Pałac w Pogrzebieniu

Pałac, najpierw jednopiętrowy, został wzniesiony na początku XIX wieku. W tym czasie dominium nabył Jan Nepomucen von Larisch, którego córka Luiza w 1815 roku poślubiła poetę Józefa von Eichendorffa. Kolejnym właścicielem majątku został Józef Doms, fabrykant cygar z Raciborza. W 1881 roku w pałacu prowadzono bliżej nieokreślone prace remontowe, a rok później Artur Baildon kupił go dla swojego syna Alexandra. W latach 1885-1887 obiekt zyskał cechy neorenesansowego pałacu we włoskim stylu willowym. Dobudowano wówczas piętro i wyposażono budowlę w wystawne schody z białego marmuru. W 1915 roku dobra pogrzebieńskie stały się własnością Jadwigi Voiht, która w 1928 roku odsprzedała je Spółce Osadniczej "Ślązak" z Katowic. 19 marca 1930 dominium przejęli salezjanie, którzy w pałacu zorganizowali Niższe Seminarium Duchowne. W latach II wojny światowej na krótko utworzono tutaj obóz przejściowy dla niemieckich reemigrantów z Besarabii i Bukowiny. Następnie powstał w Pogrzebieniu obóz dla ludności polskiej Polenlager 82, przesiedleńców z Żywiecczyzny, który potem stał się obozem dla dzieci - Kinderlager. Obecnie pałac stanowi własność zakonu salezjanek i od 1986 roku funkcjonuje w nim izba pamięci s. Laury Meozzi. Pałac otacza park, na terenie którego rośnie jesion - trzecie pod względem wieku i grubości drzewo w Polsce o obwodzie 5 m.

Bibliografia

A. Żukowski, A. Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s. 231; G. Wawoczny, Zabytki powiatu raciborskiego, Racibórz 2007, s. 4.