Papkała Jan

Papkała Jan SAC (1935-2009), wykładowca

Urodził się 29 maja 1935 w Halembie, w rodzinie Jerzego i Marty. Uczęszczał do Niższego Seminarium Duchownego w Wadowicach. Strój Stowarzyszenia otrzymał w Otwocku 12 września 1952. Pierwszą profesję wieczną złożył 1 lipca 1957 w Ołtarzewie, gdzie odbywał studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął 11 czerwca 1959 w Ołtarzewie z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego.

Najpierw pracował w Gdańsku, gdzie od września 1959 roku przez dwa lata odbywał studium pastoralne. Następnie studiował psychologię wychowawczą na KUL. Kolejno pracował na placówkach w Ołtarzewie (duszpasterz 1964), Płońsku (wikariusz 1965-1968), Gdańsku (1968-1978). W latach 1972-1978 był rektorem domu i kościoła oraz kierownikiem Studium Pastoralnego. W 1978 roku został skierowany do Ołtarzewa i pełnił tam funkcję wicerektora Seminarium, a od 1979 roku profesora psychologii. Od 12 kwietnia 1978 przez trzy lata był radcą prowincjalnym. W latach 1981-1984 pełnił zadania dyrektora Krajowego Duszpasterstwa Duchowej Pomocy Powołaniom. W 1984 roku wrócił ponownie do Gdańska i związał się z tym miejscem aż do śmierci. Był tam rektorem domu przy ul. Skłodowskiej-Curie (1986-1989), później tamże duszpasterzem akademickim (1989-1995). W latach 1999-2002 był ponownie rektorem domu i kościoła przy ul. Elżbietańskiej. Był współzałożycielem w Trójmieście wielu nieformalnych grup inteligenckich – Wspólnot Apostolstwa Świeckich.

Zmarł 1 listopada 2009 w Hospicjum im. Ks. Eugeniusza Dutkiewicza SAC w Gdańsku. Mszy świętej pogrzebowej w kościele św. Elżbiety w Gdańsku przewodniczył abp Tadeusz Gocłowski. Został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. Przez 40 lat służył mądrością i pogodą ducha jako kapłan, psycholog i psychoterapeuta.

Bibliografia

S. Tylus, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki-Poznań 2013, s. 409-410; biogram opublikowany przez ks. S. Tylusa SAC: [1]