Pałac w Łubiu: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
W źródłach historycznych pierwsze wzmianki o miejscowości Łubie (niem. Lubie) pojawiły się w XIV wieku. Majątek należał m.in. do rodu Blachów, Ziemięckich, Zawadzkich. W XIX stuleciu przeszedł na własność Baildonów. Dominium - być może za namową Karola Steina - nabył [[Baildon John|John Baildon]], prawdopodobnie po wybudowaniu huty w Dębie tj. po 1830 roku. Pałac natomiast ok. 1860 roku wzniósł jego syn Artur. Budowla od strony fasady głównej posiada czterokolumnowy, dwukondygnacyjny portyk. W tympanonie umieszczono kartusz herbowy Baildonów. Od strony fasady tylnej postawiono okrągłą wieżę ze stożkowym hełmem krytym łupkiem. Pałac otacza park z licznymi okazami drzew. | W źródłach historycznych pierwsze wzmianki o miejscowości Łubie (niem. Lubie) pojawiły się w XIV wieku. Majątek należał m.in. do rodu Blachów, Ziemięckich, Zawadzkich. W XIX stuleciu przeszedł na własność Baildonów. Dominium - być może za namową Karola Steina - nabył [[Baildon John|John Baildon]], prawdopodobnie po wybudowaniu huty w Dębie tj. po 1830 roku. Pałac natomiast ok. 1860 roku wzniósł jego syn Artur. Budowla od strony fasady głównej posiada czterokolumnowy, dwukondygnacyjny portyk. W tympanonie umieszczono kartusz herbowy Baildonów. Od strony fasady tylnej postawiono okrągłą wieżę ze stożkowym hełmem krytym łupkiem. Pałac otacza park z licznymi okazami drzew. | ||
Artur Baildon w 1880 roku otrzymał pruskie szlachectwo oraz nazwisko "von Baildon-Briestwell". | Artur Baildon w 1880 roku otrzymał pruskie szlachectwo oraz nazwisko "von Baildon-Briestwell". Dwa lata później nabył majątek w [[Pałac w Pogrzebieniu|Pogrzebieniu]]. W 1886 roku kupił jeszcze Zbrosławice i w 1897 roku Ptakowice. Jego spadkobiercą został wnuk Erwin von Bergwelt. Do potomków Baildonów majątek w Łubiu należał do 1945 roku. Obecnie w pałacu znajduje się dom opieki dla dorosłych. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
A. Kuzio-Podrucki, M. Ogiński, Rezydencje śląskiej szlachty, Tarnowskie Góry 2013, s. 59; H. Christoph, John Baildon, Katowice 1996, s. 41-42. | A. Kuzio-Podrucki, M. Ogiński, Rezydencje śląskiej szlachty, Tarnowskie Góry 2013, s. 59; H. Christoph, John Baildon, Katowice 1996, s. 41-42. | ||
[[Kategoria:Zamki i pałace|Ł]] | [[Kategoria:Zamki i pałace|Ł]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:21, 10 maj 2020
W źródłach historycznych pierwsze wzmianki o miejscowości Łubie (niem. Lubie) pojawiły się w XIV wieku. Majątek należał m.in. do rodu Blachów, Ziemięckich, Zawadzkich. W XIX stuleciu przeszedł na własność Baildonów. Dominium - być może za namową Karola Steina - nabył John Baildon, prawdopodobnie po wybudowaniu huty w Dębie tj. po 1830 roku. Pałac natomiast ok. 1860 roku wzniósł jego syn Artur. Budowla od strony fasady głównej posiada czterokolumnowy, dwukondygnacyjny portyk. W tympanonie umieszczono kartusz herbowy Baildonów. Od strony fasady tylnej postawiono okrągłą wieżę ze stożkowym hełmem krytym łupkiem. Pałac otacza park z licznymi okazami drzew.
Artur Baildon w 1880 roku otrzymał pruskie szlachectwo oraz nazwisko "von Baildon-Briestwell". Dwa lata później nabył majątek w Pogrzebieniu. W 1886 roku kupił jeszcze Zbrosławice i w 1897 roku Ptakowice. Jego spadkobiercą został wnuk Erwin von Bergwelt. Do potomków Baildonów majątek w Łubiu należał do 1945 roku. Obecnie w pałacu znajduje się dom opieki dla dorosłych.
Bibliografia
A. Kuzio-Podrucki, M. Ogiński, Rezydencje śląskiej szlachty, Tarnowskie Góry 2013, s. 59; H. Christoph, John Baildon, Katowice 1996, s. 41-42.