.  
Podczas I i II wojny światowej kościół i probostwo nie doznały większych szkód. Po zakończeniu działań wojennych kościół był kilkakrotnie malowany. W 1985 roku administrację parafii przejął [[Kusche Józef|ks. Józef Kusche]]. Za jego rządów wykonano wiele gruntownych remontów. Do najbardziej znaczących należą: wymiana znacznej części posadzki, nawy oraz [[prezbiterium]] z nowym marmurowym ołtarzem, który 6 grudnia 1998 konsekrował [[Wieczorek Jan|bp Jan Wieczorek]]. Przeprowadzono także gruntowny remont dachu oraz zainstalowano oświetlenie frontu kościoła. 17 listopada 2010 organy zostały wpisane do rejestru zabytków ruchomych województwa śląskiego. Ich remont w 2010 roku został wykonany przez mgr inż. Henryka Hobera z Olesna.
Po wojnie świątynia parafialna była kilkakrotnie malowana. Z końcem października parafię przejął ks. Józef Kusche. Za jego proboszczowania wykonano wiele gruntownych remontów. Do najbardziej znaczących należą: wymiana znacznej części posadzki, nawy oraz prezbiterium z nowym marmurowym ołtarzem, którego konsekrował bp Jan Wieczorek  
 
6 grudnia 1998r. Przeprowadzono także gruntowny remont dachu oraz zainstalowano oświecenie frontu kościoła. 17 listopada 2010 roku organy zostały wpisane do rejestru zabytków ruchomych województwa śląskiego. Remont organów został wykonany w 2010 roku przez pana mgr inż. Henryka Hobera z Olesna.
Na terenie parafii znajdują się dwie kaplice: pw. Trójcy Świętej w domu parafialnym (ul. 3 Maja 18) oraz pw. Matki Bożej Bolesnej w Klinice Śląskiego Uniwersytetu Medycznego (ul. 3 Maja 13).
Na terenie parafii znajdują się dwie kaplice: pw. Trójcy Świętej w domu parafialnym
(ul. 3 Maja 18), oraz pw. Matki Bożej Bolesnej w Klinice Akademii Medycznej (ul. 3 Maja 13) Obecnym proboszczem parafii jest ks. Grzegorz Skop.  


==Bractwa i stowarzyszenia==
==Bractwa i stowarzyszenia==
Na terenie parafii działają takie grupy i stowarzyszenia:
Na terenie parafii działają grupy i stowarzyszenia:
*[[Ruch Światło-Życie]]
*[[Odnowa w Duchu Świętym]]; grupa „Misericordia”
*Chór parafialny
*Schola Dziecięca
*Śląska Szkoła Ikonograficzna
*Szafarze Nadzwyczajni  Komunii Świętej
*Ministranci
*Grupa AA
*[[Ruch Szensztacki|Grupa Szensztat]]
*Parafialny Zespół Charytatywny Caritas
*Ochronka św. Marcina
*Klub Inteligencji Katolickiej
*[[Dzieci Maryi]]
*[[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]]


• Domowy Kościół Ruchu Światło – Życie
==Gazetka parafialna==
• Odnowa w Duchu Świętym; grupa „Misericordia”
*[[Informator parafialny – parafia św. Anny w Zabrzu]]
• Chór parafialny
• ScholaDziecięca
• Śląska Szkoła Ikonograficzna
• Szafarze Nadzwyczajni  Komunii Świętej
• Ministranci
• Grupa AA
• Grupa Szensztat
• Parafialny Zespół Charytatywny Caritas
• Ochronka św. Marcina
• Klub Inteligencji Katolickiej
• Dzieci Maryi
• Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży


==Proboszczowie==
==Proboszczowie==
• Ks. Jan Peschka (1904 – 1938)
*[[ks. Jan Peschka]] (1904-1938)
• Ks. Franciszek Pieruszka (1938 –1954) (1957 – 1986)
*[[ks. Franciszek Pieruszka]] (1938-1954) (1957-1986)
• Ks. Józef Kusche ( administrator 1985, 1986-2012)
*[[ks. Józef Kusche]] administrator (1985), (1986-2012)
• Ks. Grzegorz Skop ( 2012 – nadal)
*[[ks. Grzegorz Skop]] (2012-nadal)


==Bibliografia==
==Bibliografia==
J. Kusche „110 lat św.Anny w Zabrzu”, Zabrze 2010
J. Kusche, 110 lat św. Anny w Zabrzu, Zabrze 2010.
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}
[[Kategoria: Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - Z|Zabrze]]
[[Kategoria:Zabrze]]
[[Kategoria:Dekanat Zabrze]]

Aktualna wersja na dzień 01:19, 20 sty 2020

Parafia św. Anny w Zabrzu

Zabrze Anny1.jpg

Powstanie Zabrza jest związane z osadnictwem na tych terenach w drugiej połowie XIII wieku. Pierwsza wzmianka o osadzie została zamieszczona w Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis spisanej ok. 1290-1305 roku. Tam, w „Registrum Ujazdense” zostały spisane wsie należące do „prokuracji ujazdowskiej”. Nazwa miasta pochodzi z połączenia dwóch wyrazów: „za” oraz „debrze” i oznacza okolicę „za dołem”, „za doliną”.

Początki parafii są związane z rosnącą liczbą ludności w parafii św. Andrzeja. W tej sytuacji Rada Parafialna skierowała prośbę do kurii wrocławskiej o wyrażenie opinii dotyczącej budowy nowego kościoła w Zabrzu. Ówczesny biskup wrocławski kard. Georg Kopp przychylnie odniósł się do wniosku wspomnianego gremium. Kościół zaprojektowali Ervin Blau z Bytomia, Królewski Powiatowy Radca Budowlany oraz architekt Emil Stahl. W maju 1897 roku otrzymano zgodę na budowę.

Kamień węgielny został poświęcony 6 września 1897. Fundusze na budowę pozyskiwano ze zbiórek przeprowadzanych w dniu wypłaty w placówkach kopalnianych, a także dzięki dużej hojności miejscowej ludności. Otrzymano także dotacje z kurii wrocławskiej i Funduszu Wolnych Kuksów. Jesienią 1899 roku kościół był gotowy w stanie surowym. W grudniu tegoż roku umocowano na wieży krzyż oraz w dzwonnicy zamontowano 4 dzwony noszące imiona: Anna, Leon, Jerzy oraz Henryk. W 1917 roku zostały one przetopione na armaty. W 1900 roku ostatecznie ukończono wystrój wnętrza.

W kościele ustawiono 3 ołtarze - główny i dwa boczne, ławki, ambonę, chrzcielnicę i 4 konfesjonały. Budowla ma 58 m długości, 20 m szerokości i 17 m wysokości. Trzynawowy kościół został zbudowany na planie krzyża rzymskiego, posiada sklepienie krzyżowo-żebrowe z emporami nad bocznymi nawami i poprzecznymi ramionami krzyża. Do jego wnętrza prowadzi 7 bram. Na chórze znajdują się 49-głosowe organy piszczałkowe opus 557 z 1900 roku, które zostały wykonane przez firmę „Schlag & Söhne” ze Świdnicy. Architektonicznie budowla przedstawia wpływy stylu romańskiego, połączonego z elementami stylu gotyckiego.

Konsekracji kościoła 9 października 1900 dokonał kard. Kopp. 1 sierpnia 1905 poświęcono cmentarz, zaś 11 grudnia tegoż roku erygowano parafię. Od początku wspólnota była dwujęzyczna. Msze św. i nabożeństwa odprawiano w języku polskim i niemieckim. Pierwszym proboszczem nowo powstałej parafii został ks. Jan Peschke. Jego pierwszą decyzją było wydzielenie terenu przyparafialnego pod budowę probostwa, domu parafialnego oraz klasztoru sióstr służebniczek. Zakonnice prowadziły tutaj przychodnię oraz przedszkole.

Podczas I i II wojny światowej kościół i probostwo nie doznały większych szkód. Po zakończeniu działań wojennych kościół był kilkakrotnie malowany. W 1985 roku administrację parafii przejął ks. Józef Kusche. Za jego rządów wykonano wiele gruntownych remontów. Do najbardziej znaczących należą: wymiana znacznej części posadzki, nawy oraz prezbiterium z nowym marmurowym ołtarzem, który 6 grudnia 1998 konsekrował bp Jan Wieczorek. Przeprowadzono także gruntowny remont dachu oraz zainstalowano oświetlenie frontu kościoła. 17 listopada 2010 organy zostały wpisane do rejestru zabytków ruchomych województwa śląskiego. Ich remont w 2010 roku został wykonany przez mgr inż. Henryka Hobera z Olesna.

Na terenie parafii znajdują się dwie kaplice: pw. Trójcy Świętej w domu parafialnym (ul. 3 Maja 18) oraz pw. Matki Bożej Bolesnej w Klinice Śląskiego Uniwersytetu Medycznego (ul. 3 Maja 13).

Bractwa i stowarzyszenia

Na terenie parafii działają grupy i stowarzyszenia:

Gazetka parafialna

Proboszczowie

Bibliografia

J. Kusche, 110 lat św. Anny w Zabrzu, Zabrze 2010.

p • d • e
Kościoły i parafie diecezji gliwickiej
A • B • C • D • E • F • G • H • I • J • K • L • Ł • M • N • O • P • R • S • Ś • T • U • V • W • Z• Ż
Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_św._Anny_w_Zabrzu&oldid=88833”