Pałac w Łubiu

W źródłach historycznych pierwsze wzmianki o miejscowości Łubie (niem. Lubie) pojawiły się w XIV wieku. Majątek należał m.in do rodu Blachów, Ziemięckich, Zawadzkich. W XIX stuleciu przeszedł na własność Baildonów. Dominium - być może za namową Karola Steina - nabył John Baildon, prawdopodobnie po wybudowaniu huty w Dębie - tj. po 1830 roku - pałac natomiast ok. 1860 roku wzniósł jego syn Artur. Budowla od strony fasady głównej posiada czterokolumnowy, dwukondygnacyjny portyk. W tympanonie został umieszczony kartusz herbowy Baildonów. Od strony fasady tylnej postawiono okrągłą wieżę ze stożkowym hełmem krytym łupkiem. Pałac został otoczony parkiem z licznymi okazami drzew.

Artur Baildon w 1880 roku otrzymał pruskie szlachectwo oraz nazwisko "von Baildon-Briestwell". W dwa lata później nabył majątek w Pogrzebieniu. W 1886 roku kupił jeszcze Zbrosławice i w 1897 roku Ptakowice. Jego spadkobiercą został wnuk Erwin von Bergwelt. Do potomków Baildonów majątek w Łubiu należał do 1945 roku. Obecnie w pałacu znajduje się dom opieki dla dorosłych.

Bibliografia

A.Kuzio-Podrucki, M.Ogiński, Rezydencje śląskiej szlachty, Tarnowskie Góry 2013, s.59; H.Christoph, John Baildon, Katowice 1996, s.41-42