Pałac w Pogrzebieniu: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Pałac w Pogrzebieniu == | == Pałac w Pogrzebieniu == | ||
Pałac - początkowo jednopiętrowy - został wzniesiony na początku XIX wieku. W tym czasie dominium nabył Jan Nepomucen von Larisch, którego córka Luiza w 1815 roku posłibiła poetę Józefa von Eichendorffa. Kolejnym właścicielem majątku został Józef Doms, fabrykant cygar z Raciborza. W 1881 roku w pałacu prowadzono bliżej nieokreślone prace remontowe, a w rok później Artur Baildon kupił go dla swojego syna. W latach 1885- | Pałac - początkowo jednopiętrowy - został wzniesiony na początku XIX wieku. W tym czasie dominium nabył Jan Nepomucen von Larisch, którego córka Luiza w 1815 roku posłibiła poetę Józefa von Eichendorffa. Kolejnym właścicielem majątku został Józef Doms, fabrykant cygar z Raciborza. W 1881 roku w pałacu prowadzono bliżej nieokreślone prace remontowe, a w rok później Artur Baildon kupił go dla swojego syna Alexandra. W latach 1885-1887 obiekt zyskał cechy neorenesansowego pałacu we włoskim stylu willowym. Dobudowano wówczas piętro i wyposażono budowlę w wystawne schody z białego marmuru. W 1915 roku dobra pogrzebieńskie stały się własnością Jadwigi Voiht, która w 1928 roku odsprzedała je Spółce Osadniczej "Ślązak" z Katowic. 19 marca 1930 dominium przejęli salezjanie, którzy w pałacu zorganizowali niższe seminarium duchowne. W latach II wojny światowej na krótko utworzono tutaj obóz przejściowy dla niemieckich reemigrantów z Besarabii i Bukowiny. Następnie powstał w Pogrzebieniu obóz dla ludności polskiej ''Polenlager 82'' - przesiedleńców z Żywiecczyzny - który potem stał się obozem dla dzieci - ''Kinderlager''. | ||
Wersja z 17:58, 2 wrz 2014
Pałac w Pogrzebieniu
Pałac - początkowo jednopiętrowy - został wzniesiony na początku XIX wieku. W tym czasie dominium nabył Jan Nepomucen von Larisch, którego córka Luiza w 1815 roku posłibiła poetę Józefa von Eichendorffa. Kolejnym właścicielem majątku został Józef Doms, fabrykant cygar z Raciborza. W 1881 roku w pałacu prowadzono bliżej nieokreślone prace remontowe, a w rok później Artur Baildon kupił go dla swojego syna Alexandra. W latach 1885-1887 obiekt zyskał cechy neorenesansowego pałacu we włoskim stylu willowym. Dobudowano wówczas piętro i wyposażono budowlę w wystawne schody z białego marmuru. W 1915 roku dobra pogrzebieńskie stały się własnością Jadwigi Voiht, która w 1928 roku odsprzedała je Spółce Osadniczej "Ślązak" z Katowic. 19 marca 1930 dominium przejęli salezjanie, którzy w pałacu zorganizowali niższe seminarium duchowne. W latach II wojny światowej na krótko utworzono tutaj obóz przejściowy dla niemieckich reemigrantów z Besarabii i Bukowiny. Następnie powstał w Pogrzebieniu obóz dla ludności polskiej Polenlager 82 - przesiedleńców z Żywiecczyzny - który potem stał się obozem dla dzieci - Kinderlager.